Magdalena_Blu

kiedyś tutaj poruszał się ktoś o takim nicku. no nic... szkoda. ;))) pozdrawiam. Też żałuję nicku, trudno - mam do niego sentyment, ale to w końcu tylko nick:) A co do wiersza czytam go na dwa sposoby - biała lokomotywa jako smuga światła nie zawsze pomoże, choć takie jej przeznaczenie, powinna unosić na cudne manowce. Peelka chciała usłyszeć, że ona istnieje i spełni swoją rolę. Nawet Stachura nie sprostał - Sted wyszedł przez okno - czasami mam wrażenie, że wrażliwość, która z jednej strony pozwala tworzyć, z drugiej jest destrukcyjna, w podobnym stopniu. Sted wyszedł przez okno - może też oznaczać zmianę w postrzeganiu osoby, inicjacja zmienia romantyczne uniesienia w inne - bardziej śmiałe:) I tym sposobem zostaję z dwiema interpretacjami i obie mi się bardzo podobają:) Pozdrawiam:)

Pozdrawiam również i cieszę się, że dał coś do myślenia:)

Ja też dziękuję za rozważania i wejście w wiersz - to ważne:) Pozdrawiam również.

Czas potrafi wrócić i wtedy można go zamknąć w sobie, a z gawronami jest dokładnie jak mówisz:) Pozdrawiam:)

Dziękuję Dyźku, lubię obrazy. Pozdrawiam:)

Przyznaję, że miło gdy ktoś siedzi nad moimi myślami:) Dziękuję za interpretację - jest mi bliska. Pozdrawiam:)

Widziałam kiedyś już ten wiersz, podobał mi się wtedy i teraz również - bardzo ładny:) Pozdrawiam:)

Listopad jest miesiącem pasującym do tego wiersza, dziękuję za bardzo ciekawy komentarz:) Pozdrawiam:)

prawie jak oś czasu, początek, podobnie jak U OXY zrozumiałam dosłownie a potem zaczęły się schody domysłów,Olek dał sygnał dobrze!!! Mam taką przypadłość, że lubię zakręcać i nie piszę bezpośrednio - taki mój los:) dziękuję za wizytę:) Pozdrawiam:)

Jak nie można znaleźć roli niech będą elementem krajobrazu:) Zagadki to moja specjalność:)

"Gotowy"- trafne spostrzeżenie:) Dziękuję i pozdrawiam:)

Lubię takie gadulstwo, to świadczy, że ktoś przeczytał i próbował wejść w wiersz, a to dużo dla autora:) Białe źrenice staczają się bezradnie, w moim obrazie miały być monetami, ale brakło miejsca i zostało w domyśle. Czasem nie wiem, czy za wiele nie wycinam:) Czas i przestrzeń, też lubię takie tematy:) Pozdrawiam również:)

Tak, białe źrenice jako symbol przemijania - jakoś zawsze łapałam się na tym widząc starego psa, że to dość charakterystyczne. Pozdrawiam również:)

Staram się, jak wychodzi to się cieszę:) Pozdrawiam.

jak dla mnie zaznaczony trzywers to podkreślenie i finalizacja przemijania. taki swoisty akt - dopełnienie. a "wybacz"... czyli jednak zdarzenie nie było przypadkowe. można sobie dopowiedzieć wiele na swój użytek. lubię taki kierunek :) pozdrawiam Magdalenko i Oxyvio :) Pozdrawiam Krzyśku i dziękuję za wnikliwe wejście w wiersz:)

Sporo nad nim dumałam i dłubałam, a ponieważ faktycznie lubię metafory niebezpośrednie, to i może się zdarzyć taki odbiór. Dzięki za komentarz:) - wezmę to pod uwagę. Pozdrawiam:)

Że się posłużę słowami Wojtka Młynarskiego:) bo, kochani, kto na co dzień żyje w cyrku, temu cyrkiem zdaje się normalne życie Pozdrawiam.

Bo faktycznie taki klimat:) Hej Cezary:)

czas odbiega jak pies na spacerze by zaraz wrócić i sprawdzić czy jesteś radosny rzepy haczą w alejkach wpisane ślady inicjały na pniu złapię go i zamknę w sobie gdy białe źrenice spadną z kudłatego pyska wybacz

Ładnie:) przejrzałam - nie da się na nowo oblec w skorupę zielonego groszku A to najbardziej. Hej skrzydełko:)

Podobają mi się u Ciebie neologizmu typu "videał", a kiedyś mocno mi się wbił "przegumpić", bo do tej pory pamiętam. Tytuł bardzo na tak:) Pozdrawiam:)

Bardzo mi się podoba, z konsekwencją poprowadzony i z humorem:) Pozdrawiam:)

Drapanie ran zatrzymuje czas i wciąż jesteśmy w tym samym miejscu. Czasami silniejsze od zdrowego rozsądku:) Pozdrawiam:)

Przyzwyczajenie drugą naturą człowieka, niech będzie, bo faktycznie potrzebny:)

Kiedyś była taka piosenka "bez ciebie też kwitnie bez" - trochę w innym znaczeniu niż tu, ale również pachnąco:) Pozdrawiam.