hubertk

to chyba najlepszy z Twoich:) (bez nawiasu go czytam)

taką mądrość to zdzierżę, pomimo dosłowności. dobre.

i do Alexandra powiedzięć, kiedy przyszedł do beczki: przesuń się, bo zasłaniasz mi słońce. ot sobie pociągnę ten wątek Diogenesa. pozdrawiam

fajnie jest- ale bez czworokąt i będę wiedziała, po mojemu oczywiście.

ładnie ta myśl sobie płynie. ładnie.

więc tak to wygląda- to niby ciało wdech wydech bezdech zmarszczone czoło i dłonie - zmyślone plastry jakby sączyło morfiny a może półmrok półbrzask kroki pajęczych nitek podłogi pod którą ją zamykano biegnącej lasem ścieżki dziewczynki zadrapań pleców dziewczynki a może to żadna pewność - zaledwie podmuch zmącona podmuchem tafla - nie tafla nie konar- niby konar ten niby z wody oddech ta cisza niby woda

pierwsza strofa go trochę zawęża, jakoś mi lepiej bez niej:)

a to się cieszę, pozdrawiam również.

a to mi miło, dzięki:)

długo dojrzewał ten wiersz. amen. a słowo dopełnieniem się stało.

ja to nie mogę już na nie patrzeć, poza ostatnim oczywiście:), za niektóre się wstydzę, pozdrawiam również

miniatura się zaśpieszyła, nieprzepracowała, doceniam jednak wysiłek, bo w takich kwestiach, język to największy opór.

niezłe, gratuluję dobrego wiersza.

rano powiesił ubranie na gałęzi jabłoni w sadzie jakby chciał zobaczyć wcześniej swoje truchło to mnie ujęło, niezłe.

dzięki Lecter.

wrażliwość średnia.

dzięki, miło mi, pozdrawiam

na początek można podnieść ręce z kolan potoczyć jabłko wzdłuż stołu odetchnąć oknem cacy.

nieźle.

jest czas w tych oczach kołysanie i kołatanie żeber wypiętrzonych jak nieme grzbiety starych łodzi to tu do niej mówił - była noc tu wygładziła mu dłonią siennik jest tylko jedna śmierć- Ksenia jest chwila jak ujadanie o tylko jedną pewność nieprzebłagany drobiazg ten cichy skowyt o wszystko co mogłoby wtedy nam umknąć jedyny możliwy koniec nie zawracaj mnie wtedy- Ksenia jest drzewo na którym przewiesił huśtawkę jak zawieszony na ścianie obraz to tutaj dzieci sąsiadów traciły ziemię

stereolog? poniekąd, w jakimś sensie, pozdrawiam

ach Marku. dzięki za pochylenie, dorzeczność, wnikliwość:)

jak .............taaaaaa, to taaaaaaaa:)

periodyku zdeponowany w ciemni na mocy odczarowania świata - tracisz dostęp chłopaczyno po niewłaściwej stronie bezpieczna strukturo szyby - nic więcej ty moje wszystko wy moje kurwy od urągania o ciszę te oczy skąd wybiegają spłoszone sarny

ja ciągle pamiętam Twój "Dotyk", też się cieszę:)