hubertk

a to mi miło ;)

sam nie wiem, chyba nie jestem jeszcze gotowy na zmiany, chwilę odczekać muszę, pozdrawiam

cała głębia jest w czytającym

myślę, że za bardzo zwróciłyby się do wewnątrz: coś na zasadzie relacji śpiący- śniony: zawężyłyby go, pozbawiły dodatkowych interpretacji

jakoś tak to jest, serdeczności

ten sen gdzieś się zapętla zazębia w języku którego nie znamy mówimy do siebie capella - tak wschodzą siostrzane gwiazdy promienie rozszczepionego słońca dlatego nie wymawiamy imion śpiących w ogóle już nic nie mówimy bo drżenie gardeł to ciągłość ubywanie na każdym polu obrazom nie nadajemy kształtu żadna przypowieść się nie spełni w tej dychotomii- to jedyna podzielność

bardzo ładnie, nieźle to Pan uchwycił

może i racja, nie obstaję

/zakończył jak zakończył:)/ na fiołu, bo to dedykowany taki, żartobliwie tak. izba wytrzeźwień owszem, owszem; saturniczna taka.

pozdrawiam również

fiołek leśny jest cacy, cacy. cieszy komentarz, pozdrawiam

a to mi miło

cholera, jeżeli ten obraz był widoczny, to wolałbym, żeby nikt go nie zauważył, bo chodził za mną od tygodni. cieszy komentarz, serdeczności

nie wiem czy kiedyś widziałaś pierścienie saturna odbijają się polifonią w biodrach jak włókna yukata w gejszy derwisz w tańcu ta gwiazda była kiedyś słońcem był biały kruk na progu bywało brzemiennie krew na rękach martwe łono carskie cięcie Pani to nie jest ostra proszę Pani ostrość to sufit wyciąg gipsowa forma nie fiołek leśny nie fagetalia taka

to chyba jeden z Twoich lepszych, ostatnio;)

a mnie ujmuje jakaś niesamowita swoboda, takie piórko na wietrze

lubię dreszcze;) pozdrawiam

właściwie to nie wiem co powiedzieć. strasznie nie lubię tego tekstu, a jeszcze bardziej jak mnie chwalą, bo nie wiem gdzie wtedy się schować. żaden pan ze mnie marat, raczej cieniutki w te klocki, ale dziękuję, dziękuję, pozdrawiam serdecznie

dzięki za komentarz Lecter. cholera, chyba masz rację z tym szpitalem, bo najpierw pisałem wiersz, a później szukałem tytułu, może dlatego brakuje tu konsekwencji, może dlatego ta zbytnia dygresyjność najpierw tytuł- później wiersz: dziwi, że wcześniej na to nie wpadłem co do końcówki, to trochę mnie poniosło, pohulało

ano szaleństwo, szaleństwo; zaraz tam szaleństwo:)

zgadzam się w stu procentach pozdr pozdrawiam Macieju

miły ten Twój komentarz, pozdrawiam również

w wyboldowanym nie zgadzają mi się rachunki - brakuje czterech kwadratów ;) żarty sobie robisz z poważnego faceta;)

to chyba dobrze dla wiersza, to ja dziękuję za komentarz

ból wrzynał się w bruzdy jak sumiko jak oczy Beckett`a gładkim szlifem zostawiał po sobie tylko luki tylko cicho i cicho na tym polu Vincent położył ucho /tego nie możesz wiedzieć/ korytarz zdradzały oczy pas śmierci szczelnie pozaginany w sześcian kwadrat określeń kwadrat niedookreśleń Marianna w tym miejscu rozpięła koszulę nie Marianna odcina żyłę /tej kolejności nie możesz być pewny/