Joanna_Soroka

Bardzo mi się podoba. Najbardziej ostatnia zwrotka

Wpisz w google villanella jeśli chcesz się czegoś dowiedzieć. Link do villanelli Dylana Thomasa uznawanej za bardzo dobrą, z pewnością może być przykładem. Dołączam także jej tłumaczenie. http://www.poemhunter.com/p/m/poem.asp?poet=6655&poem=33259 http://www.poezja.org/index.php?akcja=wierszeznanych&ude=7355

M. Krzywaku Już myślałam że się waćpan nie pojawi pod moim wierszykiem :)) Właśnie o to mi chodzi, żeby nie wywalać tego co dobre i sprawdzone w imię nowoczesności, czy szukania nowości. Chociaż samo szukanie i nowe formy TAK oczywiście. Nic w miejscu nie stoi, wszystko się zmienia, ale nie zawsze na lepsze, więc czasem warto się za siebie obrócić :)) Do tomiku villanelli jeszcze daleko, ale cały czas piszą się nowe i kto wie.. Oby były to prorocze słowa :)) Bardzo dziękuję za wizytę i pozdrawiam bardzo serdecznie.

Piaście wielkie dzięki. Ja sobie zdaję sprawę, że tego rodzaju wiersze, niektórym nie kojarzą się z poezją współczesną, ale staram się aby ta opinia się zmieniła. Myślę, że takie wiersze, których nie ograniczają żadne reguły, mogą być ciekawe i nikt temu nie zaprzeczy. Ale to, że można napisać wszystko i tak jak się komu podoba spowodowało, że każdy kto napisze parę słów i uloży w wersy, uważa że wiersz napisał. Zapomina się, że nie w lamusie jeszcze miejsce na te formy, gdzie się trzeba więcej postarać, zainteresować zasadami i je stosować potem. Myślę, że w poezji współczesnej mieszczą się także wiersze pisane według tych dawnych zasad z nową, współczesną treścią i z epigonizmem nie ma to nic wspólnego. Przede mną długa droga, bo się cały czas uczę jak pisać lepiej , ale cieszy mnie, że to co robię się podoba. To takie smarowidło, które powoduje, że ma się chęć jeszcze coś napisać. Bardzo serdecznie pozdrawiam.

Bartosz Wojciechowski, Dziekuję, miło mi, że się podobało. A historia jest taką miejscową legendą. Młyn stoi do dziś, a właściwie tylko drewniany budynek zamknięty na cztery spusty. Jedyna córka młynarza utopiła się w rzece z powodu nieszczęśliwej miłości, młynarz umarł z rozpaczy, a wiarołomny kochanek zaginął bez wieści. Miejscowi twierdzą że, straszy w młynie, co nie jest wykluczone :)) Veronique Sijka Dzięki, miło się czyta takę opinię. Z początku myslałam , że będę pisać taki cykl villanelli kwiatowych, ale lubię jak wiersz o czymś opowiada, ale kwiaty w niektórych też się pojawiają. W tej nie ma bo diabły ich chyba nie lubią :)) Panie Adamie Pozdrawiam serdecznie

Pani Marto - Dziekuję, bardzo mi miło :)) Panie Adamie- zdaje się że rzeczywiście jest takie jezioro :))) Pozdrawiam serdecznie

Skoro mówisz, że jest taka piosenkarka to pewnie jest. Jedno mi się podoba bardzo w Twoim komentarzu, poczucie humoru mamy podobne, więc jednak coś nas łączy :))))

Ale ja nikogo nie zmuszam i nie jest to instrukcja obsługi a zasady, według których się pisze villanellę. Myślę, że współczesni twórcy poezji amatorskiej zostaną amatorami jeśli nie zainteresują się tym co w poezji już powstało, a co nadal można rozwijać. Czy słowo sonet też budzi w Tobie taki sprzeciw? Nie odczytuj tego jak jakieś wychwalanie własnego wiersza. Wiersz jak wiersz, nie musi się wszystkim podobać, ale zdaje się uogólniłeś samo pojęcie twórcy i roli poezji, a to mnie dziwi.

Wiersz może się oczywiście nie podobać, ale powtórzenia są w wierszu konieczne, bo jest to villanella. W moim wierszu nie są dokładne, a bywają też villanelle z dokładnymi powtórzeniami. Wydaje mi się, że powtarzane wersy zawierają jednak treść, która o czymś opowiada. Zasady pisania villanelli umieściłam pod którąś z poprzednich tu opublikowanych, jeśli kogoś to zainteresuje.

Córka młynarza / villanella/ Już tylko diabły mieszkają w młynie i grają w karty o ludzkie dusze. Wszystko jak woda w końcu przeminie. Serce wyryte gdzieś na buczynie, gdy je zobaczę znowu się wzruszę. Już tylko diabły mieszkają w młynie. Ciągle pamiętam o tej dziewczynie, której już nie ma, a ja żyć muszę. Wszystko jak woda w końcu przeminie. W snach jeszcze widzę jak z wodą płynie, falą niesiony ten jej fartuszek. Już tylko diabły mieszkają w młynie. Kiedy w ostatniej życia godzinie znów przyjdzie do mnie, me łzy osuszę. Wszystko jak woda w końcu przeminie. A pamięć o tym niech nie zaginie, zostanie w wierszu, po to go piszę. Już tylko diabły mieszkają w młynie. Wszystko jak woda w końcu przeminie.

Piast napisał : "...willanelle, które ciężko będą się tu przyjmować ze względów wiadomych..." Willanelle spotkały się z bardzo życzliwym przyjęciem, za które serdecznie dziękuję. Mam nadzieję, że znajdę naśladowców. Są też inspiracją do wierszowanych sympatycznych komentarzy :)) Pozdrawiam

Bardzo dziękuję. będą następne nie tylko o porzeczce :))

Maszynka szaro- mózgowa działa póki co :)) Pozytywne reakcje, na to co piszę, też działają, jak smarowidło, albo olej najlepszej jakości. :)) Korepetycje? Służę uprzejmie. Układ zwrotek w wierszu powinien być taki : pięć zwrotek trójwersowych i jedna czterowersowa. Jeśli chodzi o ilość głosek w wersie nie ma specjalnych wymogów, chociaż lepiej jak wersy są dłuższe. Najważniejsze są powtarzające się wersy (duże litery), a rymy występują tylko dwa w takim układzie jak poniżej. A1 / b / A2 a / b / A1 a / b / A2 a / b / A1 a / b / A2 a / b / A1 / A2 Wersy które się powtarzają nie powinny być refrenem, a muszą wynikać z treści. I to by było na tyle. Życze powodzenia. To bardzo fajna zabawa i ćwiczenie :)) Pozdrawiam serdecznie.

Veronique Dzięki, nareszcie te czerwcowe wieczory mają być ciepłe, bo chociaż winko rozgrzewa, to sympatyczniej je pić w dobrym towarzystwie, w ogrodzie kiedy ciepło, a niebo bezchmurne. Czego i sobie życzę :))

Dziewuszko Dzięki, pozdrawiam Cię serdecznie i tatusia także :)) Przemo Bardzo to miłe co napisałeś, zaraz sprawdzę bo pewnie przesadzasz :))) Pozdrawiam serdecznie.

sława zaczek Dziękuję i pozdrawiam M Krzywak Winna porzeczka niewinna, a winko dobre. Taki wiersz czytałam : "A my tymczasem na wino chodźmy..." też o winku :)) Miło mi, że przekonuje, ale nie wiem co to "karciaki"?

Anna Maria K, Taka piłkarska villanella, pomyślę, ale lepiej by mi się pisało gdyby jakieś wyniki były, bo tak to aż strach co napisać. Bartoszu, dziękuję. Miło, że humor poprawiłam:)

A piwo z sokiem porzeczkowym? Malinowe, jabłkowe,wiśniowe, imbirowe już jest, to moze zrobią i porzeczkowe. A winko też dobre, byle z umiarem pite ( co piwa też dotyczy) :)) Pozdrawiam serdecznie

Witam :)) Bardzo to miłe co piszesz, nawet jak przesadzasz trochę. Dzięki.

To o winku porzeczkowym, domowej roboty, ale jak tak popracować nad nim to... niektórzy znają różne sposoby :)

To taka domowa jest rzeczka, lecz wodą nie płynie a winem, gdy w słońcu dojrzeje porzeczka. Pod krzaczek prowadzi cię steczka i mógłbyś tam siedzieć z godzinę, a czas by upływał jak rzeczka. Nie trzeba ci nawet koreczka, wypijesz i resztę pominę, bo wino nam daje porzeczka. To taka jest twoja ucieczka gdy mówisz mi -skrzydła rozwinę, a czas wciąż upływa jak rzeczka. Traktuję cię tak jak mateczka i wolę oskarżać roślinę, wszak winna dojrzała porzeczka. Dlatego nie grozi nam sprzeczka, porzeczka śle dobrą nowinę. Znów wina poleje się rzeczka, gdy w słońcu dojrzeje porzeczka.

Bartoszu Dziękuję, to bardzo sympatyczna pochwała. Właśnie o to mi chodzi aby przekonać kogoś, że pisanie villanelli to fajna zabawa :)) Villanelle piszę od niedawna jest ich ok. dwudziestu, a takich kwiatowych na razie siedem. Ale pewnie jeszcze trochę ich napiszę, tyle kwiatów przecież dopiero zakwita :)) Pozdrawiam. Miły Krzywaku Wielkie dzięki, ale uważaj waść bo mi ta sodowa uderzy. Do Kochanowskiego jeszcze mnie nikt nie porównywał :)) To prawda, z tymi dopiskami. Staram się aby ich nie było, albo chociaż nie było widać, ale coś czasem wylezie. Nad tą przerzutnią pomyślę, chociaż mnie się udaje przeczytać bez zgrzytów. Jeśli miałabym polecić jakiś przykład villanelli z przerzutniami, to proszę sobie przeczytać "Z okna na którymś piętrze ta aria Mozarta" Stanisława Barańczaka. Chyba nawet bardziej zakłócają rytm niż w mojej. Tak więc myślę, że to nie jest błąd. Dziękuję i także pozdrawiam serdecznie.

Ten wers sielsko-anielski mógłby być taki: "Z sielskiej anielskości Anakreont słynie" albo "Z anielskiej sielskości Anakreont słynie" Gorzej z tymi rymami bo prawie same gramatyczne, ale jako piosenka może być (chyba) zwłaszcza śpiewana przy winku z przyjaciółmi :)) Pozdrawiam.

zak stanisława Bardzo dziekuję. Gdy pierwszy raz przeczytałam villanellę, nie wiedziałam nic o jej zasadach, Stasznie mi się podobała ta śpiewność wiersza. To tak fajnie wygląda, ale na początku wcale mi nie było łatwo się dostosować do jej rytmu. A teraz trudno mi się z niego wyzwolić :))) Miło mi, że się podoba. Pozdrawiam serdecznie. Miły Krzywaku Taki długi komentarz, a ja nie wiem czy podobał się mój wiersz czy wręcz przeciwnie :))) Czy to rozłożenie go na części miało służyć pokazaniu błędów, czy zalet? Co to znaczy, że "jest" jest naddatkiem. To osmiozgłoskowy wiersz a "jest " jest częścią zdania, bez niego zdanie byłoby niepełne, a wersy nierówne. Cóż złego w przerzutniach ? Nocy, nocne - może być np. Tamto uczucie.... ale opowiadam o nocnym uczuciu, a nie jakimś innym. W całym wierszu cała masa powtórek, czemu ta właśnie miałaby razić. Ale myślę jednak, że się trochę podobało, bo kolega przecież nie chwaliłby swojej pracy. :))) Pozdrawiam bardzo serdecznie i dziękuję za komentarz.

Wiersz nie musi sie podobać, ale to, że są powtórzenia w wierszu jest zasadą villanelli. To nie jest zwykły wiersz gdzie można z czegoś zrezygnować albo coś dodać. Villanellę pisze się według schematu: pięć zwrotek trójwersowych i jedna czterowersowa z powtarzającymi się wersami z rymami A1 i A2. W całym wierszu występują tylko dwa rymy( czy raczej rodziny rymów) ułożone jak poniżej: A1 / b / A2 a / b / A1 a / b / A2 a / b / A1 a / b / A2 a / b / A1 / A2 Cała zabawa polega na tym aby powtórki były celowe i treść nie zginęła w formie. Pozdrawiam