Ela_Ale

Przeczytałam całego Łysiaka. To chodząco-pisząca kontrowersja. I ogromny wór wiedzy. Dobry,Lepszy, Najlepszy - znakomite. Zaczytywałam się w "Milczących psach". "Malarstwo białego człowieka" to kompendium wiedzy o sztuce. "Wyspy bezludne" , "MW"- piękna literatura. "Ostatnia kohorta" - trudniejsza, ale jak się wessać - świetna. "Flet z mandragory" - mąci wyobraźnię, piękna rzecz. Kilka pozycji "agenturalnych", polityczne "Salony" itd. Gdyby Łysiak hamował swoje spiskowo-polityczne emocje, byłby znakomitym prozaikiem. On nim jest, to erudyta najwyższej marki, z powołaniem. Ale zaperza się, kłóci w czasopismach, które niekoniecznie należą do moich ulubionych. Ostatnio, na szczęście, wycofał się trochę z przedziwnych sympatii. Ale nauczyłam się od niego mnóstwo, a emocje i wyobraźnię poruszyłam. Polecam tę literaturę. Natomiast komentarz pytającego z przepięknym "bynajmniej" zakopuje absolutnie aż do głębokiego parowu tę dyskusję. Pozdrawiam. Podpisuję się pod słowami HAYQ-a. E.

Kawałek świetnej, mojej ulubionej poezji. Bez wygibasów - znaczy to, co znaczy. A rozczula i wzrusza. Pozdrawiam milutko. Elka.

Nie rób nic! Podobaj! Tego młyna znaczy! ;)))))

Też mi się przypodobała taka wersyjka. Ładna. W tym "ujęciu". Lekkim. Przemyśliwam. Warto może. Te spójniki to gady są! Niedobre. Testu upodobania nie znam. Kto jest autorem? Bo ja mam do czynienia z całkiem innymi testami. Co innego "śledzą". Nieledwo pozytywnie pozdrawiam i dzięki za wgląd. E.

Głodnemu chleb na myśli! Przekąsy to w kuchni albo jadalnym! Tu mi nie zjadać nic proszę! Oxywio! Spokojnie! "Twoi" ulubieńcy zostaną, póki co. Dla Ciebie, Magdulu, napiszę wierszyk z samych rzeczowników i zaimków. Chyba, że inne wolisz!? Obiecuję. Całuję. Elka. ;)))) Nooo!... Ufff... A ja poproszę z samych przymiotników. ;-))) A przekąs? Dalej go nie czuję, kurka! Gdzie ci on? Oxywio!!!! Zamówienie zrealizowane! Gdzie umieścić? Dopuściłam się tylko maleńkiego fałszerstwa i użyłam kilku przysłówków! Może być? Uścisk. Elka.

Jeśli mogę moje skromne zdanie wtrącić, to wtrącę. Książeczka jest milusia i przylepia się do ręki. Zasługa Wydawcy - niewątpliwa. Przypadły mi do gustu "szare" tła tytułów i numerków stron. To nie tylko kwestia estetyczna. Nasuwa różne myśli; tu nie powiem, jakie. Panie BEZECIE miły, chapeau bas. HAYQ grafiką stworzył atmosferę dotykalną prawie, grającą z treścią. Niektóre obrazki stanowią jakby odrębne opowiadania; pozwalają samemu sobie dopisywać własne doświadczenia. Mnie "dopadł" cmentarz, brama z kotem i strych. Z prawdziwymi duchami! O treści nie pozwolono mi wprawdzie pisać (może z wrodzonej skromności...?), ale napiszę. Treść to i moje życie, jakże momentami identyczne, jakby ktoś mieszkał obok mnie niczym cień. A jakże momentami inne mimo podobnej scenerii. Różne były losy ludzi, choć Polska wtedy zdawała się szara i jednolita. A nieprawda. I ludzie byli różni. Nie szarzy w jednakowych kapeluszach czy chustkach na głowach wiązanych pod brodą. W tych głowach mieli rozmaite myśli i humory. Mówili innymi językami, które opisywały ich lepiej niż jakikolwiek życiorys. I to napisała Magda. Świdrującym, podstępnym okiem wcisnęła się w mózgi tych ludzi, w słowa, które padały i stało się: upichciła barwne, zabawne, ale i łezkowate charakterki. I takim sposobem wciągnęła mnie w ten mały papierowy kwadracik. Pozdrawiam. Dzięki Wszystkim. E.

Matko, Dziewczyny! Tylko nie kasujcie przymiotników!!! Jeżu, aż mnie się gorunco zrobiło! ZOSTAWCIE PRZYMIOTNIKI WE SPOKOJU TAM, GDZIE SĄ!!! Buziaki dla Obu. :-) phi! przekąsa nie wyczuła... buuuuuuuu pa :)) Głodnemu chleb na myśli! Przekąsy to w kuchni albo jadalnym! Tu mi nie zjadać nic proszę! Oxywio! Spokojnie! "Twoi" ulubieńcy zostaną, póki co. Dla Ciebie, Magdulu, napiszę wierszyk z samych rzeczowników i zaimków. Chyba, że inne wolisz!? Obiecuję. Całuję. Elka. ;))))

W życiu! Nie obiecywałam niczego takiego, jak usuwanie przymiotników! Co innego komuś obiecywałam! To się nie nazywa "przymiotniki'!Nie usune!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

A jakby tak bez "żeby ulżyć"? Czarno-białych - literówki. "Jego" i "niego" - zbyt blisko w pierwszej strofie. Jeden z tych zaimków jest raczej zbędny. W drugiej str. - bez "mi", bez "jej" i bez "mu". W trzeciej: bez "ja". Wystarczy: "Odkrywam w nich moją tęsknotę". Tyle miałam zastrzeżeń i pozwoliłam je sobie wypisać. Wierzę najmocniej, że przyjmiesz to, drogi Waldku, z wyrozumiałością ale i uwagą. Pozdrawiam. Elka.

Podoba mi się , ale bez ostatnich dwóch strof. Robią wrażenie pisanych na chybcika, aby tylko skończyć. Nastrój dość wzniosły nagle staje się trochę wyświechtanymi prawdami z kiepską dość przenośnią o skorupie. Pozdrowienia miłe. E.

Albo" łasiły się szeptem o rzekę", albo "w rzece". Inaczej nie rozumiem pierwszej strofy. Słowa mają wiele znaczeń. Zależy ono od wielu czynników; sposobu wypowiadania, kontekstu, nadawcy i odbiorcy. Napisałam banał, ale o nim, tak mi się zdaje, jest Twój wiersz. Pozdrowienia z serdecznościami. Elka.

Tak naprawdę z Alą to niewiele mam wspólnego...Tyle, że anagram. Idę szukać następnych starych młynów. Może przy każdym czeka....koślawa lipa. Hmmm. :))) Pozdrowienia ślę. E.

Ach, dziękuję, doprawdy. :-))))

Duszny jak z duszy, czy duszny jak z duchoty? To drugie takie jakieś mało pocieszające się zdaje. Sytuację naprawia małe słówko "ładnie". Za co dziękuję i pozdrawiam. Elka. :)))))))))))))

No to głaskami mnie ugłaskałaś. Tak ciepłej i miłej opinii nie spodziewałam się. Twoje "potwory" bywają enigmatycznie, fascynująco przystojne! Niech żyją choćby w moim Młynie...Ściskam. Elka.

A może jednak coś się zdarzy...kto wie. Młyn ruszył, woda płynie żwawiej. Co do ozdobników - czasem lubię, a czasem przyznaję, że zbędne, przegadaniem męczące. Pozdrawiam E.

Mistycyzmem mnie zauroczyłaś... Jeśli przynajmniej u Ciebie powstało takie wrażenie, uważam wierszyk za udany. Dzięki i uścisk. Elka.

"Prywatny użytek" narysował obrazek równie dotykalny co optymistyczny. Miłomłyn od dawna zwracał moją uwagę urokliwą nazwą; teraz brzmi jak obietnica. Za mało tajemnicza ta peelka, prawda? Zero enigmy, wszystko na dłoni... W następnym wierszyku spróbuję coś zaszyfrować. Użyję mniej słów. Deszyfrator będzie miał satysfakcję. ;))) Pozdrawiam. E.

Tutaj też spodziewałam się uwag i doczekałam się. Nie zawiodłeś moich oczekiwań i, jako egzegeta, wytknąłeś to, co było do wyrzucenia. Nie wiem, czy nie przez przekorę zostawiłam te wszystkie zbędne dopowiedzenia... Co do wersyfikacji - to moja pięta A. Tu też pełna zgoda. Lepiej widzi mi się ta zaproponowana. Dzięki zatem, bo takie uwagi uczą. Głaski - nie zawsze. Serdeczności. E. Aha - i dzięki za odwagę! Jestem chodzącą łagodnością wszakże... ;)

Że tak powiem z rozmachem Elu. Bardzo mi się widzi ten wiersz aczkolwiek bez tego wytłuszczonego. Wiem - podkreśla ale myślę też że powtarza to co jest albo czuć że ho ho :) Pozdrawiam. Bywam uparta, ale tutaj - absolutnie nie. Popsuty - wcale nie jesteś taki popsuty, bo rację masz bez dyskusji. Wiedziałam! Wiedziałam, że jak tylko wrzucę, z niejakimi oporami, ten wierszyk, dostanę po łapach za przebarwienie! I wiedziałam od kogo. Dzięki za uważne czytanie i zawsze dobrą radę. Pozdrawiam serdecznie. Elka.

spotkam cię niedługo koło starego wodnego młyna gdzie na dziurawej kładce nad rzeką rośnie mech w koślawej lipie załamuje się południowe światło dla wygody czarnych szpaków zamknięci w szklanej kuli powietrza dotkniemy wreszcie swoich dłoni z lękiem rozejrzę się czy ściany z ziemi i nieba nie słuchają i nie widzą jak rośniesz cały w czekaniu na zapach mojej rozgrzanej wilgoci a usta są pragnieniem po stu latach czekania na siebie wchłoniemy tę ogromną migotliwą niecierpliwość aż do omdlenia i niewiary młyn i szpaki ucichną i tylko my będziemy gotowi przez naszą jedyną godzinę

Piękny wiersz o wychodzeniu z samotności i bycia niczyim. Mało słów, wiele troski o wygładzenie kory i ożywieniu tego, co pod nią. Ściskam, Krysiu. Elka.

Dziękuję za pamięć. ;-) Janku, "rzadko" pisze się przez "rz". Elualu, "każesz nam" pisze sie przez "ż". Pisane przez "rz" oznacza karanie i wtedy powinno by brzmieć: "karzesz [u]nas[/u]", a nie "nam". :-) Pozdrawiam miłych Literatów. No, ładnie! Ja - taka purystka! Dzięki, Oxywio! Janka przeproszę za głupotkę pod jego wierszem, ale pewnie za dużo zjadłam w czasie świąt! Znać zasady jakiegokolwiek postępowania nie znaczy jeszcze stosować się do nich! Pozdrawiam i Ciebie, Janku i Ciebie, Oxywio! Jako nauczycielka pełnisz swoją misję wszechobecnie, za co - chwała! E. (Czy przed "za co" powinien być przecinek? Nigdy tego nie wiem!)

W Twoich wierszach zwykle coś spoza ziemskiego tuptania w miejscu. Tym razem też. Karzesz czasem unieść się ponad. Co lubię i serdeczności wysyłam, Skrzydła głaskami pozdrawiam. Elka.

Starałam się pisać jak najczyściej i bez błędów! Pułki do flakonika wszystkie nie weszły, ale kilka jest! Dzięki za życzenia i zerknięcie. Pozdrawiam Elka.