violetta

w twoich oczach delikatne bazie. rozszerzają łupinki, wpuszczam w nie radość, jedną chmurę w drugą. czekam wdzięcznie na aksamitne usta. nabierasz siły jak bocian. jesteś nad głową.

z przymrużeniem oka;)

dziękuję, też się zastanawiam nad chłodem, być może zmienię, żeby go schować;)

ja za burzą szaleję;)

w bąbelkach na wodzie widzę siebie delikatnie jeszcze wychylam się ku słońcu zatrzymujesz długim pocałunkiem chłód oddycham przez lekko rozchylone usta uchwycona w dłoń zmierzam z tobą za wzajemnym ciepłem jestem kwiatem miłości

tak będziemy biegać w balerinkach ;)

kładę się na srebrnych perłach, musi być im ciepło, a rzeźbom zimno, jednocześnie pięknie. (całe te gadki o bieganiu, posiedź tu romantyku). oparta o piersi mruczę z zadowoloniem, niedługo będę nosiła margerytki za uszami.

rzeczywiście ;) dziękuję

wesołych, fajnie :) wzajemnie :) dziękuję

w samej długiej koszuli pozwalam oczom ogłupieć. piersi jak zalążki róż pod twoją ręką. tę magiczną moc przyciągasz. mrugnę i powiesz, że to łagodny narkotyk.

cieszę się, że wydał się kolorowy;) za otuchę, wzajemnie

cudnie dniejesz kiedy zanurzam się pachnącą lawendą w tobie. jestem wiotka. nie rozerwę się, podlewaj nużącym ciepłem aż do niewidocznego końca. już czekam uśmiechnięta. kto pierwszy wróci do domu, rozcieńcza kolory. i zaczyna;)

świetnie Pan oddał tą chwilę, niesamowite;)

ładne

dla mnie jest to takie śmieszne, niezdrowe, trochę erotyczne. nic się takiego nie dzieje, śmieję się, później płaczę z czegoś. a słońce potrafi mnie właśnie rozmieszyć ;) albo łyżka w latte też.

przypominam listki kwiatu pod którym leżałam promienną muzykę kiedy pieścisz zmysłami maków słońce muskające twardość łyżki w dłoni wyzwala spienioną kaskadę nawzajem dla siebie delikatniejsi

ale to nie są bzdury, ani infantylizm.

nie doszukasz się już, jestem sprytniejsza.

zbliżam się do ciebie gorącego z bliska by najmniejszy promień przebił się przez skryte perełki między gałązkami pozuję w śnieżnobiałej bieliźnie z kwitnących drzewek w twoim objęciu obłokiem

jakoś mi nie leży odłamek. odłamek szkła, nie.

jest argument, podoba mi się :)

szczęście jest pocałunkami wtulam twarz w mokre płatki nieodrywające oczy od mojego ciała kiedy padają śnieżynki na ciepłej skórze układasz się jak piasek pod pulsem mruczę miękką pierwiosnką

troszę zmieniony :)

tzn otoczka, brakowało mi słowa

dla mnie bardziej rąbek zachodzącego słońca a skrawek nieba, rąbek to ta jeszczezwidoczna obwoluta :) pewnie może być i to i to.