Gryf

Witaj Ireneuszu, dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam...

Dziękuję Aniu i ja z głębi serca życzę Ci tej miłości. Pozdrawiam jak zawsze...

Witaj Sylwio i dziękuję za odwiedziny... Seredcznie Cię pozdrawiam.

Dziękuję Ryszardzie, zawsze miło Cię witać w mych skromnych progach. Pozdrawiam jak zawsze...

Dziękuję Jolu i śnić nadal będę... Pozdrawiam Cię z dużym przyjacielskim uściskiem.

Na cóż mieć znowu lat piętnaście, Gdyś piękna jest dziś swą dojrzałością. Wtedy miłości było kilkanaście, Wszystkie szaleńcze jak wietrzyk wiosenny. Tyś mądra jest mocą swojej poezji, W przepięknych słowach kochać potrafisz. Nie pozwól by szatan z piekła przebiegły, Kusił Cię blaskiem straconej nadziei. Nie cofaj się w lata pozornie szczęśliwe, Próbuj znów słońce dostrzec na niebie. Wyrzuć z duszy swej myśli zdradliwe, Co cierniem ranią cudowne Twe serce. Z przyjaźnią ja będę krążył po niebie, Przybędę gdy tylko będziesz w potrzebie... Janek

Choć tak wiele się zmieniło, Czas odliczył na zegarze morze godzin. Serca nasze równym rytmem ciągle biją, Życie wkoło znów kolejny cykl przechodzi. Choć nas dzieli trudna przepaść codzienności, Smak Twych ust już dawno zapomniałem. Wciąż mam wieczne prawo do miłości, W duszy na dnie gorzkim żalem zapisane. Lubię patrzeć w Twoje mądre, smutne oczy, Zawsze czujne i gotowe dostrzec krzywdę. Ze zmęczeniem dla mnie walkę w myślach toczysz, By pokazać mi wewnętrzną swoją siłę. Jakże chciałbym choć przez chwilę wziąć Twa rękę, Poczuć ciepło Twej wierności przywiązania. Chcę powiedzieć Ci do ucha słowa piękne, Tyś mi z raju przeznaczeniem jest od Pana. Kiedy wezwie mnie do siebie Bóg w niebiosa, Powiem jemu, że bez Ciebie nie odejdę. Po policzku spłynie łez miłosna rosa, Z Tobą jedno już na wieki stanowimy.

Witaj Ryszardzie, no cóż... wyobraźnię pobudziło. Jednak najbardziej podoba mi się ostatnia strofa. Właśnie w prawdziwej miłości o to chodzi, razem na ziemi i razem w niebie. Serdecznie pozdrawiam Cię Przyjacielu, Janek

No Intarsjo i ja się wtrącę, słowa super... a na buca to polecam środki wyksztuśne, bo takiego to trzeba czym prędzej i bardzo daleko odpluć. Pozdrowinka i zawsze możesz wzywać na pomoc Gryfa.

Elu, spóźniony, lecz myślę że jeszcze zdążyłem na chrzciny. Powiem jedynie, że w skali Apgara daję 10. Pozdrawiam, no i pamiątkę chrztu pozostawiam. Janek

Witaj Anno, piękne słowa... To nie tylko kobieta stoi przed lustrem, To piękna Dama z poezją na ustach... To Przyjaciółka, która wspierała Gdy w mroku smutku dusza płakała... Dziś ona sama wielce stęskniona, Stoi przede mną osamotniona... Przyjmij o Pani, ten wpis przyjaźni, Powstał w mym sercu, nie w wyobraźni... Janek

Witaj Eugeniuszu, piękne słowa. Miłość czasem przypomina takiego rzeźbiarza, który chcąc tchnąć swoje uczucia w obojętne serce, sam upada pod ciężarem cierpienia. W Twoim utworze widzę taką próbę wskrzeszenia miłości, lecz ta druga strona, to idealne piękno, nie odpowiada, milczy właśnie obojetnością. Często to spotyka poetów... Seredecznie Cię pozdrawiam i życzę udanego dzieła miłości. Janek

Drogie moje Intarsjo i Elu, najpierw serdecznie dziękuję za odwiedziny, a teraz powiem, że macie rację. Przyjrzałem się jeszcze raz i faktycznie widzę to, ale jeżeli mogę to chcę tak zostawić. Pisałem go wcześniej do bliskiej przyjaciółki, a potem poprawiłem, obciąłem co nie co, częściowo zmieniłem i chyba źle zrobiłem. Ale już niech taki zostanie, bo myślę że trzecia przeróbka już go zupełnie popsuje. Pozdrawiam Was serdecznie i jeszcze raz dziękuję za rady. Tradycyjnie macham skrzydełkiem.

Dziękuję Eugeniuszu, oj czuwa, czuwa... obok miłości, ważna też jest i przyjaźń. Pozdrawiam jak zawsze...

Jak dobrze, że jesteś, Ty zawsze rozumiesz, Szarości dnia barwy życia dodajesz. W smutku pocieszasz, nadzieją częstujesz, Z wiernością przyjaźni przy mnie wciąż stajesz. Tak wiele dla mnie już uczyniłaś, Cierpliwie błędy moje naprawiasz. Nie raz z upadku wstać pomagałaś, Na moje słowa ucho nastawiasz. Niechaj ten sen trwa niestrudzenie, Myśli spokojne kieruję do Ciebie. Twoja pochodnia ciemność rozświetla, Przy Tobie zawsze słońce na niebie.

Ów wędrowiec nie był tylko elementem tłumu, on był człowiekiem Na przypływ wcale nie musiał czekać, on sam był przypływem Ów człowiek nie był tylko człowiekiem, on był poetą... Piękny i głęboki utwór, witaj wśród nas Bagatelle.

Dla mnie dobry i dosadny... Poltyk jest Mojżeszem, a polityka jego drogą do "ziemi obiecanej". Pozdrawiam.

Ireneuszu wiele prawdy w Twych smutnych słowach, ale przyjaźni daj jeszcze szansę. Ten kto wzgardził Twoją przyjazną dłonią, sam kiedyś straci swoją. Pozdrawiam.

Biel jest kolorem niewinności Biel jest barwą ducha czystości Biel jest symbolem poddania Biel jest podkładem do malowania Powiem to nie bez złości Biel jest dowodem zimy podłości Niech zbiera juz swoje manatki Niech wpuści juz barwne kolory sąsiadki Z wiosną radość przybędzie, Niech zima juz wreszcie odejdzie. Elu mimo tej bieli, wiersz jak zawsze dobry... Przyjmij czteroskrzydłe pozdrowienia.

A ja tu widzę piękną muzę, która podpowiada do ucha, biednemu poecie, swemu słudze, słowa dla ciała i dla ducha. Poeta maluje na ciele poezji obraz przecudny, czysty i doskonały. Dodaje do tego nieco finezji, by oczy to piękno odebrały. Eugeniuszu tak wspaniale,to opisałeś... Właśnie niech wiosna przybywa i to taka jak pokazałeś. Serdeczne wiosenne pozdrowienia z małym westchnieniem tęsknoty.

Dyziu bardzo ciekawie, muszę się jeszcze głębiej wczytać, ale juz mi się wydaje, że jest dobry... i to nie piewszy raz. Pozdrawiam za to pierwszy raz w dniu dzisiejszym.

Witaj Anno, Ty tak pięknie tęsknisz, więc tu przybywam. Jak zawsze nieba dla Ciebie uchylam. Uśmiechnij się na chwilę, rozchmurz swoją duszę, Ja Ci przyniosę lekarstwo na katusze. Otrzyj proszę łzy, Niech juz Ci się przyśnią o miłości sny. Z niegasnącą serdecznością... Janek.

Zatrzymać w sobie... pięknie powiedziane Elu. Tak dobrze by było, gdybyśmy mogli tych co odeszli zawołać, by już na zawsze zostali. Ja nie odejdę...

Witaj Intarsjo i ja się zawstydzę, próbuję i próbuję... a Ty dostarczasz najeplsze na to lekarstwo, więc spróbuję. Jednak nie chę dawać pustego słowa, wię nie obiecuję. Wiersz bardzo dobry i trafia w sedno... Kłaniam się nisko.

Witaj Eugeniuszu, to prawda iż ci biedni niewidomi czasem więcej widzą od nas. Oni patrzą oczami duszy, spoglądają swoim sercem i choć ułomni są lepsi od innych, tych doskonałych dalekowzrocznych. Jak zawsze serdeczności...