Gryf

Czas biedne serca rozdziela, W natłoku spraw miłość tonie, Bez walki po cichu ona umiera. Dziękuję Ryszardzie...

Dziękuję Dyziu, to jest wieczna walka o miłość. Pozdrawiam.

Moja klawiatura jest zbyt dla mnie cenna, więc nie będę jej marnować na odpowiadanie panu. Z nieukrywaną niechęcią, Gryf.

Taka jest prawda, tu tracisz prywatność Tu oceniają poezji twej zacność Ja pierwszy ci powiem, dobrze że piszesz I pisz jak najwięcej, bo warto... Zasilać szeregi poetów. Pozdrowienia.

Warto jest żyć dla wzniosłej chwili Warto się unieść na falach żądzy Kilka tych sekund jestestwo umili Przez ciało przejdą rozkoszy prądy I koniec... Co dalej? Dalej nic nie ma...

Podoba mi się, ma coś w sobie. Pozdrawiam i jeszcze raz przeczytam.

Dziś patrzę w zmęczone, kochane oczy, Nie widzę w nich iskry dawnej radości. Ogromna łza bólem żałośnie się toczy, Ślad na policzku życia podłości. Twarz mi tak bliska smutkiem dotknięta, Usta skrzywione rozczarowaniem. Lecz wciąż mi oddana, wciąż dla mnie piękna, Prawdziwym, jedynym umiłowaniem. Trzymam za rękę tak delikatną, Próbuję rozgrzać zastygłe uczucie. Do serca niech spłynie żar mocą mą bratnią, Niech jej uleczy bolesne kłucie. Jednością jesteśmy, razem cierpimy, Dusze złączone u stóp ołtarza. Razem swój krzyż na barkach nosimy, Razem na wieki... wciąż to powtarzam.

Wybieraj to co najlepsze, lecz nie w danej chwili Zaczym pójdziesz naprzód, spójrz pod swoje nogi Wybór nie jest łatwy, lecz życie umili Wtedy ruszaj śmiało bez uczucia trwogi Pozdrawiam i ja życząc bobrego wyboru.

Łukaszu bardzo piękny sonet, pozdrawiam.

Panie Józefie jam jest pobłażliwy Lecz czytając ciebie jestem nieszczęśliwy Odpuść sobie trochę, popraw swoje pióro Od takiej poezji robi się ponuro Szanuj polski język, nie plam go rynsztokiem Brzydkich słów potokiem...

Taka jest zielona miłość, lecz gdy wzejdzie bujnym kwiatem dojrzałości inną wtedy się staje.

Szczęście jest kruche, tak delikatne że szybko przemija. Jednak w swojej reinkarnacji zawsze się odradza pod inną postacią. I takiego odrodzenia życzę Ci bardzo seredcznie. Niech znów zagości w sercu wraz z nadchodzącą wiosną.

Marzyć jest pięknie, lecz jeszcze piękniej jest realizować marzenia. Bez cudownych miraży nasze życie jest puste. Pozdrawiam serdecznie i życzę Ci wielu marzeń.

Witaj Anno, nie wiem co napisać. Zaczerwieniłem się. Podoba mi się ten wiersz, pobudza fantazję. Ja zawsze podziwiam odwagę autorów w pisaniu erotyków. Wciąż nie umiem i wciąż się krępuję. W Twoim utworze widzę jednak coś więcej, widzę tęsknotę. Ostatnie trzy wersy to podkreślają. Zostawiam Ci jak zawsze wiele serdeczności i małą cząstkę przyjacielskiego serca. Janek

No to gratulacje. Bardzo fajnie i lekko o tym najwspanialszym stanie. Pozdrawiam i powodzenia życzę...

Teraz już zagości wiosna Teraz już dzień stanie się piękniejszy Powróciła nasza siostra Zostawiła parę wierszy Elu hurrrra, bardzo się cieszę, żę wróciłaś. Tak jest i tak trzymaj, nie wolno się poddawać. Serdeczne pozdrowienia i wiele serdeczności...

Ha ha, no i dobrze. Dzięki, ale to jest Twój utwór, nie trzeba było... Mnie się i tak podoba... Pozdrawiam raz jeszcze.

Owo nocne pisanie jest dobrą receptą na bezsenność i to mi się podoba. Jedynie mogłeś więcej przedstawić takich właśnie rozmazanych obrazów walki zmęczonego umysłu, opadających powiek i rzeczywistości, która nie daje zasnąć. Wiersz fajny, pozdrawiam.

Niechaj w Tobie płonie wieczny znicz miłości Ty potrafisz kochać szczere, tym poezja Twa bogata W słowach stan Twej gotowości Zakochane oczy widzą... Witaj Ryszardzie, znów Twe pióro piękny wiersz tu zostawiło Znów me gryfie serce szczerze się wzruszyło. Pozdrawiam, Janek.

Witaj Damo, dawno już nie byłem u Ciebie, ale muszę choć mały wpis zostawić. Bardzo lubię Twoją poezję, jest w niej bardzo wiele uczuć, a wiesz że ja na tym bazuję. Zawsze oceniam w wierszach tą sferę, bo myślę że w nich to jest najważniejsze. Najlepsze utwory powstają pod wpływem własnych uczuć. Brakuje mi tylko dawnych naszych dialogów, ale może i w milczeniu też jest część przyjaźni. Serdecznie Cię pozdrawiam, Janek

Witaj Andrzeju, powiem Ci że Twoja przeróbka lepiej brzmi od mojego tekstu, więc jeżeli pozwolisz zastosuję ją u siebie. Dziękuję Ci za wpis i za pomoc. Naprawdę podoba mi się ta korekta. Jak zawsze przesyłam Ci serdeczne i przyjacielskie pozdrowienia.

No witaj Ryszardzie, dzięki za wpis i za życzenia. Powiem Ci szczerze, że naprawdę marzę choć raz spokojnie przespać noc, nie myśleć o żadnych sprawach, tyko spać i spać. Również Cię serdecznie pozdrawiam.

Zmęczenie powoli ogarnia umysł, Mackami oplata szare komórki. Już w myślach żaden nie zrodzi się pomysł, Zgubionych słów narosły pagórki. Senność oczy spowiła swym mrokiem, Obrazy życia wiszą zamglone. Na nic się nie zda marsz kroku za krokiem, Gdy puste źrenice są jak zmącone. Powieki opadłe pilnują snów, Uszy nie słyszą żadnego dźwięku. Poduszka twą głowę przyjmuje znów, Roztacza czar puszystego wdzięku. Cicho, spokojnie, świat wnet zamilknie, Nową da szansę na wypoczynek. I kiedy już leżysz... to wszystko zniknie, Zimnym prysznicem dzień się zaczyna.

Witaj Ryszardzie znów pięknie o miłości. Najpiękniejsze są poranki, gdy widzimy obok siebie ukochane serce. Gdy jej uśmiech i spojrzenie rozświetla nawet najbardziej ponury poranek. Pozdrawiam jak zawsze, Janek

Dobry i także niestety prawdziwy. Naszą największą wadą jest to, że jesteśmy Polakami. Czy nie potrafimy być dumni z naszej historii, Nie potrafimy dostrzec piękna naszej ziemi ojczystej? Nie! Bo wciąż jedynie narzekamy. Pozdrawiam.