Anna_Para

Grabiczu, Ty się miarkuj! To peelka z wiersza! Autorka ma się nie najgorzej! Widywałam gorsze!:))) dzięki za czytanie i reakcję, baardzo piękną! Może gdybym- sikoreczka marzła strasznie gdzie na chłodzie łaknęła ziaren i mleczka biedna o samiutkiej wodzie może brzuszkiem kierowana zatroskana pióreczkami nie serduszkiem i uczuciem nie pieśniami jak aksamit może wtedy za Grabiczem bym beztrosko poleciała ale Ty gdzieś- za graniczem a sikora- taka mała! głupie takie sikoreczki jak kochają, to do końca i kochanków i ich pieśni blask księżyca i żar słońca Dzięki, Panie Grabiczu!!!

Albo jedno, albo drugie! Jasne! I jasne, że wariatka! :))) Dziękuję za sugestie i recenzję. Pozdrawiam serdecznie, Panie Biały. Cieplutko, Para

Dzięki za Twoje "tak", Waldemarze:) Pozdrawiam serdecznie.

Panie Sylwestrze, dzięki serdeczne za "podobają" :))) Para

Tereso: jak zwykle czujna i pomocna, dzięki. Porozważam, ale...Ty mnie znasz! Wiersz musi "zaśpiewać", albo - do szuflady! :)

Panie Krzysztofie Marku. Serdeczne dzięki za czytanie:)

Znowu mi to robisz!!! Kiedy mówisz "do niej", mam wrażenie, że Teresa (Krysia) to wrażliwy mężczyzna! Ale to żarty! Wiersz oczywiście może być o pięknych, rodzinnych więziach dwóch kobiet! I dobrze, bo to znowu dobry wiersz! Ujęło mnie: "i nawet do ludzi":) Pozdrawiam Cię jak zwykle ciepło, Para

Taaa, smutna diagnoza przełomu wieków! Wiersz jest dobry, Pozdrawiam, Para

Oj, tak to bywa! Albo na drzewie- żywicielu, albo jej nie ma (tej jemioły w sensie:)! Pozdrawiam Krysiu, Podoba mi się. Cmokam! Para

Zgoda, Anna:)

Płynnie, rytmicznie, równiutko, nostalgicznie. Podoba mi się ten wiatr, jak nasze refleksje. :) Para

A...zupełnie inny Grabicz. W innej formie i wcale nie "gorszej". Innej! Podoba mi się. Jak mówić o "cerowaniu życia?- recepty nie ma! Pozdrawiam cieplutko, Para

zawołasz mnie - przylecę rozpostartymi skrzydłami zagarnę całe szczęście położę pod stopami bo Tobie się należy ja – co tu miałam przeżyć zdążyłam już byłam teraz Ty

Pięknie mi odpowiedziałeś, "w stylu"! Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Oj, ten Twój peel coś zawalił! Do roboty! Trzeba naprawić, odzyskać radość życia! Pozdrawiam zgrabny wierszyk i autora! Para

Szanowny Panie! Troszkę by się przydało "wyrównać" w wersach! Ale to pikuś! Wyznanie wzrusza, wiele Pan obiecuje! Ślicznie, romantycznie! Pozdrawiam ciepło, Para

brakło pointy w tym wierszyku co wychodzi "pstryk- palcami"! Pan, poeto, przy leszczyku jesteś wyborniejszym daniem przy poecie to się można najeść piękna i rozmarzyć bez widelca i bez noża sycić zmysły, drogi Panie co nam z tego: podniebienie zaspokoi leszcz w śmietanie, my z Magdą wolimy "pienie" "liryczne", "muzyczne" granie! Obie panie, Magda, Para jedna młoda- druga stara! (Magda, nie zdradzajmy się, która- która!:)))

Och Gabrielu, cha, Henryku jest inaczej przy leszczyku! to skomplikowane danie! bierz się delikatnie za nie młode leszcze z tego znane że bardzo naościowane z takim trzeba delikatnie ostrożniutko, z dużym taktem bacznie trzeba grzebać w mięsie widelczykiem, zgrabnym palcem bo inaczej ość uwięźnie w gardle i ...będziesz padalcem smaczne kąski takie bowiem: nie "najeść się"- "delektować"! mlaskać, niczym nie popijać pamięć po nich wdzięcznie chować bez surówki, bez fryteczek! to niepospolite danie! o czym mówią Wam z usteczek i z serduszek czułych- panie: Magda Tara i jej Para :)

Bo trzeba, Patryku, takie jest życie. Ironicznie, z dystansem wobec świata, prosto, bezpretensjonalnie. Podoba mi się. Pozdrawiam, Paraanna :)

Dlaczego wcześniej nie przeczytałam tego wiersza!??? Wcześniej przeczytałabyś Beato miłe dla autorki słowa: świetnie, Różo- kobieto! Zdejmij ' z "cię":))) Chochliki tu łażą:))) Lubię takie wiersze, bardzo!

Już czytałam wcześniej i chwaliłam wcześniej. Powtórzę zatem: Jesteś tajemniczym postaciem w tym wierszu, Jak Androgyne! Ciepło tu i uczuciowo! Jak zwykle! Pozdrawiam, Para:)

Panie Tomaszu- po Krysi- nie ma więcej do dodania. Powtórzę po niej jedynie: to bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam ciepło, Para :)

Bo to jest dobry wiersz! Pozdrawiam serdecznie, za Gabrielem - chwalę. Proszę nie stawiać kropki po tytule wiersza, jeśli to Pani nie sprawia różnicy!:))) Para

Za Beatą, więc nie powtarzam recenzji:) Ale wiersz mi się podoba. Rozumiem pragnienie człowieka w tej sytuacji! Pozdrawiam, Para

To "Bóg współczesny" umiera na samotność, bo wzgardził "prostym człowiekiem":)))) Skoro taki jest bez serca, nie żal mi go! Wiersz dobry, zbudowany metaforą. Pozdrawiam, Para