Nata_Kruk

... czy pozwolisz mi zapytać, o jakich sprawach pomyślałeś..? Dzięki za chwilkę u mnie. Make ap już poprawiam... pozdrawiam... :)

.... dzięki, miło że byłaś. Pozdrawiam... :)

Kasia...tok..? w pewnym sensie, ale niekoniecznie... Czy był tłok.. zapytam o to, czy potem był szok, całkiem możliwe... a czy wiersz dobry..?.. buu.. kolejny pomysł zapisany słowem... :) Dzięki za odwiedziny, pozdrawiam.

Wiersz nie jest wywiadem i nie dotyczy jakiegoś konkretnego progr. TV... powiedzmy, że to "chwile" i chwile dosłowne, przed wejściem na wizję, tak ogólnie... Co to TV... osobiście oglądam tylko wybrane pozycje, zdecydowanie wolę muzykę. Dziękuję za poczytanie... :). Pozdrawiam.

Kikus, czytaj tak, żeby było "wygodnie"... dziękuję za wpis. Pozdrawiam... :)

"w sumie pozostaje najważniejsze - prośba o światełko, nie tylko przy końcu życia, ale zawsze, tu i teraz, bo to niezawodny drogowskaz na drodze do Celu".... Teresa ... no i sami nie skracajmy tej dróżki. Pozdrawiam... :)

... w ostatnim wersie, zdecydowanie wolałabym... na tylu poboczach. Wiem, że nie zmienisz... ale "musiałam" to wtrącić. Pozdrawiam... :) dziękuję Nato za poświęcony czas mm..no taki drobiazg, chociaż chodzi się po drodze a nie na... Przeczytałam jeszcze raz... i doszłam do wniosku, że w zasadzie obie formy mogą być, zależnie od punktu odniesienia. Tak, chodzę po drodze... ale zagubić mogę się na drodze, na poboczu... chyba, że Twoje.. po tylu poboczach.. odnieść do życiowych doświadczeń. Jeszcze jedno, bo zapomniałam wcześniej dodać.. niezauważalny.. wg mnie, razem. Miłego wieczoru... :)

Fly Elika... ilekroć oglądam coś w tym temacie, poświęcam tej chwili całą moja uwagę i... nie nudzę się, ale miło, że odebrałaś, jako "dobre ujęcie" Toby. . . . jak wciągnęło, to fajnie. Waldemar Talar... otóż to Waldku, jednego wciągnie, innego zaciągnie do... spania. jeszcze inny zastanowi się na tym i owym i dojdzie do wniosku, że jest poważnie... Dziękuję Wam za posty, pozdrawiam całą trojkę... :)

"drugie życie zacznie się tak samo – krzykiem potoczy się sinusoidą i koniec nie przyniesie nic nowego zmieni się kilka faktów w życiorysie"...(...) Gdyby tylko można, mieć to drugie... pamiętając poprzednie, wówczas zmieniło by się na pewno nie tylko kilka faktów... ;) Lubię Twoje pisanie. Pozdrawiam... :) PS.. i z chęcią wracam.!

... no i aż dziewięć strofek... tylko przyklasnąć. Pozdrawiam... :)

Pokazałeś to, o czym mówi tytuł... fajny pomysł na wiersz i wykonanie nie najgorsze. Pozdrawiam... :)

Dopóki mija czas i jest nadzieja, musi być dobrze... :) Pozdrawiam.

Cały Jacek..:D... zostawiam uśmiechnięte pozdrowienie... :)

... po taki zaproszeniu... nikt nie odmówi..;)... wszak do wiosny... hmm.. tuż, tuż... chyba Pozdrawiam... :) ps. życzę tej przychylnej wiosny... :)

ludzie należą do zwierząt stadnych i nie zmienią tego żadne pertraktacje z samotnością nawet w niej kleją się do siebie sam na sam z książką przed tv o nich po ćwiartce z barku myśli za dużo o niej więc trzeba iść na rynek usiąść na krawężniku i delektować się przechodniami jak szybko przebierają nogami by zdążyć jak trzymają się za ręce by się nie zgubić jak piją te kawy i drinki by się spoufalić rozmawiają, śmieją się, są sobą pod ubraniami całują się na pożegnanie wracają do siebie lub do innych ale robią to zawsze chcą być przy czyimś ramieniu nawet nie myślą, że może być inaczej, dlatego kochają, zdradzają, dzwonią do siebie i rzadko piszą listy o miłości Wiersz porusza najzwyklejszą prozę życia, dobrze zapisaną słowami... Dla mnie, II- ga strofka (bycie samym ze sobą) w odniesieniu o powyższe pertraktacje z samotnością trochę nie współgra, bo sam fakt czytania książki, czy oglądania TV w samotności... nie musi oznaczać chęci przynależności do tzw. stada... Samotne drinkowanie... nie wiem, to może akurat jest na miejscu. Wydaje mi się, że wiersz absolutnie nie ucierpi bez tego fragmentu. Puenta bezsprzecznie dobra. Pozdrawiam... :)

Dla mnie zdanie... wciąż nie wiem czy to romantyzm czy już pozytywizm... jest jak najbardziej na miejscu i nie wiązałabym tego stwierdzenia z milimetrową otchłanią, jest ona na początku wiersza i mówi to, co mówi... Wiersz dobrze się czyta, a zakończenie daje nadzieję. Pozdrawiam... :)

Wdzięczny ten "Rumianek". Pozdrawiam... :)

Judysia... jest dobrze, tym razem łapię sens... :) Ale w ostatnim wersie, zdecydowanie wolałabym... na tylu poboczach. Wiem, że nie zmienisz... ale "musiałam" to wtrącić. Pozdrawiam... :)

Marcinie... smutne to, ale o smutkach też trzeba pisać... tym bardziej, jak dobrym piórkiem. Pozdrawiam... :)

Przeczytane, komentarze także (coby mi rozjaśnić myślenie), bez nich trudno by mi było jakoś to załapać... cóż... :( Pozdrawiam... :)

Tango... bez urazy, zaczęłam czytać... ale trudno mi było dotrwać do końca. Powodzenia w dalszych próbach... :) Pozdrawiam.

Nie mogę stwierdzić, że to Twoje typowe pisanie... ale na pewno jest bajkowo. Pozdrawiam... :)

Szczęśliwego now - ego Dobrze mi w tym kostiumie. Pepita przed kolana - znakomicie - w końcu zawsze zazdroszczono mi łydek, jedynie buty nieco za wysokie. Opuchlizna z ust zeszła na dobre, zbyt masywne ramiona przykryję szalem. Fryzjera i make up załatwią na miejscu - już widzę spojrzenia zainteresowanych. Iluminacja telewizyjnego studia poraża. Oczom w mocnym makijażu trochę nieswojo, ale przyzwyczaję się, przecież staję po tej stronie barykady po raz pierwszy. W uszach dzwonią ewentualne pytania, z których jedno (osobista batalia) skapywało od lat przez igliwie świątecznej choinki, wprost na upominek ze znienawidzonym imieniem. grudzień, 2009

Odbiór po pierwszym czytaniu pozytywny, tylko momentami za dużo słów... skoro.."...wszędzie jest daleko".. to po co... lub blisko.. ..."jesteśmy przecież tak identycznie różni". . nie lepiej tylko... tacy różni... Ładnie w końcówce. Pozdrawiam... :)

Bardzo intrygująca i aromatyczna ta "Trucizna"... na pewno warto się na takową skusić... :) Pozdrawiam.