Nata_Kruk

Rafał, ten tytuł... hmm... W takiej krótkiej chwili, kiedy kobieta zarzuca nogę na nogę, chyba bardziej można.. zauważyć.. biel między udami, niż dopatrywać się jej określenie.. dopatrzeć się.. nie bardzo mi pasuje. Natomiast pomysł "wymieszania" w wierszu tej kuszącej bieli z festiwalem w Kazimierzu, plus wątek z Rosselinim i Bergman wyszedł bardzo fajnie. Pozdrawiam... :)

Bardzo dojrzała treść, nic więcej nie wykrztuszę. Pozdrawiam... :)

........ "a dopiero uczniak słaby w rymy składam swe sylaby" ... no i poskładałaś, wcale nie najgorzej, łzawo bo cebulowo... "dajmy czasem naszym panom się wypłakać przy krojeniu zrobić ucztę cebulową nerwy poddać ukojeniu... ciekawe, czy dają się namówić ;) Pozdrawiam uśmiechnięta... :)

Bardzo pozytywny odbiór... widzę Cie prawie, jak przy recytacji minki "stroisz". Dziękuję za uśmiech. Pozdrawiam... :)

stopniał tłum z ostatnią gałką waniliowego loda... :) fakt, szkoda lata... mewy pewnie odetchną. znowu słychać szum fali... Janusz, dlaczego tylko jednej fali..? przecież nad morzem, jak się domyślam, mnóstwo ich... Pozdrawiam... :)

...... "pozwól wtopić się w błękity i zielenie wspiąć na szczyty aż zadudni w naczyniach wzburzona krew może zatrzymamy radość a powietrze zakipi z wilgoci nie ominiemy już żadnej godziny w żółknących krajobrazach wielką literą spiszemy siebie" Złamane skrzydełko... to dla mnie, bez ..s.. Serdecznie pozdrawiam... :)

... o to to... niech Polska Polską będzie... tylko kiedy..? Od kampanii przedwyborczych wypadają włosy, więc ich nie słucham. Zostawiam pozdrowienie... :)

Dobrze, że za oknami już coraz bliżej jesień, jeżeli można przeczytać taki wiersz. Wcale mi nie przeszkadza nierówność wersów. Pozdrawiam... :)

Zgrabna ta "Trzpiotka", jak pisze Ewa, ma swój urok. Pozdrawiam... :)

... kiedy w końcu zaboli, zaboli po raz kolejny... bo... i tu treść wiersza, to już prawie arytmia tych resztek świata. Smutna treść. Nie czytam.. jakiejkolwiek.. Tomek, dlaczego..pomiędzy tłumem... czy nie lepiej po prostu.. w tłumie..? .. Pozdrawiam... :)

Jacku, ta lulubajka nie tylko dla maluchów... świetnie się czyta. Pozdrawiam... :)

Duks... Twój pociąg pasuje jak ulał, tzn. źle, żeś się akurat do niego "załadował".. ;) Sporo opowiedziane, tak niedużą ilością słów. Podoba mi się. Pozdrawiam... :)

Ala ma rację.. znowu.. lepiej brzmi w wersie. Wers..trudno napisać, co się czuje.. zapisałabym, trudno opisać to co czuję, wypadnie jedno.. się.. są dość blisko. Poza tym, jak na początki, nie jest źle. Trzecia wypada najgorzej... rozumiem żal opuszczania tego pięknego miasta. Serdecznie pozdrawiam... :)

Superman na wakacjach - dobre - a najprzyjemniejsza ostatnia strofa... ona i tak ma w sobie sporą dozę wyrozumiałości.. ;) Skoro to typ człeka.. ą, ę... to może.. pieścisz literkę z ogonkiem.. Pominęłabym..w wodzie.. bo wcześniej już mowa o plaży. Czy nie mówi się... stawić czoła..?.. hmm.. może ja w błędzie..? Pozdrawiam Elżbieto... :)

Podziela zdanie Ewy... skoro na klawiaturze, taki zapis mi nie przeszkadza. Opisany "spacer" brzmi zachęcająco... treść lekka, przyjemna. Pozdrawiam... :)

Zmieniłaś.. potnych.. na ..głodnych.. super.! Hej... :)

Czyli przed Bogiem było..a.. Judysia, wieki Cię nie czytałam..! Z takich miejsc nie chce się odchodzić... nie dziwi, jeżeli to wszystko przypomina Moneta... podoba mi się ten obrazek, a szczególnie wpleciony Bóg w ostatni wers, który tak rozsądnie ustawił tego człeka.. ;) Pozdrawiam... :)

Kobiecy podmiot liryczny, który czuje i wie czego chce... wdzięcznie brzmi Twój wiersz Anno. Ewentualne sugestie powyżej, zdecyduj sama czy byłoby lepiej. Madzi się .. złotko.. podobało, a mi nie bardzo... ale wiesz, jak to jest... Myślę nad ostatnim wersem.. ale milknę już. Pozdrawiam... :)

Bardzo miły i sympatyczny ukłon w stronę budleji. Właśnie zerknęłam, o jakim kwiecie mowa... rzeczywiście śliczne są. Sam wiersz wymaga dopracowania technicznego. Pozdrawiam... :)

Tereso, Krysiu... to na pewno Twoje typowe pióro, w którym zawsze dużo ciepła i dobrego serca... ale tu, przyznam rację Eli... co absolutnie nie oznacza, że ten wiersz przepadł... może tylko delikatne cięcia, tak, coby jego "dusza" się ostała. Serdecznie Cię pozdrawiam... :)

Wróżenie nie z fusów, tylko z kart i to takie na poważnie...bo w zupełnym odosobnieniu, żeby się nie "odkryć"... "gra" o coś, może o kogoś... w tym wszystkim dziurawa rzeczywistość, w której... tli się chwilami chęć ucieczki ale też... potrzeba wytchnienia. Ewo, dla mnie jest dobrze, treść bardzo klarowna. Jeszcze dwa grosiki... mnie akurat słowo.. istny.. nie za bardzo. Wers.. to zmęczenie w tej dziurawej.. a jakby tylko w, albo tylko.. tej Pozdrawiam... :)

Rif... jest w tym wierszu smutna zadra, która drąży aż do bólu... Zmieniłabym tytuł... np. iluzja... a wiersz skróciłabym, za co z góry przepraszam. Pozdrawiam. twarz naprężona do granic widnokręgu w sobie noszę to wszystko kiedy na Ciebie patrzę ocean błędów wiesz jak to boli tylko nie pocieszaj spójrz na mnie znoszony frak nie chce na wieszak wytarty z plwocin nie potrafię się przebić przez krople soli zamglony obraz wyciska kryształy nadzieja im matką idioci potrafisz zabijać i wskrzeszać jadę na dopalaczu znam wzór chemiczny reszta zostaje zagadką

Rafał... fakt, to wiersz na więcej niż jedno czytanie, co uczyniłam... podoba mi się wprowadzenie, ciekawe metafory. Co do szaleństw, zgadzam się z Tobą, każdego kuszą, ale są też konsekwencje i tu druga strofka - dla mnie jest świetna, jak i kolejne dwa wersy, gdzie wyczuwam pewną jakby stabilizację, ktoś wraca do swojego dawnego rytmu. Potem (kolejny fragment) czeka go "własne pranie mózgu"..? rozterka... analiza... gdzie i jak, dalej...? Sorry, jeżeli coś nie tak zrozumiałam, ale tak mi się to poukładało. Pozdrawiam... :) PS... do tego wszystkiego bardzo mi pasuje tytuł.

Fajnie upleciony temat, o duszy, na wesoło, bez uprzedzeń.. ;) Przeczytałam komentarze i mam dodatkową dawkę humoru. Mogę iść spać. Pozdrawiam i spokojnej nocy życzę... :)

Treść zamyka się ładnie w tytule, dobre "łączenie" kolejnych strofek. Po prostu Twoje. Pozdrawiam... :)