Nata_Kruk

Ktoś, kto wrażliwy i długo poza krajem, na pewno tęskni. Dla mnie, Twoje "tęsknice" są niemal bajeczne, ze względu na styl pisania. Chwilami przystawałam i wracałam znowu do początku strofki, to może oznaczać, że można by dopracować rytmikę całości, ale i tak muszę dodać, że ładnie napisane. Pozdrawiam.

Alicjo... MaksMaro... dziękuję za czytanie i pierwsze wrażenia. Pozdrawiam obie Panie.... :)

Nikt nie powinien burzyć prawa wyboru 'nowego' życia, a najlepiej nie zadawać tego pytania i robić swoje... ;) Hej.

Wiktorze, treść nieco pamiętnikowa, jasne, to przecież luźne zapiski, niemniej, poczułam lekki dreszczyk czytając niektóre fragmenty... "bezładne marzenia niczym..ect.. oraz... "od tamtych czułości... do końca. Rozumiem sytuację. Serdecznie pozdrawiam. ps. ale podchody, nie za pierwszym razem weszło.

Dobry pomysł i wymowna treść, w szczególności ostatni wers. Pozdrawiam.

Dwukrotne.. "może bym i poszła".. wplecione pomiędzy, jest pewnym niezdecydowaniem, ale słowo "może' i tak zachęca. Do tego treść, bardzo kobieco-dziewczęca, że tylko ulec wiośnie i "zmusić się" do wyjścia, choćby boso... ;) Wiesz, lubię Twoje przekomarzanie w wersach. Pozdrawiam.

Nie chcę się wygłupić, ale widzę tu jakby wąskie etapy życia i zapominanie (zapominajki) ważnych cząstek, które w jakiś sposób niweczymy, kalecząc przez to siebie samych. Jeżeli odbiegam o założeń, trudno, niełatwo wejść w treść. Pozdrawiam.

Retusz kiedy zmierzch układa trawy do snu a kwiaty same wpinają się w sandały po raz kolejny dostrzegam wiatr w kulejącym pejzażu przestawia splątane zegary nucąc ptakom zagubione w podróży tęsknoty pod dachami wiercą się skazy na krzesłach ostrzenie języków by po burzy milczeniem oswoić spojrzenia przystaję nad kałużą w której księżyc poprawia wieczorny makijaż a ćmy lgną bezwiednie do smugi światła zapominam zmartwiałe łąki maj, 2018

Mam ogromny sentyment do żab, lubię, no... prawie 'kocham' te stworzenia, dlatego zajrzałam tutaj, już dla samego tytułu. Chyba napracowałeś się układając taki tekst, aż chciałoby się zapytać, jak długo to trwało.... Czytałam z przymrużeniem oka i tylko... myślą, głośne czytanie trzeba by poćwiczyć, chyba. Doceniam pracę nad takim pisaniem. Pozdrawiam.

Zajrzałam dla tytułu. Zrobiło się trochę mroczno, mokro i niebezpiecznie, niech takie tylko sny będą. Ładnie. Pozdrawiam.

Tytuł i treść współgrają. Ciekawie jest. Pozdrawiam.

Tematem dołączasz do propozycji Sylwka L. U niego kobiety przerabiały się, a tutaj mamy oryginał. Równo, rytmicznie i.. totalnie zaskoczyłeś puentą... :) To wiersz, który świetnie by wypadł w kabarecie, a może nie tylko tam. Ps. prawie słyszę Andrusa, jak to śpiewa. Pozdrawiam.

Dobra zabawa słowem, "niełatwo", ale fajnie się czyta. Hej.

Janko, kompletnie inaczej, w tym dniu. Fajne... :) Dzięki i pozdrawiam.

eeee, nie, byłoby nudnawo. Macieju, dziękuję za życzenia... :) Pozdrawiam.

Czaaasem się użalam, ale nie ósmego marca... :) Sympatyczna okazja dla takiego wiersza. Z dziennym poślizgiem, dziękuję za życzenia. Też zdrowia życzę.!

Prosty i fajny tytuł. Gdy doszłam do "smutno biegli jeleni", od razu zagrała mi w głowie "Ciochosza", wykonawca - Grzegorz Turnau, na pewno znasz. Treść ogólnie zatrzymuje, poprzez swoją inność, ale zasugerowałabym minimalne zmiany i żeby za wiele nie pisać, wrzucam moje czytanie. przepraszam za grzebanie. Pozdrawiam. padał deszcz Verlienowi padał chłodno i mgliście opadały liście w smunku jesieni smutno biegli jeleni do jeziora chłodnego żeby prosić wody szarej od deszczów chłodnej od sizych tumanów zmarzłej i nieciepłej we łzach straconej wiary w chemii milczących tlenów w smołach drzew zadumanych w cienkiej powłoce jesieni że może coś się zmieni

Potrzebny enter po.. niesione.. bo wychodzi na to, że kwiaty niesione są na rękach w domkach z papieru. A może lepiej... do domków z papieru... Ogólnie do dopracowania, puenta nie przekonuje mnie, choć wiem, co masz na myśli. Brak może jeszcze kilku słów.? Nie wiem. Pozdrawiam.

MaksMaro... pierwsze skojarzenia były podobne do tych, Luule, a że bywam tępawa, musiałam zerknąć na posty. Fajnie zakończyłaś całość, a czy "wszystko ma sens", dobre do rozważania. Wrzuta Jan_ko, cóż, parsknęłam w ekran.... :) Pozdrawiam Was.

Mam wrażenie, że pisał to ktoś stosunkowo młody. Wyczuwam młodzieńcze zakochanie/zauroczenie oraz chęć zatrzymania osoby obdarowanej uczuciem. Nasuwa się pytanie, czy to.. na chwilę.. wystarczy, być może... :) Pozdrawiam.

Podpisuję się pod słowami AnnieM. A róże bardzo lubię. Pozdrawiam.

... też tak czasami myślę. Krótko i w temacie, dobre pytanie na koniec, dla każdego. Pozdrawiam.

Ponieważ także mam "ucieczkę" w swoich, jakże inną, ale dlatego wybrałam ten tytuł do przeczytania. Oxyvio, taką Cię lubię, klasyczne rymowanie, a wiersz ma uroczą treść... :) Pozdrawiam.

Tak, treść minorowa, ale o "recepcie" na napisanie pantum, musiałam przeczytać. Niezły "cudaczek", jeżeli chodzi o budowę i tu doceniam Twoją pracę. Moje wrażenia, trudne do określenia, bo zawracałam do powtarzanych wersów, co stopowało mi czytanie. Wiem jedno, spod moich rąk pantum na pewno nie wyjdzie. Oxyvio, tym pościkiem zostawiam ślad, że byłam. Pozdrawiam.

Waldku, co naj... poddaję się, trudno jednoznacznie wybrać. Zależy jaki mamy dzień, co nam gra w tzw. duszy i można się nawet do wróbla uśmiechnąć... :) Pozdrawiam.