Nata_Kruk

A. Doba... budzi mój zachwyt.! a Twoje "podszepty"... jak najbardziej powinieneś ich słuchać. Pozdrawiam.

Marcinie, pod warunkiem, że czyta Twoje wiersze, bo jeżeli nie, musi być wtedy inny powód do rozebrania.. ;) Pozdrawiam.

Dla mnie, niekoniecznie końcowe.. na zawsze.. ale ogólnie, mini w porządku. Prawda nie da się wyprzeć, wróci, może po czasie, ale wróci. Pozdrawiam.

..mini bardzo fajna, ale tytułem chyba za dużo dopowiedziałaś. Nie chciałabyś tylko... wachlarz.? ps. a może ja się nie znam na budowie tych maleństw.

Waldku... cieszę się, że wywołał uśmiech. Tobie także miłego dnia. Panie Ropuchu... "cielaczkiem".. :)) w moim pisaniu chochliki albo coś 'pożyczają', albo przestawiają literki. Franku K ... księżyc na pewno nie tylko Ciebie fascynuje, a nam.. raczej nie ucieknie, nie zdąży. Tomasz K... lubię księżycowe wtrącenia w wierszach, a nocne, letnie niebo wprost kocham. Dziękuję za przychylność dla rytmu, no i w ogóle... :) Czarku P.. dziękuję za.. lirycznie.. owszem, kiedy księżyc z boku, czuje się zgoła odmienne stany, co tam komar.. wtedy. Trzeci hamak 'zawiesiłam' dla Czytelnika... :) Radosław... WarszawiAnka... Wam także dziękuję za wejście. Za każde słowo jestem wdzięczna i cieszę się, że zaszliście do mnie. Ślę dla wszystkich pozdrowienie.

... Jacku, próbowałam, ale już jest ok.

Panie Ropuchu... proszę bardzo i dziękuję za wskazanie 'byczka', już poprawione. Lily Hamon... dzięki za czytanie. Ślę obojgu pozdrowienie... :)

Tomek, masz przyjemną barwę głosu i fajnie się słucha ten kawałek. Komponuj i śpiewaj, to dobre na niepogodę ducha... :)

Tak, opowiadam i rozpisałam to, co wg mnie było ważne w konkretnym przypadku. Spróbowałam wczuć się w realia peelki - to w niej 'zadomowił się' tytułowy intruz, który nie musi 'zabić', ale na pewno kreuje różne stany emocjonalne, stąd łóżko, zaległości.. bez światłocieni, bo chwilowy marazm, strach i...niepewność. A podróż poza ciało, w pewnym stadium choroby chyba i to możliwe, wówczas pokój może nabrać surrealnych światłocieni. Tomku, dziękuję za czytanie i komentarz.... :) Także pozdrawiam.

Twoje wiersze są specyficzne, ale tutaj, spodobał mi się, szczególnie to przejście w babciny ogród. Fajny też komentarz John'ego (nie wiem, czy dobrze zapisałam) Pozdrawiam.

Bradzo dobry wiersz. Pozdrawiam.

Jacku... to prawda, księżyc, to najprawdziwszy.. czaruś.. tzn czarodziej, dla mnie, a dąsać się nie ma na kogo... :) Dzięki za rymowany wpis. fregamo.. no tak, letnio i.. mam komplecik. Dziękuję. valerio... dziękuję za miłe słówko, a hamak.. każdy chyba tak lubi... ;) Pozdrawiam Was

... 'zszamałam'.. smaczny, bo inaczej o pisaniu, dobry tytuł, no i.. mamy rękopis... :) Pozdrawiam.

Dla upewnienia sprawdziłam tytuł, dobrze w głowie brzęczało. Samotność z wiersza, jest straszna, wystarczyła Ci krótka, dobitna treść. Dwie środkowe szczególne dla mnie. Pozdrawiam.

Niektóre chwile, nawet te z łezką, długo się pamięta. Pozdrawiam.

.. zawarłaś w słowach kawał życia, podoba mi się. Pozdrawiam.

Franku, są gdzieniegdzie potknięcia rytmiczne, ale przesłaniu całej treści, napiszę .. tak. Pozdrawiam.

Okruchy... :) lubię to słowo, bo ma bardzo pojemne znaczenie, jak w Twoim wierszu. Stół dosłowny, ale i metafora, a to co na nim - w naszym życiu - rozmowach, decyzjach zależy od nas samych... Nie zachłystujmy się lipą, nie warto, a okruszki może każdemu szepną, końcowy wers, na koniec drogi, który ładnie domyka całość. Pozdrawiam. ... może nie po Twojemu, ale próbowałam w tym miejscu.. lub.

Wyzwolony, niby tak, ale jakby ciągle pod czyimś butem, tu chyba jednak bardziej o wyzwolonym myśleniu, które wplata się w otoczkę zapisanych słów, że mamy o kim pamiętać (tak, mieli mniej szczęścia, bo ginęli) i .. o czym... bo Polska jest tylko jedna. Rozbudowany i bogaty w obrazy wiersz. Pozdrawiam.

Wydawać by się mogło.. zwariowany świat.. bo pełen kontrastów, nie do opisania (?), Ty to właśnie uczyniłeś. Cóż dodać, 'włożyłeś' w treść wiele szaleństw świata, to chwilami.. szarobury.. zawrót głowy, ale nie dajmy się w te szarości tak łatwo wciągać. Długaśne te Twoje wiersze, to nie zarzut, tyle, że chciałoby się tu i tam, a czas goni....!!! Pozdrawiam.

letnio wirom doznań coraz śmielej się przyglądam znów upycham w dziury płotu najwrażliwsze dla wytchnienia wśród konarów trzy hamaki szary dla mnie a ten srebrny dla księżyca kompan rozmów już po buku na dół schodzi w upominku niesie dywan z gwiazd utkany bezszelestnie wprost na głowę spada obłok niech zasnuje co minęło i co pali garści szpilek rzucać nocy nie pozwolę kiedy luna w oczy patrzy drugą stroną kokieteria jeszcze nie wiem lecz wyczuwam rój podszeptów że pod dachem zagubione lipiec 2020

Ilona R... "ocb".. o co biega.. :) zapamiętam a wyżej, bardziej domyśliłam się, że chyba to to. Zgadza się, kundle z opisu bywają często tarczami. Tomaszu K... dziękuję za ślad w okienku. Pozdrawiam Was.

Świetny początek wiersza i w ogóle, całość bardzo mi się podoba. Jest dialog, który 'rwie' wnętrze peela, sporo się dzieje w głowie i... wykluwa się czas na 'rozejm', który nie taki pewny, skoro jest wołanie o pomoc........ ehh, dziś bardzo skrótowo. Pozdrawiam.

Tytuł mógłby brzmieć.. blizny.. i wówczas można by to słowo z pierwszego wersu 'wywalić', zniknie powtórzenie. Do treści ogólnie nic nie mam, tzn. podoba mi się.

Dla mnie, piękny wiersz.. tytuł złowieszczy, ale załóżmy, że pozostanie to tylko tytułem wiersza. Oby, na zawsze. Pozdrawiam.