Izabella_Sendor

Ciekawie tu było;-) Pozdrawiam;-)

Wiersz, o którym na pewno będę pamiętała. Ze względu na wiele jego cech. Pozdrawiam;-)

Witam serdecznie i dziękuję za słowa;-) pozdrawiam i życzę miłego dnia... no i uciekam;-)))

Panie Tadeuszu- wielkie dzięki;-))))Pozdrawiam mocno;-)

Dziękujęmy Wam Pani Koleżanko Dotyk- to jeden z tych komentarzy, w ktorych sugerowane zmiany uznaliśmy za zasadne- stąd w wersach już trochę inaczej;-) Dziękujemy Wam serdecznie i sprawujcie nad nami pieczę od czasu do czasu, jak ten czas będzie;-))) Serdecznie pozdrawiam;-)

Dzięki Koleżanko Julko za miłe słowa;-) To jeden z tych moich tekstów, który z załozenia miał być mniejszego ciężaru gatunkowego;-)Lubię czasem takie pisać;-) Pozdrawiam Cię;-)

Witam Panią. Może na początek zacznę od końca- bardzo dobra końcówka.Całość w wymowie trochę mi przypomina to, co ma być przedstwawione w chyba nadal piszącej się książce o Gombrowiczu, pierwotnie zatytułowanej"Popłoch i wymiot"(tytuł ma być zmieniony na bardziej komercyjny;-);-))- tam wymiot rozumiany, jako wyrzucenie siebie z siebie, tutaj uważam , że ten tekst również da się odczytać w tym ujęciu. Kończąc- dla mnie dobry, sprawnie działający tekst. Pozdrawiam;-)

Witam Panią. Powiem, że całkiem dobra robota z tym wierszem. Czytając pierwszy raz zaciekawiło mnie to torturowanie wyrazów;-) i cała gra z tym związana- na tym poziomie fajnie, potem pojawiło się podejrzenie, czy aby treść nie ucierpiała kosztem formy ( w przypadku takich zabiegów łatwo się zapędzić w układ" cos kosztem czegoś"), przeczytałam uważnie drugi raz - i uspokoiłam się- według mnie proszę Pani bardzo ciekawy utwór, czyli, że warto ryzykować;-) Pozdrawiam

Fajnie Koleżanko Julko Ktoś obudził mnie dziś po chamsku. Oparty plecami o dzwonek, egzaminował mnie z cierpliwości bardzo dobry początek, myślę, że coraz celniej u Ciebie.Pozostaje życzyć kolorowych snów. Pozdrawiam

Pod koniec życia miauczał już same archaizmy i zdążył przewlec kocie myśli przez kilometry mysich nor. Setki osieroconych myszy dopingowały go, gdy tracił sprężystość łap. Wyjęty spod klątwy czarnego futra, z czystym sumieniem przebiegał drogę i rzadko rozpoznawano w nim diabła. Przekocił na wylot swą kotowatość na przeciw wszelkiej psowatości, z większym prawem do kolan, bo mniejszy i mruk to zawsze ciszej niż szczek. A w spadku pchłom żałobnicom zostawił dziesiątki lokali zastępczych otynkowanych futrem, jakie on nosił sam. [sub]Tekst był edytowany przez Izabella_Sendor dnia 11-02-2004 22:03.[/sub] [sub]Tekst był edytowany przez Izabella_Sendor dnia 12-02-2004 12:29.[/sub]

w zasadzie podpisuję się pod słowami Przedmówczyni. Miło było przeczytać;-)Pozdrawiam.

A ja proszę Pani znalazłam tutaj ciekawe fragmenty i metafory , dla których warto się było przedrzeć przez te rzeczowniki;-) W sumie też raczej rzeczownikuję, stąd dość wygodnie mi było. Na pewno tekstu nie uważam za nudny. Może zabrakło mi "powietrza i przestrzeni", bo mysli gromadzi Pani dość ciasno i tekst trzeba czytać bardzo powoli, żeby rozumieć nawet na poziomie dosłownym- ale może to być wrażenie spowodowane cechami mojego z kolei pisania. A przecież dobrze, że każdy robi to choć trochę inaczej;-)Pozdrawiam Panią serdecznie;-)Jeszcze raz dziękuję za miłą lekturę- warto było-;)

Podoba mi się;-)Pozdrawiam Panią;-)

No nie można powiedzieć- dobrze wychodzą Panu eksperymenty;-) (Można podejrzewać, że ma Pan liczne grono chemików w Rodzinie:-)). A poważnie- z pomysłem, wykonanie też wg mnie dobre- no i tak jak Przedmówczyni- też ta baba , co pierwszeństwo wymusiła dla mnie najbardziej odlotowa- hehe;-) Pozdrawiam;-)

Sympatycznie i z pomysłem;-) pozdrawiam

Panie Pawle, Koleżanko Julko- dzięki piękne;-);-);-)

energetyzujący tekst;-) powodzenia w walce;-) pozdrawiam

Witam Pana;-) W ostatnim czasie znalazłam jeszcze jeden oprócz Panskiego wiersz w gąszczu internetowym, w którym zestawiono psa z czasem(w tamtym wierszu ten zabieg miał powodować dwupłaszczyznowiść treści). U Pana dla mnie inaczej to działa. Wg mnie bardzo ciekawy utwór. Pierwsza strofa bardzo pomysłowa( lubię znajdywać w wierszach takie ciekawe miejsca). No i w ogóle cały wiersz bardzo mi się podoba i ze względu na zamysł, i na jego realizację. Miło było Pana poczytać.Pozdrawiam. W ogóle wg mnie dobrze przemyślany układ treści- tekst ciekawie sam z sobą rozmawia i reaguje- tyle jeszcze dorzuce na odchodne.

Panie Tadeuszu, Pani Leilo;-))) Bardzo dziękuję i jeszcze bardziej pozdrawiam;-))))

Panie Pawle;-) Ja to w zasadzie streścilam tylko pewną historię z mojego życia, która mi się przypomniała przy okazji czytania Pana wiersza i komentarzy do niego;-)I naprawdę- prosze cytować ile Pan chce;-);-) Serdecznie jeszcze raz pozdrawiam;-)Miłego dnia;-)

Witam. Wiersz podoba mi się proszę Pana jak kula ziemska się kuli pod chłodnym atlantykiem świetny wers- ja już sobie czasem lubię tak powyciągać;-) a i w dobrym towarzystwie sobie siedzi;-)Całość czytelna, komunikatywna, niebanalna. Pozdrawiam

Bardzo miło mi, że zechcieliście Państwo przeczytać i coś pod tekstem napisać;-)Serdecznie pozdrawiam;-);-);-)

no...skoro już jestem po 6 lekturze tego wiersza ...czuję się wreszcie jako tako gotowa na komentarz, bo jakoś to chwyciłam ;-)Nie ułatwił Pan sprawy czytelnikowi, ale warto było- pomysł fajny i dobrze zrealizowany choć wymaga dużej pracy obu stron;-)Pozdrawiam

Koleżanko Mirko;-) Zawsze bardzo się cieszę ze wszystkich Twoich uwag- i dobrze o nich pamiętam;-) dziękuję Ci;-) Pani Julio- to chyba ja jestem winna podziękowania za czas i słowa;-)Pozdrawiam serdecznie;-)

A mnie po lekturze tego utworu przychodzi na myśl wiersz "W malinowym chruśniaku";-) I to są skojarzenia na wielu płaszczyznach. Co prawda ja nie jestem częstym odbiorcom tego typu poezji, a tym bardziej ten sposób pisania jest mi daleki, ale fajnie było w tych Pani wersach;-)Dla mnie miła odmiana;-)Dobrze, że jeszcze niektórzy pamiętają o rymach i rytmie;-) Pozdrawiam