Wiesław J.K.

co można powiedzieć nowego napisać wymyślić przyczynić frazesy wyświechtane przeróbkami czasem pomysłem słowa fundamentem często dynamitem pojąć poklaskiem czynem tak siebie

Corleone11, dziękuję za pozdrowienia i wzajemnie. :-)

@Nata_Kruk@joann@Waldemar_Talar_Talar@Leszczym@Radosław@Moondog@anima_corpus@miauczenie owiesDziękuję! :-)

Dzięki! pozdr.

"Ojciec" kojarzy mi się z "Cielec." ;-)

Nato, wiedziałem, że pamiętasz. ;-) Dobranoc!

Tak samo jak "ojciec" zamiast "tato." Ciekawa jest polska mowa.

Pamiętasz ten wiersz? http://wierszykidladzieci.pl/tuwim/lokomotywa.php *** Julian Tuwim Lokomotywa Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa: Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Uch - jak gorąco! Puff - jak gorąco! Uff - jak gorąco! Już ledwo sapie, już ledwo zipie, A jeszcze palacz węgiel w nią sypie. Wagony do niej podoczepiali Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali, I pełno ludzi w każdym wagonie, A w jednym krowy, a w drugim konie, A w trzecim siedzą same grubasy, Siedzą i jedzą tłuste kiełbasy, A czwarty wagon pełen bananów, A w piątym stoi sześć fortepianów, W szóstym armata - o! jaka wielka! Pod każdym kołem żelazna belka! W siódmym dębowe stoły i szafy, W ósmym słoń, niedźwiedź i dwie żyrafy, W dziewiątym - same tuczone świnie, W dziesiątym - kufry, paki i skrzynie, A tych wagonów jest ze czterdzieści, Sam nie wiem, co się w nich jeszcze mieści. Lecz choćby przyszło tysiąc atletów I każdy zjadłby tysiąc kotletów, I każdy nie wiem jak się wytężał, To nie udźwigną, taki to ciężar. Nagle - gwizd! Nagle - świst! Para - buch! Koła - w ruch! Najpierw -- powoli -- jak żółw -- ociężale, Ruszyła -- maszyna -- po szynach -- ospale, Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem, I kręci się, kręci się koło za kołem, I biegu przyspiesza, i gna coraz prędzej, I dudni, i stuka, łomoce i pędzi, A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost! Po torze, po torze, po torze, przez most, Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las, I spieszy się, spieszy, by zdążyć na czas, Do taktu turkoce i puka, i stuka to: Tak to to, tak to to , tak to to, tak to to. Gładko tak, lekko tak toczy się w dal, Jak gdyby to była piłeczka, nie stal, Nie ciężka maszyna, zziajana, zdyszana, Lecz fraszka, igraszka, zabawka blaszana. A skądże to, jakże to, czemu tak gna? A co to to, co to to, kto to tak pcha, Że pędzi, że wali, że bucha buch, buch? To para gorąca wprawiła to w ruch, To para, co z kotła rurami do tłoków, A tłoki kołami ruszają z dwóch boków I gnają, i pchają, i pociąg się toczy, Bo para te tłoki wciąż tłoczy i tłoczy, I koła turkocą, i puka, i stuka to: Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!... Tekst © Copyright by Fundacja im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim, Warszawa 2006

Z okazji Dnia Mamy, podzielę się z wami wierszem, który już kiedyś zamieściłem tutaj. ******* mama nie zerwij nigdy tej nici moc miłości to cud przetrwa bez znaków taką jest

Nato, lubiłem patrzeć i dalej lubię na pociągi, a sama jazda nimi była niezapomniana dla mnie, zwłaszcza, gdy byłem chłopcem. Ciekawie to ujęłaś. pozdr. :-)

@brzezinskijan Fajny dialog. pozdr. :-)

Nie tylko Rzeczpospolita Polska. To powoli staje się, albo już jest, system ogólnoświatowy. No cóż! Czekajmy, być może nastąpią zmiany, oby na lepsze.

@Nata_KrukNato, lekki, ciepły wierszyk i fajne zdjęcia. Lubię wiejskie, polskie krajobrazy. pozdrawiam

@Franek KOdpozdrawiam! ;-)))

@słone paluszki, @sisy89, @Nata_Krukand @Leszczym- ukłony w wasze strony :-)))

No właśnie! :-)

Najlepiej mieć w zapasie koc pod łóżkiem, jeśli jest taka możliwość. ;-)

Istnienie wryto nam w mózgi nadzieję dlaczego mamisz w sekrecie wszechświecie tyranie klownie dobroci czy to boli a przecież nikt o to nie zapyta mrówki

To taki bunt istnienia i nie czepię się słówka. Każdy człowiek to inna kartka w księdze wszechświata. Pozdrawiam Somalija :-)

Po prostu wypadałoby częściej odwiedzać Wenus i vice versa. ;-)

to prawda

@ArsisJa rownież!

@RolekTo Coś jest istotne, ważne, etc., itd. :-)

@Corleone 11Dech zapiera samo oczekiwanie na cdn. :-) pozdrawiam

@Dekaos DondiCiekawie, jak zwykle w Twoich opowiadankach. To żółte ubranie cicikowate zaciekawiło, pójdę zapytać tatę, ale zaraz, zaraz, tata już w innych bywa światach. pozdr. ;-)