Przemysł Ś-wiersz-cz

W moim przypadku cena to najmniejszy problem, pociągiem byle by można było szybko dojechać i żeby dojazd był bezpośredni, bez koczowania na stacji czekając na następny. PKS - czy moja obecność warta jest takiej katorgi? ;) No i jest jeszcze samochód - chyba najlepsze rozwiązanie w sumie, ale brakuje mi doświadczenia żeby wyjechać na trasę ogólnopolską. Ale nawet jeśli, to muszę po wszystkim wracać z powrotem, żeby na uczelnię iść rano (nocleg w rachubę nie wchodzi, opuszczenie zajęć też nie). Więc dla mnie - to czas przede wszystkim, czas...

Tekst bardzo fajny, charakter poezji ma... od razu w pierwszym odruchu przypomniała mi się piosenka śpiewana w kościele na rekolekcjach dla dzieci i młodzieży: "Bóg tak umiłował świat/Że Syna swego jednorodzonego dał/Aby kto w niego wierzył/Nie zginął, ale życie wieczne miał...". P.S.Nie wiem, czy do zamieszczenia tej piosenki nie nadawałby się lepiej dział "poezja śpiewana", ale ekspertem ds. forum nie jestem.

W ogóle patrząc na pozycje filmowe proponowane do tej pory, to widzę że nie jestem sam :D

Ja z takich odmóżdzających na pierwszym miejscu dałbym "Autostopem przez galaktykę". Ponadto do tego typu pozycji dołączyłbym (gdyby nie to, że pojawił się w polskich kinach wczoraj) film "Dragon Ball: Evolution". Nakręcony na podstawie mangi Akiry Toriyamy o tym samym tytule, standardowa hollywoodzka produkcja. Nieprzeznaczona wyłącznie dla fanów tejże mangi :P

Ja chyba też poczekam na Łódź, ponieważ do "dalekich" wypraw jeszcze mi daleko. Studia trwają (a ja z tego ginącego gatunku pilnych studentów), a kilometry i godziny dzielą :(

Jak wszyscy to wszyscy: img150.imageshack.us/img150/2424/img1129a.jpg img150.imageshack.us/img150/6058/img1953a.jpg (ten po lewej :P) Co do drugiego zdjęcia - kieruję się dewizą: "Nie bierz życia na poważnie - i tak nie wyjdziesz z niego żywy" ^^

Kot zdrowieć powinien Impra ciągnie się dalej Żołądek na smycz Kocie nasz - zaszalej! A do ciebie wracając Bracie Pomyłek Stokrotny, Tak - istnieje nadzieja I żaden z niej obłok ulotny. To w duszy Poety Nadzieja Szansa na ocalenie A temu, kto nie doceni - Niech się dzieje zatracenie! To z tej rasy chwalebnej Początek wywodzą wszak Wieszcze...

Oto brutalne wtargnięcie Rozsądku Głos się rozlega... A kotu ta sama choroba Ciągle a ciągle dolega?

Przestać kroczyć świat zatrzymać Stać się drugim Kopernikiem... Ścieżka życia pełna kolców A poezja jej przeżyciem. Jednak wierz mi - sam nie jesteś Wszyscy cierpią jawnie, skrycie. Jedni silni, drudzy słabi Inni uciekają podle Gdy śmierć ukojeniem ich mami. A ty krocz, Poeto, krocz, Czy w twej duszy Czarne chmury Czy też może przejaśnienia Krocz, nie przejmuj się cierpieniem w Poezji znajdź zdrój upojenia. Mnie nie nazwą Optymista Mnie nie nazwą Miłośnik Życia Chciałem przepływać już Styksu wody... To jednak życie w tej grze w pokera Dało ku swej wygranej powody. Dlatego mówię ci Mówię szczerze Czerp z najmroczniejszej nawet Poezji Blask i spoglądaj na jej piękne rubieże. Oglądaj zachody nad polami bitew Patrz jak czerwień miesza się z czerwienią Jak piękno płynie z tej brutalności Jak wilki spojone krwią się rumienią. Patrz jak za rok, może lat tysiące Jak wyrosną kwiaty na zielonej łące. Spytasz: Gdzie ta czerwień Gdzie znikło cierpienie? Z niej się Piękno zrodziło Zrodziło Istnienie...

Gatunek nasz Homo Myślącym się zowie Obłudy zwierzęcej wciąż jednak jest pełen... Prawdę dziś rzekłeś Że słowo jak sztylet - może mięso kroić, Może przeciąć żyłę. Pytanie jedno, które się nasuwa - czy mięso zwierzęce? (bo w ludzkim twa zguba...) Póki tak być będzie Spokoju nie zaznasz Jeśli szukasz pokoju Nadto dziewiczego... Nie ostatni raz Kain Zabijał bliźniego... Byś się Ablem nie stał Życzę ci ja jednak Bowiem Ziemię krew jego Po dziś dzień przenika... Jedna ta wystarczy, po cóż więc i twoja?

Rzemieślnik ze mnie żaden, Złodziej pokrętny raczej Co wytrychem swym raczył Otwierać poezji bagaże. Lecz gołębie me serce I skrzydła gołębie mnie niosą Na tychże białych, w niebiosa Zanoszę gałązkę pokoju... Deusa córy z Parnasu Winny zgodnie iść w parze. Czas zgody wybić raczył Na Boskim świata zegarze. Ciężko mi na sercu Gdy brat z bratem się bije - synowie poezji-Jakuba chwytają się wzajem za szyje. Gdzieś pośród nich jest i Józef Który jak Biblia powiada Przez zawiść przyrodnich braci Ucierpiał na tychże swadach. I choć Bóg nad nim czuwał W Egipcie wzniósł ponad innych To czy cierpieć było mu warto Przez braci dziesięciu najwinnych?

Wybaczcie moi bracia Moi przyjaciele Że was niepokoję Lecz słów padło już wiele Skończyły się te boje Bitewne przemówienie... W poezji człek winien znaleźć Spokój i ukojenie. Czy z rozumu czy z serca Słów-potoków mnogość Lecz rzeka ta wezbrała Niosąc ze sobą wrogość. Cieszy mnie ten spokój Lecz bitwa, choć skończona To nie zakrzepła jeszcze Rana ta zakrwawiona... Wojny niewypowiedziane Formalnie niezakończone To spod ciemnych gwiazd szemrane Typy - zwady spragnione Oni oręż już znajdą Świeżą ranę rozdrapią... Bój Erato-Kalliope Każda swą prawdę niesie Serce walczy z umysłem - Toż to siostry są przecie! Obie muzy siostrzane Na szczytach Parnasu królują Obie poezję niosą W której się ludzie lubują. Niby różne te poezje A może jednak te same. Zakończcie braterskie boje. Sforsujcie niesnasek bramę. Niech forma w jednym szeregu Z tematem barwnym stanie I niech w dzień świąteczny nastąpi Ducha Wieszczów zmartwychwstanie. Rękę podaj Dłoń uściśnij I uściskaj Mój ty bliźni. Teraz zgoda Niech panuje Niech króluje Dusz swoboda. P.S. Wybaczcie, gdzie rymy są proste (Krewniacy to z ziem częstochowskich) Lecz cóż, gdy z ziaren talentu Ukręcił się bicz dziadowski. Nie dziś pora na żniwa Na mych polach poezji...

[quote]Chodzi mi o to że nie mogą żyć bez miecza, bez obawy(że ukarzą) i bez nadziei(że nagrodzą) Tylko tego "bez" w domyśle ciężko się domyślić... Ale skoro zamierzone, to się więcej nie czepiam :)

Pierwsze strofy były najlepsze. Ale do rzeczy: grubą czcionką zaznaczyłem strofy, gdzie nie potrzeba zmian (prócz tych wskazanych), kursywą te, którym przydałaby się drobna zmiana. Niezaznaczonej mogłoby w ogóle nie być, a jeśli już - to też wartoby ją przemyśleć. To rzecz jasna porady z mojego punktu widzenia. Zrobisz z nimi co zechcesz. Nawet bez popraw wiersz jest dość dobry, choć mógłby być lepszy. Jeśli znajdziesz miejsce na jeszcze jeden zaświat, to możesz wspomnieć o Szeolu. Pozdrawiam

Nabrałem apetytu na więcej takich "delicji" (oczywiście nie muszą być o kuchni...) Pozdrawiam kulinarnie :)

A ja dla odmiany pochwalę. :) Wiersz jest niezły, może nie jest to mistrzostwo, ale przecież forum nie jest tylko dla mistrzów... Pomysł na tematykę był niezły. Pisz dalej, szukaj ciekawych tematów, poszerzaj słownictwo i buduj styl... a w końcu wyjdzie coś naprawdę dobrego. Pozdrawiam

Zgadzam się. Proponuje zastosować więcej przerzutni i skrócić najdłuższe linijki (bo wersy to to nie są...).

No ja uważam że dobrze jest właśnie tak jak jest :) i nie zmieniaj niczego.

1. Nic dodać, nic ująć :) 2. Nawet w tym temacie pojawiały się tego typu hasła: [quote]nikt Pana nie zna ze strony inteligencji krakowskiej. Mam propozycję i okarz się raz człowiekiem przeslij zamiast wiersza swój dyplom nauki [...] Poczekam tydzień na Wasze dyplomy zapewne bez odzewu , co już z góry wiem, gdyż ja mam 3 fakultety [quote]Ej, misiek od trzech fakultetów, bo ja mam zapytowywanie jedno. Dlaczego nie masz już konta na pewnym portalu społecznościowym? sobie kiedyś poczytałem i to wykształcenie jakoś inaczej wyglądało. A błędy ortograficzne nawet profesorom się zdarzają... chyba że mowa o Janie Miodku :D 3. Jasne, że nie jest ok. Ale czy to znaczy, że ty masz mu odpowiedzieć tą samą metodą?

Czy nie ma naprawdę podziałów? Wystarczy poczytać tą dyskusję by je dostrzec. Ludzie ze swej natury lubią odróżniać siebie i sobie podobnych od pozostałych. Nie mówię tu o przepraszaniu chamów, raczej o tym żeby to oni przeprosili - i nie konkretną jednostkę, ale ogół. Poza tym jest to najlepsza droga do odróżnienia prawdziwego chama od zwykłego gościa, któremu puściły nerwy. A bajka o nadstawieniu drugiego policzka będzie bajką tak długo, aż każdy nie zacznie się do niej stosować. To tak jak z prawem, tzw. zasada obowiązywania faktycznego - prawo obowiązuje jeśli jest przestrzegane, jeśli nie - traci swoją ważność. Ale czy chcemy na to pozwolić?

Do wszystkich udzielających się w tym temacie, Nie pierwszy raz w tego typu dyskusjach próbujecie dokonać rozróżnienia na "was" i "ich". "Wy" jesteście inteligentni, kulturalni i zawsze macie rację, "Oni" to pospolite chamy, warchoły, itp. Rzucacie tu ortografią, mającą dowodzić wykształcenie. Jednych wypowiedzi mają być bezczelne i łamać zasady forum, a obroną przeciw tym argumentom jest wyrażanie jakoby prawdy, a wszelkie uwagi to cenzura i szykany. I czy to wszystko wpisuje się z zasadę panującą na tym forum, mówiącą wyraźnie o przestrzeganiu zasad "współżycia społecznego" ?? Wszyscy jesteście temu winni. I miejcie godność, stańcie tu i powiedzcie - nie: on jest winny, niech przeprasza, tylko: ja jestem winny, ja skrzywdziłem, przepraszam za to. Łatwo jest uznać innych za ten gorszy element i wystawić kanonadę zarzutów. I nie sztuką jest odpowiadać na chamstwo chamstwem. Właśnie za budowanie atmosfery na tym forum wszystkim wam dziękuję.

Ładnie skomponowany. Nie podoba mi się tylko fragment "dzieli złączonych/ i [u]rozdzielonych dzieli[/u]" - takie masło maślane.

A czy ktoś może mi powiedzieć taką rzecz - czy utwory Mickiewicza należą do domeny publicznej? W ogóle to czy fragmenty utworów uznanych już za dobro wspólne można wykorzystywać w swoich tekstach?

Bardzo mi się podoba, lubię ładnie wykorzystane rymy wielokrotne (AAAAABA) :D

Może trochę przyjemniejszą krytykę - kolega zaczyna. Początek dobry, nawet a może zwłaszcza dzięki rymowi będzie-będzie? Powtórzenia to też środek stylistyczny. Niestety dalej już trochę gorzej. Nie znaczy że źle. Widać po prostu że musisz nad tym popracować. Ja jako lekturę polecam Wikipedię i hasło "środki stylistyczne" :D