Beenie M

I ja przyłączam się do tej grupy czytelniczej, która znalazła tutaj coś dla siebie. można być razem nie widząc, można też nie być razem będąc serdeczności Marlett:)))

śpiewajcie, plećcie, byle by Was radość nie opuszczała - śpiewają ponoć ludzie, którzy serca mają serdeczności Obojgu :)))

Zazdroszczę tego kolorowego jesiennego podwórka. Ja muszę nacieszyć oczy w parkowych alejach - też cudnie, ale nie 'własno'. Nie pasuje mi tylko tytuł, bo w powiedzonku, nagrabić sobie, to nic innego, jak narobić sobie kłopotów. pozdrawiam jesiennie :)))

jak tak czytam to mini cacuszko, to sobie myślę, że równie dobrze może to być o mnie, czyli wyszło Ci, Fanaberko, coś uniwersalnego pozdrawiam serdecznie :)

Miłe to co piszesz, chociaż dobrze wiem, że nie jest to wiersz górnych lotów. Na pewno jednak pisany z uczuciem, a co najważniejsze sprawił radość Rodzicom. pozdrawiam serdecznie :)

pal licho diable zazdrości anielskie fochy i dąsy o szczęściu krzycz raczej głośno w radosne wplataj się pląsy ni anioł ni czarny diabeł nikt nie odbierze ci szczęścia nie zdradzaj tylko nikomu co wyszeptujesz w zaklęciach Szczęśliwości Czarodziejko :)))

poczujesz zapach lasu i łąki dostrzeżesz kolory nieba ładna przepowiednia, Stefanie, pozdrawiam serdecznie :)))

dobra jest kaczka pieczona i to na obiad w niedzielę kiepskie te co wymieniasz ja tam francuską ustrzelę ;))) pozdrawiam przy niedzieli :)))

Temat jak najbardziej godny wiersza. Odchodzenie, śmierć, żałoba - nieuchronne zdarzenie kończące życie każdego człowieka i nikt z nas nie zna dnia ani godziny, nie zna też pory roku. Może nie jest modna żałoba widoczna dla ludzi (czerń przyoblekana przez rok), ale to i dobrze, bo ta w sercu ma znacznie większą wymowę. Odnośnie zaś samego wiersza, Piaściku, czytam go i czytam, i wydaje mi się niedopracowany, tak jakbyś miał gotową pierwszą zwrotkę, a zabrakło pomysłu na zwieńczenie dzieła. Warto by jeszcze zakasać rękawy, podostrzyć pióro, wlać świeżego atramentu do kałamarza ;))) Pozdrawiam serdecznie :)))

Sosenko, bądźmy dobrej myśli, może jak nabiją kabzy wrócą i zainwestują w kraju w prywatne przychodnie, firmy. Póki co, faktycznie, strach się bać. Wiersz bardzo na czasie. Pozdrawiam serdecznie :)))

Dlaczego wyrzucać ostatnią, w niej pojawia się dysgrafia, a to nie to samo co dysleksja, chociaż jest z nią powiązana. Podobają mi się te bazgroły - pomysłowe spojrzenie na popularne obecnie zjawisko. pozdrawiam serdecznie

Po prostu ładne, cóż tu więcej rozprawiać. pozdrawiam serdecznie Bajeczną Krainę

Gustuję w Twoim zwierszowanym spojrzeniu na pol i tykę - trafne, zawsze świeże, zawsze na czasie - kupuję w całości :))) pozdrawiam serdecznie

I jam nie młodzież, i ja zauważam urokliwość wierszy, gdzie przyroda wpleciona w wersy sprawia, że wiersz żyje, a wyobraźnia czytającego tworzy opisywany skrawek świata, w którym żyjemy. Potrafisz Messalinie uczynić, że czytanie to czysta przyjemność. pozdrawiam serdecznie :)))

Messalinie, podziwiam Twoją lekkość słowa. Ty jesteś w stanie zrymować każdą myśl, każde wydarzenie czy też obrazek - jesteś niesamowity. Chociaż nie zawsze coś skrobnę pod Twoimi wierszami, wiedz, że na pewno zawsze je czytam z przyjemnością. pozdrawiam serdecznie :)))

Z przyjemnością patrzę jak blejtram wypełniają cudne, ciepłe barwy gustownie dobranych słów. Pomysłów Wam nie brakuje mili Malarze, więc malujcie, a chętnie kupię Wasze dzieła. pozdrawiam serdecznie wszystkich :)))

I mną bujnęło w drugiej zwrotce, ale skoro tak ma być(?) Treść kupuję, bo zarówno w sobie, jak i w innych, bardzo lubię odrobinę dziecka, jak i to oderwanie się od rzeczywistości. Płyńcie Wodniacy szczęśliwie, pozdrawiam Was serdecznie. Ahoj przygodo!!! :)))

wyrzuciłabym swą i swe zastępując je czymś innym np. mądrą, dobrą żonę, np. dwójkę, trójkę dzieci, czy coś w tym guście; to prawda, jak ktoś powiedział, ile czytających tyle propozycji, a Autor najlepiej wie, czego chce :) pozdrawiam serdecznie

Kowal, jak na kowala przystało, chłop silny, jak tur, i aż strach się bać, co będzie dalej. Czekam na cd, a tymczasem pozdrawiam serdecznie :)

Na dwoje babka czytała, bo to o jesieni tej z kasztanem, jak i o tej z romantyzmem rozchodzącym się po kościach. Ani jedna, ani druga nie przekupi zimy. Ładnie, Stanisławko, prosto i życiowo. pozdrawiam serdecznie :)

Bardzo ładne te Twoje wspomnienia, które jesień ożywia, robi się sentymentalnie i kolorowo. Jeden drobiażdżek, który mi nieco zgrzyta, to wers: przywołujesz byłych bieg zdarzeń. Wiem o co chodzi, ale czy naprawdę konieczna jest tutaj inwersja, brzmi tak dziwnie. pozdrawiam serdecznie:)

W ostatniej zwrotce odnajduję kwintesencję beznadziejności, o której mowa w całym wierszu, i to ta zwrotka podoba mi się najbardziej. Miłość powinna być czymś pięknym, ale nieodwzajemniona, albo ulokowana nie w tym miejscu i nie w tym czasie co trzeba, potrafi umęczyć do bólu, a tym samym staje się bardziej karą, niż nagrodą, bardziej nieszczęściem, niż przychylnością losu. Oby otaczała nas tylko ta miłość, która dodaje skrzydeł i jest przyczynkiem radości. Pozmieniałabym coś jeszcze w drugim wersie drugiej zwrotki, bo przy każdym czytaniu zatrzymuję się, nie do końca akceptując sformułowaną przez Ciebie myśl: tulić swe dłonie w rękaw(?), ściskając do bólu. Miło Cię widzieć Piaściku. Pozdrawiam serdecznie :)))

Tak się składa, że ostatnio Beenie w rozjazdach, i nie za bardzo ma czas na wizyty. Drogą losowania, tym razem wypadło na Ciebie, Panie Egzegeto, ot i cała tajemnica :))) pozdrawiam serdecznie

Stary konar dumny z gałęzi [...] - ładnie to ująłeś, Egzegeto, mądry wiersz. Niech dobre imię tego drzewa trwa na wieki pozdrawiam serdecznie :)))

Tak, Amehob dobrze wie o jaki wiersz chodzi, to właśnie ten mnie zauroczył kiedyś tam i leży w ulu w plastrach miodu. Piaściku, z takiego nałogu nie warto się leczyć, a z tego co wyczytuję, Ty też nie poddajesz się kuracji odwykowej ;))) pozdrówka dla wszystkich