Alicja_Wysocka

Wielu woli jej nie znać.

Przegapiłabym a szkoda by było :) Z tych listków też możesz sobie powróżyć :)

Zostawiłam serduszko bez słowa teraz się poprawiam, znakomicie!

@Domysły Monika No co ja mam z tymi literówkami, dziękuję Kochana za czujność, poprawiłam

@Domysły Monika Tak Moniko pocierpłam, poślepisz, to takie moje neologizmy, ale wiesz o co chodzi mam nadzieję. Dziękuję i pozdrawiam :)

a wiesz że jeszcze mam sińce jak bratki drżące potulne wciąż klęczę w myślach przed tamtym na klombach wspomnień rozumiesz więc proszę nie kuś nie czaruj wiosennym ciepłem pod słońce a nuż mnie blichtrem kuglarskim poślepisz pamięć zaprzątniesz tak gubię się pośród słowa znajduję to czego nie ma więc zmilczę nie wiem na ile pocierpłam skończony temat

Kolejny dobry wiersz.

@viola arvensis Zgadzam się z Tobą, Violu. Przy takich wierszach bardziej smakuje kawa :)

@andreas W prawym kąciku Twojego wiersza widać trzy czarne kropki. Kliknij tam proszę. a zauważysz komendę edytuj, możesz wtedy poprawić co zechcesz. Następnie zatwierdzić zmiany Spróbuję :) Pozdrawiam Swój komentarz też możesz edytować.

Skradłeś już dawno teraz one Tobie zazdroszczą, zresztą nie tylko one :)

@andreas Książki kształcą nie gorzej niż szkoły wszelakie. Zatem winszuję i do poczytania :)

Niesamowita lekkość pióra, zdawać by się mogło, że jak się lekko czyta, to tak samo lekko się pisze. Oj wiem, że to nieprawda. Cieszę się, że Cię znalazłam. Serdeczności :)

Czyli można się z Tobą dogadać :)

No właśnie :)

Ale się zaczytałam w Tobie 'wpadłam jak śliwka w kompot" Smakuje jak niewiemco :)

Prawda :)

Cudnie :)

@Sylwester_Lasota Racja! A w słowie cZŁOwiek - słowo zło

Zawsze jestem zadowolona, kiedy czytam Twoje WIERSZE :)

Jeszcze tam nie byłam, jednak zaciekawiłeś mnie, kto wie, może się wybiorę :)

@Wędrowiec.1984 Pięknie dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)

Dla mnie jesień jest najbardziej poetycką porą roku i myślę niej inaczej :) Już w liściach smęci październik Fastrygi babiego lata Leniwe zadumy o świtach Z melancholiami posplatał. Ale nie będę się skarżyć Popatrz, nadzieje się złocą, Dyskrecją welonów przykryte Aż klękać zachciewa się oczom. Otwieram duszy gościńce By chmurność nieba rozpieścić, Tak, żeby przebrać miarę Której pojęcie nie zmieści. Ty nie mów, że miejsca w sercu Na miłość już nie zostało, Znów jesień mnie rozkochała Nie będę przepraszać za śmiałość.

Prześlicznie! :)

Klimatycznie, miodku w sam raz :)

Lubię kiedy wiersz jest wierszem i lubię Cię czytać (powtarzam się znowu pewnie jeszcze nie raz mi się to przydarzy, serdeczności :)