Monika_Gromala

Aniu, wiersz leży stylistycznie - przez nagromadzenie czasowników w cz. przyszłym i imiesłowy. Pod względem uczyć - to chyba jest miłość. :)

Eksperymenty z awangardą i "strasną zabą"? To straszne.

Dobre ujęcie tematu i trzyma rytm. Nie pozwala oderwać oka. Pozdrawiam

Lenko, lepiej założyć konto na deviantART :)

teresko, wiersz na wiosenny manifest poetów :) w alternatywie do "U nas chodzi się z księżycem w butonierce/u nas wiosną wiersze rodzą się najlepsze"

Ma pan błąd ortograficzny: niezbudowany.

1 część czytało się dobrze. Chciałabym jednak wiedzieć dlaczego "niebo mija uprzejmie"?

Takie to...renesansowe. I mam dziwne skojarzenia.

A Różewicz na to patrzy i się śmieje z pana pracy. Niezłe.

Te (mam nadzieję) niezamierzone rymy również do korekty.

Gdyby zrobić z tego puzzle, dałoby się obronić utwór. pzdr ;)

...ale z poezją nie ma nic wspólnego.

Och, te 3 ostatnie były najlepsze. Starałam się już nie jąkać >.> Multum ludzi. Postaram się powtórzyć spotkanie w okolicach września. Mam nadzieję, że pogoda dopisze.

Męczy mnie i męczy. Chodzę i pytam siebie, i nie znam odpowiedzi. I już wiem! Od zawsze był w tym kolega Leśmian i jego "Błyszczyński" świat.

Dochodzę do wniosku, że jestem entuzjastą otwartej cenzury internetu.

Tak działasz na mnie. I już się nie dopisuj tutaj, powiedziałeś co wiedziałeś i basta. Prowokujesz to masz... widocznie więcej w tobie tego niż myślisz, a myślisz w ogóle? ( jakbyś myślał, nie zaczynałbyś bełkotu w wątku Moniki) Panowie, spokojnie. Marcinie - nie wiem, zależy od prowadzącej. Jeszcze trochę, a zaczniecie rzucać tutaj rękawiczki.

Będzie mi bardzo miło :)

ale co to za rym: nucę-bałamucę? Bądźmy poważni.

Serdecznie zapraszam! Wszystkie informacje: http://img204.imageshack.us/img204/2525/monikagromalaplakatdoma.jpg autor: Monika Gromala data: 12.02.2010 godz 18 miejsce: Kraków, Dom Kultury "Podgórze" ul. Krasickiego 18. sala kameralna

Przy tym stylu popularnym słowo "szajs" wydaje się archaizmem.

Niech będzie, że życzenia, ale gdzie tu jest wiersz?

Przegadane i naciągane do granic możliwości. Jestem na nie.

Aż się ciśnie na usta: - co pan tu robi? - czekam na siebie.

Wiesz, że zawsze podziwiałam cię za cierpliwość do klasyki i wierność jej ideałom (: Ta "kumpelska rozmowa" klasyczna nie jest. Co to, to nie. Dojdzie do tego, że o metrum będą się uczyć na twoich wierszach. Monika

Adamie, zbyt dużo epitetów: zamknąłeś wiersz w schematycznym opisie, to nie wróży dobrze. Na przyszłość pamiętaj o oszczędności, bo przy nadmiarze słów każdy tekst staje się nużący. Jeśli zależy ci na rymowanej poincie, sugeruję inwersję: "Dzisiejszej nocy krzyk znów przerwał ciszę. Stanęła budowla pokornie ogromna - pomnik z żebraka obliczem." Pozdrawiam