Bożena Tatara - Paszko

...to jest tylko satyra... ...Przecież ona nie jest ad personam a poza tym listopad jest tak nostalgiczny że zapragnąłem poprawić humor nie tylko sobie... Nie uważam tego utworu za wiersz wybitny ale satyra ma swoje prawa dlatego troszkę dystansu zalecam Bożenko zwłaszcza ,że bohaterem i autorem jest starszy pan. Spróbuję odnieść się do tego co napisałeś. Zacznę od tego , że nie mogę uwierzyć, że w ogóle to napisałeś. Satyra ma swoje prawa, to prawda. "Satyra – gatunek literacki lub publicystyczny łączący w sobie epikę, lirykę i dramat (także inne formy wypowiedzi) wywodzący się ze starożytności (pisał je m.in. Horacy), który ośmiesza i piętnuje ukazywane w niej zjawiska, obyczaje, politykę, grupy lub stosunki społeczne." Twój tekst nie ośmiesza zjawisk, ale powiela stereotyp, że skoro człowiek jest starszy to jest impotentem zdolnym do podniecenia tylko poprzez złośliwość. Nie zauważyłam w Twoim tekście niczego co łączyłoby go z satyrą. To jest zwyczajna napaść na starszych panów. I jeśli to poprawia Tobie humor to mogę Ci jedynie współczuć. Znaczyłoby to bowiem że złośliwość jest dla Ciebie rozrywką. Mnie to nie bawi. Po lekturze tego tekstu czuję się zwyczajnie zniesmaczona. Przepraszam, jeśli poczułeś się urażony , ale być może nie zdawałeś sobie sprawy z tego, jaki to ma wydźwięk. Pozdrawiam.

Użyj funkcji edytuj.

Za Wikipedią: Powtórzenie (łac. repetitio) − figura retoryczna, zabieg stylistyczny polegający na wielokrotnym użyciu tego samego elementu językowego (wyrazu, zespołu wyrazów, wersów lub zwrotek) celem uzyskania rytmizacji, podkreślenia znaczenia, zwiększenia ekspresji. Nie rażą mnie powtórzenia w wierszu, przy pierwszym czytaniu zauważyłam powtórzenie wolna ale wydaje mi się, że jest tam niezbędne. Za to zastanowiłabym się nad tym co napisał Andrzej - po coś są zaimki. - i wykorzystałabym je przy zamianie wolna na wolność. bo wolność to mój czas, niezmącony zachłannością świata, oddzielony od przeszłości horyzontem wschodów i zachodów gniewu, arogancji i pustych frazesów. Nikt nie czeka na człowieka w udręce, nikt nie spojrzy, nie weźmie go w objęcia. A ona tak. Z czasem. Ona przyjmię (tutaj masz literówkę) ptaka z poranionymi skrzydłem, który zgubił nurt życia w przestworzach latając. Ona kocha szczyty i ludzi pod nimi. I nadal będą wzmacniające ekspresję powtórzenia ale bez nadmiaru wolności ;) Za wolnością kroczę, wolnością oddycham, jestem wolna jak czas, który wolnością płynie. Na końcu wiersza - mnie nie przeszkadza. Nie nazwałabym Twojego wiersza litanią a i przeciwko litanii, jako takiej, też nic nie mam. Podoba mi się.

Moim zdaniem, za często używasz wielokropków, o ile to są wielokropki, bo ten właściwy ma tylko trzy i jest podkreśleniem, że coś w tekście nie zostało dopowiedziane. Kochać można tylko rzeczy .............. martwe. - Nie bardzo wiem co może być niedopowiedziane w tym miejscu. a ........... człowiek - A w tym miejscu ? Wg mnie to jest pytanie - a człowiek? Na które zresztą dalej w pewnym sensie odpowiadasz nawiązując do myśli zawartej w tekście (w dużym skrócie) - wolę kochać przedmioty. Pozwoliłam sobie nieco inaczej zapisać Twój tekst. Nie chcę już kochać, nie warto. Kochać można tylko rzeczy martwe, czasem psa można pokochać, czasem kota - ale kot ma pazury, które bolą przy dotyku. Kochać można stary fotel, on nigdy nie będzie tronem - a człowiek ? Ma dwa oblicza, albo więcej może być królem, katem - sobą bywa! Człowiek ma rozum, więc powinien myśleć - myśli są różne... Ma duszę - więc grzeszy i chociaż jestem homo sapiens to wolę rzeczy bezrozumne. Tak... ich jestem pewna. Kochać można stary fotel, on nigdy nie będzie tronem Jeśli założyć , że stary fotel uosabia Pl-kę, to tron jest uosobieniem osoby despotycznej - tak to rozumiem. Nie wiem z czym kojarzy się autorce krzesło, ale jeśli coś symbolizuje to powinno wrócić do tekstu, bo w mojej wersji zostało usunięte :) Gorzka myśl i sporo emocji jest w Twoim zapisie (takie przynajmniej odniosłam wrażenie) ale (moim zdaniem) zapis też ma znaczenie, kiedy tekst jest dopracowany to się go czyta i rozumie, w dodatku czyta się z przyjemnością. Ten jest czytelny tylko trochę roztrzęsiony...(?) Pogody ducha życzę i powodzenia w zmaganiach ze słowem :) Do następnego wiersza ;)

Cię... Ciebie... Ty. Zaimki osobowe na ogół, a zwłaszcza w nadmiarze, nie są dobrze widziane w wierszach. Nie znaczy to, że nie można ich używać, można - ale lepiej nie nadużywać. Moim zdaniem - Kiedy czułam Cię przy sobie, można zastąpić. Rozpaliłeś we mnie nadzieje, kiedy byleś blisko. Wiedziałam, że nikt nie jest w stanie jej zgasić nikt, prócz Ciebie. To Ty jednym słowem zdmuchnąłeś ją, jak nikły płomień zapałki. To nie musi być dokładnie - kiedy byłeś blisko - w każdym razie to "Cię", moim zdaniem, jest niepotrzebne.

Wena odeszła od Ciebie ? - a szkoda... Myślałam, że będzie z Ciebie bard, nie złośliwy rymiarz. Bijesz na oślep to w lewo, to wprawo. Satyrą ostrą mydli oczy zwyczajny zadymiarz. "jestem cały podniecony aż mam mokre kalesony" Poczekam, aż napiszesz coś pozytywnego, konstruktywnego. Podpalić Rzym potrafi każdy, zbudować niekoniecznie ;) Pogody ducha życzę i powrotu Weny :)

Alu, wydaje mi się że przecinek powinien być po "to" ...szczęście to, nie dramat... Rzeczywiście szczęście, to nie dramat ale... kiedy ciekniesz, to podlewasz fantastyczny pomysł dzięki tobie od lat kilku szczęście to, nie dramat ...moim zdaniem oddaje Twoją myśl. Wiersz jak zwykle u Ciebie...dla mnie super :) Miłego dnia Alu :)

No tak... w tej sytuacji znów jest bardziej potrzebne. przesuwam zwrotnicę każdej zmarszczki zwątpienia by znów... (wielokropek dla potwierdzenia niedopowiedzenia... kolejny upadek) A potem wychodzi na to że to nieistotne bo nowy wstaje poranek Chyba tak bym to zapisała. P.S. Wizytę - jak już ;)

Znów i znowu - mówią, że dwa grzyby w barszczu to za dużo ;) Uczciwie przyznam, że nie wiem "co autorka miała na myśli" pisząc - przesuwam zwrotnicę każdej zmarszczki zwątpienia by znów Wyrzuciłabym to by znów, bo wg mnie niczego nie wnosi. Sam fakt przesuwania zwrotnicy wystarczy, moim zdaniem, by wiedzieć , że coś może być nieistotne , bo znowu wstaje poranek. Albo: przesuwam zwrotnicę każdej zmarszczki zwątpienia by znów... A potem wychodzi na to że to nieistotne bo znowu wstaje poranek Tylko, że zgrzyta mi to powtórzenie. A podoba mi się najbardziej: a ja ze słońcem gonię ptaki po niebie nie myśląc o zachodzie. Miłego dnia Beto :)

Obawiałabym się konfliktów, wolałabym by w związku były różnice zdań, różnice poglądów, by można było o tym podyskutować i dość do jakiegoś konsensusu. Wszystko zależy oczywiście od tego jak pojmujemy "konflikt", więc być może Joasiu mówimy o tym samym.

Chciałabym to wiedzieć Waldku, bo może wtedy wszystkim żyłoby się lepiej, piękniej i łatwiej ogólnie rzecz biorąc.

Być może tak jest, ale odniosłam wrażenie, że już wcześniej spotkałaś tutaj piszących. Nie pomyślałam o innych portalach, może dlatego, że sama publikuję tylko tutaj, jeśli nie liczyć mojej strony internetowej. Befano ja też zatrzymuję się przy wierszach, które mnie zainteresują. Jedne dlatego, że są dobrze napisane, cieszy mnie czytanie takich wierszy, wiec dlaczego nie dać temu wyrazu - tym bardziej, że taka jest idea tego forum. Inne zatrzymują bo coś w nich jest a gołym okiem widać, że wystarczy podpowiedź i może być coś więcej, jeszcze inne bo są zbyt hermetyczne i by je dobrze zrozumieć należy "maglować do ostatniego włókienka" bo niby dlaczego nie ? Tu jest na to miejsce. Są też teksty grafomańskie, więc dlaczego się przy nich nie zatrzymać? Być może ich autor tego nie dostrzega, być może ja dostrzegam w nich jakiś potencjał i warto spróbować pomóc ich autorom. A być może nigdy nie powinien pisać? Nie każdy może być matematykiem, nie każdy może być fizykiem, lekarzem, prawnikiem etc... skąd przekonanie że każdy może być poetą ? Kontynuowanie tego dialogu jest bezsensowne, nie trafiają do Ciebie moje argumenty a ja nie zamierzam się wdawać w jałowe polemiki. Powodzenia Ci życzę!

Mylisz się w zeznaniach ;) No dobrze, nie wiem czy wiesz, że do dobrego tonu należy - na tym forum - by publikujący swoje wiersze komentował innych współpiszących. Taka pasywna obecność nakierowana tylko na siebie nie jest dobrze widziana. Niestety jeszcze gorzej w - mojej opinii - ma się rzecz jeśli ktoś jest przekonany o wartości swoich utworów i nie przyjmuje do wiadomości że komuś to może się nie podobać ba... kogoś może obrażać. A w odwecie nie zostawia suchej nitki na autorach, którzy śmieli nie docenić twórczości. Zastanawiam się tylko po co tutaj wróciłaś ? W imię zasady - "nieważne jak mówią, dobrze czy źle byle dużymi literami" ? Takie potyczki nie służą niczemu ani nikomu, no chyba, że ktoś zamierza rozłożyć to forum :))))

Nie wiem czy czegoś mi brak, a nawet jeśli czegoś mi brakuje to Ty Befano nie masz o tym bladego pojęcia. Uważam, że komentarze powinny być rzeczowe , sensowne, merytoryczne jeśli mają być komentarzami, a jeśli to tylko zaznaczeniem swojej obecności to hulaj dusza - jeśli taka jest Twoja wola. Nie zawsze jest to jednak wskazane, czasem prowadzi do niepotrzebnych spięć ,bo jak stare przysłowie mówi - "z żartami jak z solą... przesolisz zabolą". A ja wolę niedosalanie , wysoko ciśnieniowcem jestem i nikomu ciśnienia podnosić także nie zamierzam. O ile szanuję własne zdanie autorów o zamieszczanych wierszach i próbę obrony własnych przekonań wyrażonych tekstem to tyle zupełnie nie rozumiem Twoich ataków ad personam na niemal każdego komentującego, który nie zachwycił się Twoimi tekstami. Uczciwie przyznam, przeczytałam większość z zamieszczonych przez Ciebie utworów ale tylko jeden tak na prawdę podobał mi się. Ten tutaj jest rozemocjonowany co prawda i bardzo malowniczy ale to moim zdaniem złe emocje i po przeczytaniu go czuję niesmak - to tyle drętwej gadaniny ;) Pozdrawiam ciepło - mimo wszystko :)

Maćku - zastanów się jeszcze nad przekazem a i ja jeszcze tu wrócę, czas mnie goni więc się zagłębić nie sposób. Na pewno posypał Ci się rytm w wierszu więc może warto dopracować, to i rymy może się zmienią? :) Pozdrawiam :)

Od urodzenia - chyba ;)

Wiem że to literówka ale jak się na tym głębiej zastanowić to całkiem niezły neologizm Ci wyszedł. Coś jak - pozdrawiam drwiąc ;-))) Może zacznę używać ? :))

Befano - czytam Twój sonet, bo zachowałaś układ wersów w 4,4,3,3, zabrakło mi tu rymów abba, abba, cdc, dcd. W zasadzie wiersz jest ciekawy ale mam wrażenie że za dużo w nim napastliwości a sonet (moim zdaniem) to coś pięknego, wyjątkowego i taki powinien (moim zdaniem) pozostać. Jak już chciałaś opisać degrengoladę w tak ostrych słowach to moim zdaniem lepsza byłaby inna forma - felieton? Lajkowałam i cofałam głęboko zastanawiając się, czy rzeczywiście można go w ten sposób wyróżnić. Mimo bardzo plastycznego ujęcia tematu jestem na nie. Może następnym razem :) Pozdrawiam :)

Zdecydowanie bardziej lubię Twoje satyry niż palindromy :) Miłego dnia :)

Niby prawda oczywista, a nie wiedzieć czemu ciągle się o tym zapomina. Miłego dnia Waldku :)

JanKo - buszewski "ja jako" czepialska powiedziałabym, by z wprawy nie wyjść ;-)))

Jak powiedział wysoki na twarzy i pociągłego wzrostu Majster :)

może głowy tęgiej nie potrzeba dla humoru i książkowego dowcipu lecz obroń się przed - "częstochowa" albo - "niewyrobiony czytelniku" :))

Wydaje mi się że rymujesz z ogromną łatwością i że sprawdziłabyś się w bajkach dla dzieci :) Niemniej jednak na temat rymów porozmawiaj z Alicja Wysocką, Jackiem Suchowiczem , Oxyvią albo Leszkiem Wlazło. Używasz rymów gramatycznych, nie znaczy to, że na przykład ja jestem od nich zupełnie wolna a Tobie robię z tego zarzut. Lubię prościutkie rymy ale ponieważ uważane są za zbyt proste, by nie powiedzieć częstochowskie, podrąż proszę ten temat. Moim zdaniem masz spory potencjał i trzeba to wykorzystać. Trening czyni mistrza, więc wierzę, że będziesz coraz leszy. Pozdrawiam ciepło :) Bożena

Przejmujący tekst, wyjątkowo obrazowy. Właściwie mój przedmówca ujął wszystko tak, że nie sposób niczego dodać. Nie pokusiłabyś się Joasiu o zapisanie tego tematu wierszem rymowanym ? Pozdrawiam :)