Noriko

Podoba mi się:) Tylko zlikwidowałabym tę pauzę. Przerwa może być zarówno po pierwszym, jak i po drugim wersie, więc lepiej by było jej nie narzucać i zostawić czytelnikowi możliwość wstawiania bądź przestawiania pauzy:)

Możecie się u mnie gościć zawsze, kiedy tylko macie ochote:) Fajne haiku, podoba mi się w obu wersjach... niezdecydowany dziadek - najpierw sadzi potem wycina ;) Pozdrawiam.

noc - na biurku rozlany atrament

Fajne są te wróble:) Pozdrawiam.

Oszczędne w słowach, a zawiera wszystko, co ma być. Nie wiem czemu, od razu mi się chabry skojarzyły, ale to nie ma tu nic do rzeczy. Znowu za bardzo wybiegam z interpretacjami własnymi:) Podoba mi się.

Kiedyś napisalem coś takiego. Pewnie jest takich haiku milion, ale wkleję... powrót do szkoły - o jakże pomniejszona i rozwrzeszczana pozdrawiam jul Twoje haiku przywołało wspomnienia, więc spełniło swoje zadanie, poza tym ma swój urok:) Chyba wszystko już zostało napisane, ale zawsze można napisać w inny sposób. Ja też napisałam kiedyś "powrót do szkoły", tylko trochę inny, nie ma się czym chwalić, ale wkleję:) powrót do szkoły - boisko w czasie przerwy już nie dla mnie

Pokombinować można, więc jak mi coś jeszcze do głowy wpadnie to dorzuce. Na razie nie mam lepszego pomysłu... To też efekt wyjazdu w rodzinne strony:) Pozdrawiam.

Dziękuję. Byłam na święta w rodzinnych stronach i mnie wzięło na wspomnienia:) Chodziłam sobie po miejscowości wspominając. A do domku na drzewie wejść już się nie da, bo drzewo bardzo wysokie urosło, a ja już się wspinać nie potrafię:) Gołębie tam teraz mieszkają... Pozdrawiam.

Na poezji słabo się znam, ale Twoje wiersze zawsze czytam. Przemawiają do mnie. Ten też jest świetny. Co mogę więcej powiedzieć?... Czekam na następne :) Pozdrawiam.

moje dzieciństwo - wysoko wsród gałęzi spróchniały domek

wesołe krzyki w domu mego dzieciństwa obce dzieci

Urzekająca prostota... I przyznam się, że tak nie potrafię, a chciałabym :) Pozdrawiam serdecznie.

Cieżki temat, ale dobrze ujęty. Pozdrawiam

Dziwnym przypadkiem ominęłam, nie wiem jak to się stało... Ale na szczęście teraz zajrzałam i warto było:) Jasne, że mi się podoba! I jeszcze moje ulubione kwiaty... Pozdrwiam serdecznie.

Ja jeszcze wróciłam, bo ostatnio zotawiłam niejasny komentarz... A więc zrezygnowałabym z określenia liczby jaskółek, wystrczy napisać po prostu "jaskółki" lub "jaskółka". Widzę też zmianę. Ale "cieniste plamy" to tak jakoś dziwnie mi brzmi. Gdybym chciała napisać utwór o podobnej tematyce, napisałabym coś np. takiego: ruchome cienie wsród gałęzi jabłoni jaskółki Pokombinuj, bo tu jest wiele ciekawych możliwości. Pozdrawiam.

Znowu wprowadzasz za dużo elementów. Zbyt to chaotyczne, niepoukładane według mnie. Jeśli pierzaste chmury, to od razu się nasuwa, że na błękitnym niebie, więc nie trzeba tego pisać. Niektóre rzeczy pozostaw dla wyobraźni czytelnika. I jak dla mnie to tylko jeden, dosłowny obraz - lecące kormorany na tle nieba i chmur w pogodny dzień. Spróbuj dać mi możliwość kilku interpretacji lub żebym zastanowiła się dłużej nad Twoim haiku. Zachęcam o dalszych prób, bo po przeczytaniu tego co tu zamieściłaś wiem, że potrafisz:) Pozdrawiam serdecznie.

Jakby się tak dobrze przypatrzeć, to nie tylko pszczoły w niedzielne popołudnia z kwiatka na kwiatek...:) A poważnie i krótko mówiąc - podoba mi się! Pozdrawiam serdecznie.

Jak dla mnie cud-miód. Tylko ten wielokropek jakoś mi jakoś tak dla oka dziwnie wygląda... Ale to Ty jesteś twórcą. Chyba jednak wprowadza w jakieś zadumanie... Podumam jeszcze nad tym:) Pozdrawiam serdcznie.

Zapewne to celowe, ale to "po" pora?a. To "po" celowe - taki mały eksperyment. W drugiej wersji o jedno mniej. Traktuj to z przymróżeniem oka, bo i ja nie traktuję tego utworu poważnie:) Pozdrawiam

To jeden z moich pierwszych wierszy, napisany już jakiś czas temu, ale wcześniej się go nie odważyłam nikomu pokazać... Postaram się go ulepszyć, chociaż nie wiem co z tego wyjdzie :) Dziękuję za miłe słowa. Pozdrawiam serdecznie.

Wgłębienie na poduszce po Tobie zostało, bosymi stopami goniłam swe szczęście. A w ogrodzie bzem pachniało i mą bosość rosa zmyła. Szukałam wszędzie, do studni nawet ostrożnie zajrzałam, gdzie tylko moje oblicze mieszka. A potem rosę deptałam i noc ogród otuliła. Wreszcie na Twoją poduszkę zmęczona opadłam, gdy z chłodnym powiewem bzem zapachniało. A nagle Ciebie ujrzałam, a Twa postać w wietrze była.

poranne słońce po ogrodzie, po trawie boso po rosie była jeszcze wersja: poranne słońce po ogrodzie boso po rosie

bez tytułu to senryu byloby chyba zupełnie nieczytelne. A tytuł poza dwuznacznością zawierał błąd ortograficzny. Poza tym była niezgodność merytoryczna w samym tekście. Pamiętam, jak moja matka piła bawarkę. Tylko nie pamiętam, czy mój brat był już na świecie, czy jeszcze nie. Zakładając, że nie, podaję utwór z prostszym tytułem. Nie mogę doczekać się Twojego komentarza :) chłop(y) jełop(y) y mgła y czemu do herbaty mleko wciąż ;) pozdrawiam jul Ten tytuł chociaż prostszy, urzeka... i prawdziwy prawie w 90%:) Co do bawarki to niecierpie i nie zdobyłabym się na to, aby wypić choć szklaneczkę... Ktoś mi kiedyś powiedział, że tytuł to najważniejsza część utworu, jeśli nie ma się sławnego nazwiska:) Dobry tytuł powinien zachęcać do czytania, intrygować albo choć irytyować, powinien być zauważany. Ten taki jest i jest też integralną częścią tego utworu, bo bez niego to już nie jest to... Takie moje małe wtrącenie:) Pozdrawiam serdecznie.

Jak dla mnie za dużo tu elementów. Nie potrafię sobie tego wszystkiego poukładać w jedną całość. Ale to może we mnie tkwi problem, bo dzisiaj głowa mnie boli strasznie... Pozdrawiam serdecznie

Może ten pierwszy wers rzeczywiście lekko zgrzyta, ale ja to odczytałam jako ogólną radość świata z wiosny, to się czuje:) Reszta świetna. Możesz spróbować coś z tym pierwszym wersem... ale co ja będę mówić:) Pozdrawiam serdecznie