Barbara_Pięta

Dzięki Wodzu ;-)

Bea - dzięki za super wierszyk w prezencie (?;-)). Podoba mi się, nawet bardzo. Pozdrówka/B. Klaudiusz - no wiesz... coś, czego nie widać gołym okiem kieruje nami. Mniej więcej o cóś takiego chodzi, pa :-))

i myk z warsztatu ;-)

połączona z ciałem astralnym marionetka miotam się wszem i wobec jak posłuszny burek spuszczam nos na kwintę obgryzam kość niezgody błędne wnioski badania marketingowe wzięły w łeb ja piwa nie piję

Piękny. Już tu wczoraj byłam, ale nie wiedziałam, co napisać. Chyba nie do kończ wszystko rozumiem, ale wrażenia pozytywne. To najważniejsze. Pozdrawiam :-)

I takim sposobem, po długiej wewnętrznej walce pierwsza część poszła won! :-)))

Hm... zaciekawił mnie. Jakby z innej beczki. "skończoność niebawem wytropi moje myśli" - bomba :-) Pozdrawiam wczesno-wieczorkowo/B.

Nie wyrabiam, ze śmiechu :-)))))). Genialne, poprostu MIODZIO.Tego mi było trzeba ;-)

Wiecie co kochani? Ta pierwsza część jest poprostu do bani! He he wierzcie mi, naprawdę tak myślę. Przeczytałam zaledwie kilka zdań na głos i już mi się odechciało ;-). Kurde, nic nie lubi przerw, pisanie też. Trzeba pisać, pisać, pisać... Druga część się podoba? Jejku, no to się Basik cieszyć łogromnie. Już ja go rozbuduje, łoj rozbuduję :-)))))) Dzięki raz jeszcze, byki bedom poprawione, ino sie pozbirom do kupy ;-) Paputki/B.

Joanno - kłaniam się nisko i pozdrawiam ciepełkowo. Cieszę się z Twoich odwiedzin :-))

Poprawione :-)))) Czołem!

Pierwsza część, faktycznie - taka sobie, opisowa letnio-mdła papka. Drugą rozbuduję. Cieszę się, że na plus ;-). Inna bajka? No niby tak a jednak nie do końca, ale... nie wyprzedzajmy faktów. Pozdróweczka :-) EFS - Europejski Fundusz Społeczny Błędy się poprawi Wodzu ;-)

Dzięki Julio, pozdrówka ślę cieplutkie :-)))

Odbicie lustra w lustrze, a każde z nich symbolizuje jedno wcielenie. Bezkresna głębia, nieskończoność, wieczna wędrówka. Poczucie, że coś już było i przypadki nie istnieją. Każdy ruch wyważony, bez zbędnych gestów, gromadzenie energii. Burza wątpliwości, jak wściekłe morskie fale uderza rytmicznie o brzegi. Urwisko. Ona, jak skała stoi na straży, nietknięta, niewzruszona, nie w ciemię bita. Ukryta najgłębiej ze wszystkich, nieprzekupna, jedyna. Daje schronienie, nowe możliwości, szanse. Postanowienie poprawy. Znajome słowa. Wiem, ale nie powiem. Przestaję potrafić, nie umiem być zdolna. Ona wie, ja wyczuwam, Ona ma pewność, ja wierzę. "Znaliśmy się więcej, niż bardzo dobrze" Wszystko jest OK.

ołrajt! Cieszyć się wielce :-))). Dzięki Jay Jay, pozdrawiam

a pierun wi, co to było za kocisko, rodowodu ni mioł :-)))

hihihi, ja mam psa :-))), ale on je tylko kurczaki ;-)

Sory za jakość, u mnie z tego typu twórczością słabiutko. O wyrozumiałość proszę ;-)

Dnia pewnego (Jezu drogi!) kot mi zeżarł trzy pierogi co ja teraz kuszać budu kiszki marsza grają z nudów nagle patrzę i nie wierzę: kot wyciągnął przed się łapy i wynieśli go z kanciapy jam uratowana przezeń!

Hm... intrygujący utwór. Chyba tu jeszcze wrócę. Pozdrawiam/B.

Pośmiałam się :-))). Fajne stworzonko. Pozdrówka

Jasne! Plusowo dumam ;-)). Pa

Hm, ogólnie podoba mi się, ale końcówka - REWELKA! Pozdrówka :-))

Stasiu - kłaniam się pięknie i podziękowania ślę. No i oczywiście wybieram się też pomyszkować w Twoim gąszczu twórczości, bo ostatnio mało miałam czasu. Ale sie zrewaloryzuja, znaczy zresetuja, heh... ZREHABILITUJA O! :-))))

O! Witam Cię Catalino :-)). Dobrze, że chociaż końcówka ujdzie. Dzięki za odwiedzinki. Pozdrawiam wieczorową porą :-)))