Lady_Supay

Ula, Jaro - zapewniam, że w ostatnim wersie nie ma błędu. Agnes, dziękuję - to bardzo osobisty wiersz, więc było mi trudno. ;) Kursywa moja, ale inspiracją 2 ostatnich wersów jest Fei. W kwestii "krwi" - długo się nad nią zastanawiałam, ale nie potrafię znaleźć innego "przekaźnika". :) Buźka.

in plus. Krótko, sprawnie, treściwie. Zastanawiam się tylko, czy nie ucięłabym "w wierszu" i nie zostawiła małego niedopowiedzenia. Jednak to tylko takie sobie zastanowienie. Podoba mi się. :)

to coś wyrasta z napięcia między duchem a tkanką która pozwala istnieć i zmaga się dramatycznie podziel się ze mną światem co wtapia się w oczy i rozpływa we krwi niech w potoku słów zgaśnie świeczka a cisza dymem przetkana niech się dymem zakryje daj mi choć miejsce z widokiem na może

w zatłoczonym tramwaju tak wielu wokół podobnych do siebie żadnej oznaki dumy ani chęci zemsty zero miłości własnej która hartuje codzienność zmęczone wizerunki rannego stępienia trawione własnym jestestwem czasami blady uśmiech niepewność bez wyzwań bez wspomnień bez jutra z dnia na dzień

z pewnością siedzi? hmmm w zakątku, nie znaczy, że w rogu no cóż... na to, że się mienią. wystarczy dobrze przeczytać można może banał, może frazes, ale z całą pewnością dłonie nie grają roli pierwszoplanowej mhm No cóż, trudno :) Pozdrawiam :)

czasami popełniam słabość milczący grzech z wyrzutem najbezpieczniej w zakątku sumienia zanim słowik zacznie trele w nagości rozmieniam oczy i drwię z fałszywych skromności masz takie piękne dłonie kiedy krzyżujesz na moich przecięły się nasze drogi pod kątem prostym biegną dalej lubię wracać po

Na POP nie dam rady, ale biorę pod uwagę warsztaty :)

tak zachęcona będę bardziej zmotywowana:) Agnes, to ja Cię BARDZO PROSZĘ...:)))))))))

W tym roku dopiszę. :) Już rezerwuję datę w kalendarzu i mam tylko nadzieję, że Agnes przybędzie...

Dziękuję wszystkim za komentarze. Zmieniłam tyle, ile mogłam zmienić. ;) Pozdrawiam serdecznie.

pamiętasz co mówimy w półmroku szepczemy słowa tajemnice banalne czułostki które burzą świt rankiem budzą się zmysły napiętnowane znaczeniem co nie może spamiętać nocy dzień umyje z przeszłości natychmiast zasuniesz bezpiecznie ukryjesz przed światem piętę którą można zranić

Bywam to tu, to tam... ;) Same cytaty, w dodatku tytuł jest do każdego wersu. Nadmieniam, że to praca zbiorowa. A właściwie obie - ssacze też. ;)

pełne piersi uzależniają dotykiem rozkoszą i smakiem dla dziecka

palenie dym w białym pokoju modny clubbing gość z czerwonymi oczami po seksie jedzenie po wypróżnieniu przyjemne zaspokojenie bardzo drogo nałóg zajebisty interes w stresie pomaga w myśleniu smród wokół pani z petem spod ziemi odreagowuje

Dziękuję, Stasiu i wzajemnie. :)

Przeczytałam. ;)

Stefciu, a Ty hurtowo? ;)

To tak, jak ja! Z tym, że ja również chcę ;))

Pisząc "podlejszy" nie chciałam kokietować, miałam na myśli podlejszy nastrój w utworze. :)

Ja tak lubię czasami poenterować, by następny wydłużyć itd. ;) W trakcie najwyższego spełnienia, na ułamek sekundy następuje bezruch...;) I co spada? Hm.... deszcz...? ;))) Fenkju, M. :)

I znów się zgodzę z Krzywakiem - wg mnie słabizna. Nawet skowronki w Weronie nic nie dały. Pozdrawiam.

jak już coś napiszę wtedy ledwie dyszę od tego wysiłku pot leci po tyłku Pozdrawiam

Stasiu, to przedłużająca się zima i brak słońca. ;) Czyżby peel poczuł się Chrystusem? Cóż za empatia. Pozdrawiam

Ojejku, przecież wiesz, że w życiu jestem niepoprawną optymistką :) a że czasami podlejszy wiersz, to tak dla równoważni umysłowej. ;)

Stasiu, ciut bardzo drobnych szczegółów, do których się doczepię: "stąd dostrzegam ciebie z trudem" - może "cię"? "biegnę potykając się o kopczyki krecie" - krecie kopczyki "gruszkami nie rzuca cień lipy na moim domu drapie niebo potężnymi gałęziami ---------- nie bardzo rozumiem: cień drapie niebo? strącając słońce w samo południe" Jednak to naprawdę drobiazgi przy Twoim obrazku. Pięknie namalowany...rozmarzyłam się. Pozdrawiam ciepło.