stokrotki w rosole

co za interesująca wypowiedź. Może nie ma badań, ale... jak się nie ma duszy to życie seksualne byłoby płaskie i nie byłoby w nim tylu kolorów, ile może być. Nieprawdaż? ;)

zaoszczędziłoby to chyba razem, poza tym w ceremonii chodzi chyba o uświęcenie, a nie badanie. Więcej uwag nie pamiętam;) Pozdrawiam

ślady na piasku... długo nie zostaną. Pozdrawiam:)

to ja wybieram wyzwolenie;)

cztery pory obfitości. Bardzo zachęcające:))

bardzo bardzo duża samotność u twojego przyjaciela. Nie opuszczaj go:)) Jak zwykle u ciebie mi się podoba:)

bardzo interesująca zarówno forma jak i treść:))

intrygujący początek? :)

ta puenta daje niezłe rozwiązanie sytuacji. Pozdrawiam

bardzo ciekawie rozpisana historia, akurat tyle ile trzeba i jak trzeba. Gdyby nie gdyby:) Pozdrawiam

Bardzo miło Cię gościć Stokrotko w moich progach, tak miłego komentarza się nie spodziewałem, gdyż o swoim błędzie nie chce się pisać, ani do niego przyznać. Dziękuję za odwiedziny i poświęcenie czasu Szacuneczek i miłego dnia bestia Bestio, ja nie komentuję błędu, tylko sposób w jaki o nim piszesz. Błąd zauważa się po czasie, ale lepiej, gdy się potrafi do niego przyznać. Sposób w jaki o tym piszesz, jest naprawdę sympatyczny, choć nie chciałabym być na miejscu tej Kasi. Pozdrawiam Serdecznie:)

krysiu, w twoich wierszach jest tyle emocji. Chyba dlatego tak je lubię. Pozdrawiam:)

bestio, całość jest ok. Przemawia i porusza, a przecież o to chodzi. Pozdrawiam:)

Raczej, że pisać. Każdy kiedyś zaczynał. Pozdrawiam

Stokrotko, niekoniecznie...ważny jest sens i cel "pójścia dalej" wycofanie do wnętrza to poniekąd rezygnacja dziękuję serdecznie pozdrawiam - Krysia oczywiście, Krysiu, że niekoniecznie. To tylko takie moje luźne skojarzenie. Pozdrawiam:))

samotnie, to tylko można się wycofać, do wnętrza.

Wklejaj ile dusza zapragnie, ten wiersz jest całkiem na poziomie:)) Co do domów to prawda, ale zdecydowanie za mało miejsca poświęciłeś na dom rzeczywisty. Przynajmniej w moim odczuciu. Pozdrawiam

jest to na pewno oryginalne i ciekawe spojrzenie:)) pozdrawiam

pierwszy wers wystarczy mi za cały wiersz. Nieźle ujęte. Nic dodać. Pozdrawiam

aż czuć ten puls. Bardzo noworocznie, pozdrawiam

Dlaczego tak ostro Kasiu? :) Wiersz jest piękny tak jak i jego autor;) ps.Znaczy duchowo;)))

Michał, jesteś wspaniały;))

są rzeczy których nie zazdrości się nikomu. I od razu role się odwracają. Co do dóbr materialnych - teraz wszystko może mieć każdy. Cieć zarabia więcej niż profesor, chociaż ich wykształcenia nijak się mają do siebie. Rzeczywistość jest nieadekwatna i nieprzystawalna:) Jeśli tak się rozpisałam, to znaczy że się spodobało. Pozdrawiam:))

o raju,, ale słodko:)))

trudno jest komentować taki smutny wiersz. Można tylko przesłać serdeczne świąteczne pozdrowienia:))