stokrotki w rosole

Ależ ci się napisało Bestyjo. Pozdrawiam Cię jeszcze serdeczniej

drogi Panie Biały, nie ma się chyba do czego przyczepić, wszystko na swoim miejscu jak trzeba. Bardzo porządny wiersz. Pozdrawiam:)

niby tak, jest czas na czytanie, ale i na wprowadzenie czynów w czyn. Ja bym w czterech ścianach zwariowała, już się nie mogę doczekać powrotu do pracy. Pozdrawiam:)

Witaj Stokrotko miło Cię widzieć myślałem iż bana dostałaś, tak w wierszu ktoś pisał dziękuję za odwiedziny i komentarz szacuneczek be pewnie że dostałam, ale już grzecznie przeprosiłam za wszystko, zrozumiałam swój błąd i pozwolono mi wrócić. Pozdrawiam:)

bardzo ładna afirmacja. Zwłaszcza w komentarzach. Pozdrawiam:)

kiedyś słyszałam że cuda się zdarzają. Widzę, że też o tym słyszałeś, bestyjo. Wiwat siwiejące niewiasty;) Pozdrawiam:)

dziękuję judyt, :)

marianno, tak pięknie podsumowałaś, że się przyłączę. Pozdrawiam:)

Ładnie krysiu, uwodzisz. Głowę dam, że nikt nie ucieknie;)

no, bazyl się postarał i napisał. Bardzo ładnie.

To jest taki śliczny płomyk, że aż nie można go nie skomentować Janino. Pozdrawiam:)

ukrzyżowanie, to zawsze jakaś nadzieja na zbawienie. Ale poważnie, to zastanawia mnie bestyjo, skąd u Ciebie taka postawa? Pozdrawiam:)

Rzecz w tym Krysiu, że wszyscy zawsze liczą na słońce! A przecież parasol powinno się brać choćby do zaczarowania pogody. Pozdrawiam:)

Judyt, też tak mam, w sensie metaforycznym;)) Pozdrawiam serdecznie:)

YeY, ale to napisałeś, aż mnie zatkało;)) Bardzo trafnie. Może nawet rewelacyjnie. Ja tam nigdy nie zgubię swojej wolności. Wolę trochę polatać sobie w mroku. Pozdrawiam:)

tak, Babo! Strasznie fajny ten twój wiersz. Bardzo rozumiem, co się kryje za obojętnością. Wyczucie. Fantastycznie napisane. Pozdrawiam:))

zagadkowo i tajemniczo, ładnie:) Pozdrawiam.

Ja bym trochę pozmieniała, np. czemu nie odrzucić fałszywych delikatesów Czy coś takiego. Albo po co się ciskać. Próbuję zachować twój styl i intenje, nie wiem czy udatnie. Dla mnie mogłyby zostać cztery ostatnie wersy. Pozdrwaiam:

bestyjo, bardzo przekonująco i obrazowo wyraziłeś swoje uczucia. Bardzo ciekawie. Pozdrawiam:)

Bardzo malownicza scenka. Jednak mam wrażenie, że mężczyzna chyba uciekłby wzrokiem. I cóż, pozostaje trzymać oczy przy sobie;)) Pozdrawiam:)

przy tym czego teraz słucham, lubię czytać takie wiersze. Dzięki Tereso:)

Bestyjo droga, co do wyrazów mało znanych, to może skoczysz pod mój wiersz o językach i sprawdzisz, czy aby Ci się homonim nie pomylił z pleonazmem. Bo ja jak głupi osioł bezmyślnie po Tobie powtórzyłam i pomyślałam że może wolałbyś sam mi to wyjaśnić;))

pewne klisze są zgubne, zwłaszcza gdy nic się pod nimi nie kryje. A zwyczajnej bliskiej codziennej bliskości nic nie zastąpi. Tak mi się te Twoje myśli poukładały Szkicu:) Pozdrawiam

po co ten tragizm bestyjo? Nie masz wrażenia że udziwnienia niczemu nie służą, także w wierszu? pozdrawiam:)

Jednak zdaje się, że nie tylko poetki żałują. Jest cała masa poetów, którzy potrafią tak lirycznie zasunąć o czymśtam, że od razu widać, że coś mają za koszulą. Wiele osób w starszym wieku wspomina. Pozdrawiam Januszu:)