Bernadetta1

oj Adolfik mnie sie tez podoba:)jeden z lepszych Twoich wierszy:)pozdr.

dzieki i pozdrawiam:)

dzieki Judytko:) zatem milych..i spokojnych;)

posklejane pod powieką ulepione z odcieni jak z plasteliny świtem uciekają w popłochu jeszcze walczą z myślami na zrozumienie w ciągu dnia odłożone na półkę butwieją od pesymizmu w okładce nadchodzącego zmierzchu ułożę z nich książkę każdy zagięty róg przyśni się na nowo

nie no, tym razem żart...

jestem Krysiu za druga wersją:)okrojona lepsza...cmok:)Beata

,,łez''sie raczej wystrzegaj w poezji, starajac sie inaczej nazywac emocje. To samo z ,,uśmiechem''.Ale ogolnie widac ,że pisze Ci sie coraz lepiej:):)pozdr.

fajny jest -tylko ja bym go rozszerzyła odrobine w zapisie...pozdrawiam

witam moja stała czytelniczke:) dzieki serdeczne:)pozdrawiam

dzieki Babo za wizytę:) tak probuje sobie nowy zapis;)czytaj tak jak lubisz:) usciski

dzieki Krysiu:) popoprawiam literówki:)

oj peelka domaga sie wyjasnień, zawiedziona;)Ladny emocjonalny wiersz Krysiu:)pozdr.

dzieki Judytko:)tak sobie troszke forme zmieniłam wiersza:)pozdrawiam

sfrunęłaś kontrastem radosna wyczekiwana rozdzielałaś obficie optymizm prostując kręgosłup każdemu źdźbłu na palcach a jednak zostawiałaś ślady.niebo zbłękitniało. mozaika postrzępionych obłoków nie była już potrzebna stara wierzba przeciągała gałęzie.po zimowym śnie wygłodniała liści tak cicho.zaszczepiałaś na nowo nadzieję.

tak na ucho?;):)

dzieki Ewus:) mozesz marudzic:)

puenta jak dla mnie nie bardzo...postawiłes spbie wysoka poprzeczkę, wiec ten wiersz troche gorszy od pozostałych.Pozdrawiam:)

jestem w tym przypadku za opowieścią, a nie wierszem białym w znaczeniu stricte. takie pozorne sprozowacenie wiele mu dodaje do treści ;) wiesz Rachel, tak sie zastanawiałam czy by nie pisać wlasnie w ten sposób:) sprobuję:)pozdrawiam...

o dzieki:) pozdrawiam światecznie:0

ja tez nie:(

raczej randkowo chyba nie:):)taki dosc smutny ten moj wierszoł...pozdr.

zanim powiesz na zawsze i bez powrotu są zamknięte a mosty spalone zanim szafa zapachnie ostatnią zmiętą koszulą a w szufladzie znajdę przyczajony guzik zostaw gdzieś w kącie choć zarys cienia na podłodze ślad pantofla w rytmie kroków ściany taktują na dwa naszą przyszłość

Adolf:) cos Cie mało ostatnio widuje:), zreszta mnie tez nie było jakis czas.Zycze wszystkiego dobrego z okazji świat- no i pisz nasz Romantyku niepoprawny:)

dobrze ze cokolwiek sobie wziełas;) Rachelka- wszystkiego dobrego na te świeta...zagladaj czesciej do mnie:)Beata

taki własnie refleksyjny mi sie napisał;) dzieki Krysiu i wszystkiego naj na te świeta