Bernadetta1

dla mnie niezły...nie ryzykowałabym tylko tego szyku przestawnego:,,A on wciaz nie potrafi odpowiedziec mi"...nie wiem dlaczego nie ,,mi odpowiedziec'' i czemu ma słuzyc ten zabieg...pozdrawiam cieplutko:0 Beata

dzieki Kovalu...pozdrawiam serdecznie:)

bardzo smutny , refleksyjny wiersz...dla mnie ładna druga zwrotka:):)pozdrawiam ciepło

mapa dróg do serca bywa zawsze zawikłana;)...bardzo fajne zakonczenie wiersza Krysiu:)pozdr.

zapisz troche inaczej : przetaczaja sie po mnie daty lepiej gramatycznie;)

choroba psychiczna, albo jakis dołek psychiczny...fajnie obrazowo nakreslone..pozdrawiam:)...krzyk niezbedny jako wyrazenie emocji:)

ten wiersz tak naprawde o wszystkim i o niczym, ale ten chaos był chyba zamierzony przez autora;)...nie bardzo mi sie widzi niestety:(...pozdr.

ja tez Cie sciskam Babo:):0...rymowane sa bardzo czasochłonne niestety, ale postaram sie od czasu do czasu:)...pozdr.

Babo kochana ja z reguły wstaje lewa ostatnio;)...musze chyba moj,, tapczoł ''przesunac na inna scianę;):)pozdrówki

ja mysle ,że puenta jest wywazona;)...kolo poludnia mija nam zwykle podły nastrój:)pozdr.

proponuje ignorowanie tego typu postów...brak reakcji na prowokację:)

no to się Pan popisał kulturą...

witam serdecznie i dzieki za komentarz:)...no własnie, przyznam szczerze ,że czuje sentyment do tego gołabka ...symbolizuje próbe nawiazania kontaktu, podtrzymania tego co zbliza sie ku koncowi.Pewnie drobne poprawki sa nieuniknione:)..pozdrawiam

dobra, przygotuję sie na niezłe lanie;)...pozdrawiam i do zobaczenia:):)

szkoda mi Babo gołabka, ale chyba odfrunie;)pozdrówki i dzieki:):)

dzieki Oxywio:)...cos sie mnie czepiają te literówki;)...temat fakt smutny, ale takie bywa życie:)pozdr.

no następna Hania wyrosła nam;)...jak Feniks z popiołów:)

dzieki Marusiu:)...miło ze udało sie przegonic ten pesymizm;)pozdr.

dzieki Krysiu:):)..ogonek poprawiam omsknął mi się;)..dobrej nocy życzę:)

dzieki serdeczne:) poranki czasem bywają mało optymistyczne;)...pozdrawiam:)

kawa na obranoc...hmm nie zasniesz:)...,,stóp'' oczywiscie:)pozdr.

poranek znów zakwitł zniesmaczeniem autobus rozciąga sie do granic przyzwoitości o jeden krok wzrasta poziom mojej tolerancji na pięciolinii drutów energetycznych drzewa zaczepiają obecność liście stroją instrumenty kamienne płyty chodnikowe klaszczą rytmicznie kiedy przewidywalnie stawiam kroki udając pośpiech świat poszarzał do południa wybrzmi echem resztka pesymizmu

typowa babska melancholia Krysiu jakze cenna:)...z kobiecego punktu widzenia duzy pluuus:):)pozdrawiam:)

pozdrawiam i dziekuje Zbyszku:) miło Cie gościć:)

miło ze sie widzi:):)pozdrawiam