Arkadiusz Nieśmiertelny

Hm, niczym nie zachwyca. Ma sens i całkiem przyjemne, ale mogłobyć więcej (apetyt rośnie w miarę jedzenia) pozdrawiam /Arek

"architerktura"? poza tym to podoba mi się, ciekawy klimat. pozdrawiam /Arek

Zaczyna się klimatycznie, ale normalnie. A koniec taki rozbiegany :) bardzo na plus. pozdrawiam /Arek

Cóż mi się podoba, szczególnie zakończenie - pobudza wyobraźnię. pozdrawiam /Arek

Na śmierć zapomnę o życiu - świetne. Podoba mi się bardzo, tylko fragment z ostatnią krwią psuje nieco cały efekt... pozdrawiam /Arek

Jeśli chodzi o wersyfikację, to lubię taką, ale tutaj to chyba nie całkiem wypaliło. Początek jest ciekawy, dalej zwróciłem większą uwagę ma mur no i na końcu drzwi i klamka. Zakończenie bardzo. pozdrawiam /Arek

Stasiu - może wzruszył dlatego, że napisany jest z serca... Julio - masz rację, że jest to osobisty wiersz, nawet bardzo. Ale jego "intymność" ukryłem nieco zmieniając jego wydźwięk.. Nie wiem czy się cieszyć czy smucić z tego, że sytuacja jest Ci bliska. Chyba wolałbym, żeby tak nie było jednak... dziękuję i pozdrawiam

Och... może wywoła to jakąś dyskuję, hm? Mi się podoba, bardzo ciekawa miniaturka... pozdrawiam /Arek

Hm. Ciekawa gra łamaniem wersów... i tylko tyle (a może aż tyle) pozdrawiam /Arek

Nie, tytułu nie zmieniaj... mnie zaciekawił klimat, odebrałem go jako dość smutny, nerwowy... plusik za klimat. pozdrawiam /Arek

Początek nie zachwyca, ale dalej jak najbardziej... najbardziej plusowo to kelner i usta... pozdrawiam /Arek

Hm, blondynko - nie smuć się i nie płacz... to "tylko" wiersz.

Hm... zdaję sobie z pewnej nieudolności, gdyż połączyłem dwa klimaty i jakby dwie historie w tym wierszu... jednak ważniejszy dla mnie jest aspekt "reprezentowany" przez "zakażenie". Bo wbrew pozorm, nie jest to wiersz o grobach, śmierci i miłości. Ale dziękuję za wnikliwe czytanie!

Określenie "zakażony" (bo o nie Ci chodziło?) wnosi dużo, bo ma pomóc w prawidłowej interpretacji. Nirvany nie słucham i nie znam tekstów.

zakażony liść zasłonił zdjęcie biała świeczka osmoliła różę Cohen płacze nad grobem Leo idź do Niej i zapytaj czy mnie stąd wyciągnie tylko Ona potrafi już wróciłeś? - powiedziała: tak innemu

Hm.... raczej mnie nie zachwyciło. Tylko zakończenie na plus, reszta ani na plus ani na minus. pozdrawiam ciepło /Arek

Początek średni, głównie przez sklejanie jesieni z wody i liści, bo moment z drzewami jest ok. Dalej bez rewelacji, ale na poziomie (świeczki) i dopiero potem atakuje mnie zachwyt przy kociętach. Zakończenie dziwne. pozdrawiam /Arek

Pierwsza część zapowiadała jakiś głęboki utwór z przesłaniem, a druga część radośnie tę zapowiedź zabiła :) choć, może moje rozbawienie jest tylko powierzchowne i chwilowe, bo jednak jest jakaś ukryta głębia? pozdrawiam /Arek

A jednak jesteś oryginalna ;) zawarłaś w wierszu całkiem ciekawe, nowe spojrzenie... podoba mi się zwłaszcza fragment z dziećmi jedzącymi watę. I tylko zakończenie troszkę rozczarowuje (przez tę szarość, bo widzenie obcych twarzy jest niezłe) pozdrawiam /Arek

Całkiem niezłe, ale powtórzenie "tak mało" denerwuje. pozdrawiam /Arek

Wpisujcie tutaj tytuły i autorów książek, które polecacie przeczytać innym. Ja zacznę od trzech, potem dopiszę jeszcze inne: - Pamiętnik Narkomanki - Barbara Rosiek (nigdy do żadnej książki tak nie tęskniłem) - Lot nad kukułczym gniazdem - Ken Kesey - Piękni Przegrani - Leonard Cohen (poezja pisana prozą - trzeba szukać, myśleć i interpretować)

Mmm, nastrojowo... co prawda zgrzyta "szumi mi" ale co zrobić... brawo za klimat. pozdrawiam /Arek

Całkiem niezłe, nie mam żadnych dziwnych skojarzeń jak przy innych wierszach dzisiaj, no i sympatyczne zakończenie. pozdrawiam /Arek

hm... dziwne to bardzo dziwne. może po prostu nie zrozumiałem. pozdrawiam /Arek

Tak miało być.