Anna_M.

mój stos nie mający cienia materii trzask wypalanych ran pozory odpadały jak strupy zostały blizny skóroryty mądrości teraz echem kroków nadaję sobie nowy rytm czuwa nade mną przetajemność jak chusta nad głową czarnodźwięczna srebrnopaciorkowa

Zaczynam dzień z tym wierszem. Hmm, wierszem, nie żadnym tekstem, bo to prawdziwy wiersz. Niesamowite, każde słowo ma taką moc, no każde. Jestem pod wrażeniem metafor. To rozwala, nic dodać, nic ująć. A może jednak coś dodać. Zabieram nie tylko do ulubionych, ale do środka. Pozdrawiam.

Motto, moim zdaniem, nie jest jakieś szczególne, ale to już czysty subiektywizm i kwestia doświadczeń, co dla kogo jest szczególne:) Pierwsza zwrotka nie do końca, ze wzglęgu na pierwszy wers, bo coś mi nie pasuje to "zaprowadź delikatnie", jakoś źle brzmi. Za to "gdzie znikasz beze mnie" - bardzo ciekawe i dobre. Druga zwrotka jest cała ok, trzecia jest świetna i pomysłowa. Z kolei czwartą, moim zdaniem, zaniża ostatni wers, gdyby nie on byłaby w moim guście. Całość, jako prośba, ale jednak z lekką nutką zmęczenia, przynajmniej ja tak to odbieram. Wiersz ma momenty bardzo dobre ale i gorsze, warto dopracować. Pozdrawiam.

Witam i dziękuję za komentarz. Bardzo mi przykro, że się zawiodłeś, no i z powodu koleżanki. Widzisz, sam sobie udzieliłeś odpowiedzi na pyt. dlaczego nikt nigdy nie napisze "cosinusoida" - pyt. jest juz nieaktualne, ty, Jasiu, napisałeś :))) A z NIM to przesadzaszi spłycasz, bo Nim może być każdy. No i trochę wysiłku, choć to nienajodpowiedniejsze słowo, mnie to kosztowało ;p Pozdrowienia.:)

Dziękuję bardzo za wspierające słowa, bardzo mi miło. Pozdrawiam gorąco:)

Bardzo mi miło, dziękuję za dobre słowo i przede wszytskim za przeczytanie, pozdrawiam serdecznie.

kłaniam się przed królową jestem tylko krzywą łamaną i nie układam się równolegle a jednak nie odjęła mnie poza obwód tej kuli dziękuję i pozdawiam

Wielkie dziękuję, Agnes, dodajesz mi otuchy, jeśli chodzi o pisanie, to nie ma dla mnie nic ważniejszego niż to, żeby ktoś to, co uzewnętrznię poczuł, czy zrozumiał. Naprawdę dzięki, pozdrawiam.

żałuję że nie szanowałam matematyki czarodziejska jest troistość świata przewrotność i próżnia okręgów pełnia kół powtarzalność obydwu może zdołałabym wcześniej wpisać go w okrąg

No właśnie, kac moralny albo zwykły kac, a ja wzięłam to słowo w sensie 'skutku', złego skutku. Czasami w zyciu są sytuacje, kiedy powinno się coś zostawić, odejść, przynajmniej na jakis czas. Często, z różnych powodów, np. ze strachu przed zmianą, czy samotnością tego się nie robi. Dlatego później się "spada", uderzając o ziemię dużo mocniej. Czyja to wina nie ma co mówić, bo to, kto jest winny - tu skojarzenie - z karą (cela więzienna) bądź pokutą (cela klasztorna) to kwestia względna, zależna od strony po której się stoi, subiektywna, a zmysły, za pomocą których odbieramy bodźce, by orzec o winie, nie są godne zaufania, łatwo wpadają w "sidła" nieprawdy. A wracając do cel - skoro są i tam, i tam, w miejscu niby-zła i niby-dobra, to kim się jest będąc winnym? To juz nie ma znaczenia.

Widzę, że tekst jest faktycznie źle napisany, bo interpretacja mija się z moim zamysłem; o coś zupełnie innego mi chodziło :( Dzięki za komentarz. Pozdr.

No to się, misiu, nie przejmę :) Dziękuję i pozdrawiam.

Mój umysł, Kwiatuszku, nie zarejestrował słowa "glątwa", ale jeśli chodzi o tytuł to ok. Czy prośba o ponowne, niedosłowne wczytanie się w treść tego tekstu, bądź też próba odczytania jego tytułu w szerszym znaczeniu, byłaby z mojej strony nietaktem? ;)

Bardzo mi się podoba, treść i forma, wszystko wyważone i odpowiednie, bez banałów, bez nudy; zaciekawia na samym początku i tak juz pozostaje,pozdrawiam.

temacie wdzięcznym jak co?

Śliczne, głębokie, niebanalne, naprawdę jestem bliska nazwania Twojego wiersza genialnym, Arkadiusz ma rację - magiczny; podziwiam pozdrawiam.

podoba mi się sformułowanie: "wytarty od problemów jasiek", nie podoba mi się zakończenie wiersza pozdr.

dziękuję, miło, że coś dla siebie tu znalezłeś obiecuję za jakiś czas przedstawić tu, co miałam na myśli pozdrawiam

Z wielką chęcią przeleję tu swoje intencje, ale może najpierw ktoś pokusi się o ich odczytanie. Pozdrawiam i dziękuję za przeczytanie.

spada się na ziemię po zbyt długim zwlekaniu z dobrowolnym zejściem moja wina twoja wina przelało się wabione błyskotkami zepsutych kalejdoskopów zmysły wpadają w sidła więc o winie już nie mówcie życie to powieść zwłaszcza jej miejsca niedookreślenia poezja przychodzi z szarówką kiedy zmysły ustępują refleksji (p)o winie nie ma co myśleć bo cele są tak w więzieniu jak w klasztorze

Oj kopią :) To, co niby już minęło często w niewytłumaczalnych okolicznościach powraca, czasami się mści. Dlatego wszystko ma znaczenie. Bardzo mi miło, że się podoba. Dziękuję za plusa i w ogóle za zajrzenie. Pozdrawiam serdecznie.

Kipi tu wątkami muzycznymi, o ile moje skojarzenia nie są mylne. Podoba mi się, umiesz wyrazić to, co trudne do opisania, to chyba trudna sztuka. Można się tu odnaleźć, pozdrawiam.

Bardzo się cieszę i dziękuję za wpis :). Pozdrawiam z księżycem czuwającym nad głową:)

Pierwsza zwrotka jest w porządku, druga - nie podoba mi się wplecione tu "crash - test", zdecydowanie się nie podoba. Trzecia - "robiąc uniki", a gdyby jakieś wprowadzenie do tych uników? Bo, moim zdaniem, zbyt nagły to przeskok, a może nie tyle nagły co niepowiązany z poprzednią częścią. Także tu przeszkadza słowo "również" przy "moralny", niszczy pole dla wyobraźni. Z Tętnem ściskającym wskazówki też bym polemizowała. Za to dwie ostatnie zwrotki są, moim zdaniem bardzo udane i najlepiej napisane. Pozdrawiam.

Witaj Kall:) Miło z Twojej strony, że czytasz i zostawiasz opinię. Cieszę się bardzo, że Ci się podoba, dzięki za podbudowujące słowa. Pozdrawiam serdecznie.