agnieszka puczynska

czytam chyba po raz trzeci i nadal brak mi słów na komentarz, jest potrzebny? gratuluję wiersza i jak zwykle warsztatu, jestem pod wrażeniem, a.

ja już swoje zdarłam, Mirku, po co ci kolana?:)))))))))))))))))) aga

Pelmanie nie przestawię, choć może według ciebie powinnam, ale dziękuję:) ojejku:) znam się na otrografiiiiiii(błąd:)) - to był celowy błąd (zasugerowany wcześniej - patrz wers czwarty)by słowo żądać nabrało znaczenia rządzić - cóż chyba nie wyszło :) taka manipulacja ortografią:) a w ogóle pozdrawiam i dziękuję za opinie:) aga a, zapomniałam , wiem fraktal:) ale płci żeńskiej dlatego, że czuję się tak - przypisałam więc mu swoją płeć. Wolno mi. [sub]Tekst był edytowany przez agnieszka puczynska dnia 08-02-2004 00:02.[/sub]

rozbito mi głowę na głowę w szklankach i kieliszkach a butelki w żyłach potłuczone zbierał don pardon z (o)błędem struktura kamienia jest prosta z punktu widzenia skroni ciała jednak widzą go inaczej ciosy na oczy usta uszy i nos taki rozkład pożądania nie rządania by padł ładnie kołysząc dnem jest wieszak w przedpokoju na - nim wykonuj egzekucje bij wbijaj wierć dobrze że jest śmierć zawsze można na niej wszystko powiesić

:) - to zamiast komentarza, eksperymentuj dalej, będziesz weselszy i szczęśliwszy:)))))) pozdr. aga

Wybacz, jeśli powtórzę coś, zmęczona nie mam czasu na czytanie innych komentarzy;) płynnie, znów formalna zagadka (dlaczego tak? ależ idiotyczne pytanie:) wybacz) jutro znajdę termos lub jakiś słoik, poczytam uważniej, na szczęście nie słodzę ...:) pozdrawiam, agnieszka

nie podoba mi się z wielu względów formalnych i treściowych (bezczelnie wprowadzam treść w poezji), ale jeden plus i Ty już Mirku wiesz jaki:), pozdrawiam, agnieszka

wiesz co mnie zaskoczyło Mirku? to że piszesz tak właśnie...nieobcy klimat i cała reszta; jak dojdę do równowagi, napiszę coś mądrzejszego:). agnieszka

pani wie, że nie moja poetyka, ale ta depresja jest mi bardzo bliska..., pozdrawiam, agnieszka

rogi cztery sumienia zatarte w najmniejszych dłoniach świata schować potrafią całą ziemię - nie bo po niej się chodzi niebo - nie bo i one niebieskie cóż można w nich szpilki matalowe zimne albo patyczki wątłe guziki kolorowe rozpinane jak plakaty może nietoperza przysiadł sobie i tak na styropianie podłogi krzykiem w dół - podcięły mu noc te małe obietnice pokochał zapałki paliły się do końca kołem łamane świty zbyt ciekłe nie stężały umarł więc sobie niezauważony dłonie wyciska się w alei dla jakichś gwiazd czy turystów można na nich dojsć nigdzie te najmniejsze wciska się głęboko w martwe nietoperze

tekst się dodał we fragmentach i nie mogę usunąć, wszystkie dygresje w nawiasach nawet po edycji giną, proszę usunąć cały tekst bo nie mogę tego zrobić - dziwne, a.p. - jeszcze spróbuję usunąć- ok dodałam te nawiasy:) [sub]Tekst był edytowany przez agnieszka puczynska dnia 22-01-2004 01:26.[/sub]

zielone...nie...owe bez znaczenia niby kolwiek jakie tępo = wyraz = na KC dwa potknięcia i już mokro niech nie spadnie przecinek gówniany bezpieczny gówniany (myślą nad nieuzasadnionym powtórzeniem i wulgaryzmem) niech się zapali pa tyczek słomiany ch. utartej rozmowy (ależ głupie - p.l. zna ... , tarte i bez ... , ) para zachwytów w rzędzie się przyda jej mu komu jemu nikomu (zaimków nadużycie i nie tylko) ja ogonem teraz do wiatru wieje zawsze w inną kolwiek artystkę jaką na niby w zasadzie bez znaczenia byle by (jakby w ogóle) wisi, powiewa i ma gdzieś nigdzieś ciebie siebie nas (nadużywa i trzeba zdeptać za błąd) stąd owąd się potrafi dupić topić - tak bez znaczenia (a teraz to już naprawdę burza zasypała- więc gdzieś ma zakończenie) zielone...nie...owe a kogo to obchodzi jego mnie ... już nie [sub]Tekst był edytowany przez agnieszka puczynska dnia 22-01-2004 01:20.[/sub] [sub]Tekst był edytowany przez agnieszka puczynska dnia 22-01-2004 01:30.[/sub]

piąty kieliszek wina droga moja piękne masz tamtych para ślini stopy w ustach gusta w burbonie a to panny łono nie takie winne cieknie pianką szerokość 90 idealnie dla pana obok pół darmo krzycz i patrz ja zawsze dla nich rozebrana dziwka brana za głosów pięć duma pawiana rozpiera kiedy brak patrz już głupia uda rozkłada a wczoraj rząd się rozłożył bardziej szósty kieliszek

Czemu nadal mam wrażenie, że to co piszesz jest ze mnie wydarte? pozdrawiam, agnieszka

Witam po długiej przerwie (mojej) pani Seweryno; Jak zwykle ciepło - mówię o poetyce, jak prawie zawsze rymy, których wielbicielką nie jestem, bo nie potrafię ich sama tworzyć, więc skoncentruję się na czymś innym - bardzo emocjonalnie, p.l. bliski chyba autorce bardzo - widać; wers : nie każdej ręce - wiem, poprawnie, tylko brzmi nie tak, zgrzyta, jak i może parę innych rzeczy, ale i tak za całokształt pozdrawiam - stęskniłam się chyba :) pozdrawiam, agnieszka

podoba mi się Mirku:) dobrze napisane, ironicznie i auto-; pisanie - nerwowo, kosztem snu, zbędnie, po co? ...można faktycznie z zegarkiem, regularnie, bez ...można?:) pozdrawiam, agnieszka

"Cała jaskrawość" Steda jest inna (pomijając gatunek:)), więc nie ma tu dla mnie popadania w Stachurę, jest jednak coś w tym tekście, współczesna agonia słów, emocji, które zamykamy w schematach, znakach, tak jak zamknąłeś w nich swój przekaz:) pozdrawiam, agnieszka

Tytuł....dziwny.... Reszta mi zapachniała początkowo pozytywistyczną ideą (nie myśl proszę, że wierszami tego okresu, bo one były okrutnie denne), potem dostrzegłam ciepło dawnego warsztatu poetyckiego i odrzuconej przez współczesnych nostalgii za...no właśnie, raczej przedmiot nostalgii został odrzucony. Wiersz mnie zatrzymał; pozdrawiam, agnieszka

Ty i tak znasz moje zdanie:) Ciekawam bardzo jak dalej potoczą się losy poety - wojownika:) Pozdrawiam serdecznie, agnieszka

Dawno nie czytałam twoich wierszy, ten mi coś (...) przypomina; poetyka nieco inna już, ale wciąż z typowym dla ciebie splotem metafor. Wiem jak bolą spalone stopy, więc pozdrawiam, agnieszka

Dziękuję za komentarze; najzabawniejsze, że to nie Julia z dramatu W.Sz., to imię z pewnej płyty nagrobnej - więc faktycznie tytuł mylący i wiesz Mirko, chyba go rzeczywiście zmienię. W ogóle zaczynam się zastanawiać czy nie popełniłam błędu pisząc ten tekst, bo on się wiąże z konkretnym zdarzeniem - dla mnie bardzo czytelnym i nie mającym nic wspólnego z miłością; pozdrawiam i pomyślę jeszcze:) agnieszka

nasturcje wyglądały głupio mokłam na balkonie a ciało do ust weszło szeptem nieśmiało zawinęłam w siebie upadłe zwiędnięte resztki ciepła jakby naprawdę nie jak ułudę i te kwiaty dumnie wypięte na mój marmur nie możesz wiedzieć jakim ja imieniem na medalionie gapiów tłumy głupio wyglądały nas

Wybacz, że z opóźnieniem, ale nie widziałam tego wiersza; Nie wiedziałam, że ktoś mógłby tak się interesować tym malarzem, by wiedziec, kim była Kee:) Słoneczników na ścianie nie mam, ale mam teraz Twój wiersz; Tylko popraw literówki i ortograf:) Pozdrawiam, agnieszka

Bezzasadne powtórki, obrazowanie rodem z tysiąca wierszy, które znam:) Pomysł dobry - być może, ale spróbuj odejść od schematów i powtórzeń, które nic nie wnoszą. pozdrawiam, agnieszka

nie gustuję w takiej poezji...i to dla pani w.sz., nie dla Ciebie:) skandynawski przekład ponoć był lepszy od oryginału - to powtarzam za znajomymi krytykami, bo nie znam szwedzkiego języka, ale mniejsza... szambo, w którym się kąpiemy jest naszym udziałem, sama wiem o tym najlepiej... merytorycznie: ciekawe połączenie metafor z kolokwialnym wulgaryzmem i jeszcze niespodzianki zestawieniowe: piejący koliber, mądrale z wysypiska śmieci - wiem kto - ... potem pointa - tu mnie razi brak pomysłu na zakończenie, wulgarnie - ok, ale dlaczego tak płytko? Przeszkadza mi ostatni wers, mógłby nie istnieć, wybacz, jest zamknięciem zbędnym dla wymowy całości, pozdrawiam, agnieszka