Fanaberka

Tak, szkoda. Podoba mi się Twój wierszyk :-)

Puszcza jest ciemna, grząska i wroga. Mieszkańcy walczą o pokarm i są pożerani niemal równocześnie. Tylko najstarsze wiązy mają dość siły by oprzeć się grafiozie - grzybowej chorobie roznoszonej przez korniki. Pasożyt wrasta w drewno. Wiązy się bronią, ale ich strategia jest śmiertelnie niebezpieczna dla nich samych. Lepka, grzybobójcza ciecz zatyka naczynia. Schną w letnim deszczu z braku wody. trzysta metrów czy lat kornik nie wie w jakim zanurza się wiązie Hm. Obiecałam Dzie Wuszce ucałować żubra, ale cóż - spotkałam jedynie bezdusznego byka, który dał się wypchać, a jego ciało straszy turystów w białowieskim muzeum. ;)

Mnie wystarczą Twoje, równie obrazowe, miniaturki. Poza tym to w nich, a nie jak sądzono na strychu, Händel uczył się w tajemnicy przed ojcem grać na klawikordzie - najcichszym - instrumencie klawiszowym, zanim uciekł do Anglii. Pozdrawiam ;) Tak, tak, czas odbił się od lustra ;))

Aż otworzyłam przykurzony album :) Pozdrawiam.

Nie znam książki, więc rozumiem wiersz na tyle, na ile pozwalają mi braki w lekturze. Od połowy drugiej zwrotki - jak dla mnie klasa. Pozdrawiam.

żółte serowe dziury i tysiąc powodów by je rozgryźć :-) I "jeden" powód :-) Pozdrawiam. Jasne!! tysiąc serowych dziur i jeden powód by je rozgryżć :-DD

ahahah ;P własnie przeczytałam tytuł hai następująco "haiku o męskim pasikoniku" :/ czart! może rzeczywiście jestem za fig larna :/ męskie pasikoniku na cyk cyku hahhahaha

pęknięte skorupki w listowiu bluszcza pisklę gołębia gołębie pisklęta to brzydale są, nie to co kurczaki :-)

żółte serowe dziury i tysiąc powodów by je rozgryźć :-)

koń ujeżdżony w przeszłości - pasikonik tych gier nowy cwał ;)) Hm Można różnie interpretować: raz jajecznie, raz na serio. Dziękuję :-)

Chyba rozumiem, dzie wuszko. Autorka już sama nie wie czy założyła, czy może zdjęła ;) Dzięki :-)

jesienny wiersz - to dobre miejsce dla motylka. dzięki :-)

To naprawdę musiało być zaskakujące spotkanie. Ładne haiku Fanaberko :-) Proponuję zostawić tylko znak zapytania. Myślę, że kropka i pauza są zbędne. _______________________ Jeszcze słówko. Właściwie tylko tytuł sugeruje, że rzecz dzieje się w mieście. W haiku nie czytamy o tym [można byłoby dorzucić trochę betonu;-)], ale to nic! Pierwszy wers wystarczy, aby zdziwić się, że świerszcz jest nie na właściwym miejscu. Bardzo, bardzo nrawi :-))) Dzięki za jasne uwagi poprawiłam :-))

Hybrydy :-) Pewnie marsjańsko-wenusjańskie? Ja bym te hybrydy upakowała w ostatniej zwrotce. Zwłaszcza, że "progi do przestąpienia" - dopowiedziane, "a póki co" - potoczne. "na samą myśl" "lepsze czasy" - może wystarczy, tyle da się przeżyć. A w ogóle to bym podstrzygła trochę. miejsca już nie są moje. zapamiętują się i wrócą kiedyś odciśnięte w obcych oczach. zastygam na samą myśl i nie wracam w przeszłość, zaprzeszłość. uciekam w lepsze czasy. mam w planach nowe teleporty, kilka progów. gdzieś same pękną zatrzaski, rozkrzyżują się hybrydy. Pozdrawiam :-)

w tym roku ich nie widziałam - chmury były, ale kilka lat temu - to było widowisko! spadają do morza z sierpniowego nieba - czy wiedzą skąd?

ty tutaj pasikoniku? wkoło tylko dachy i stada kawek

Fanaberko :-) oj, bo się zapętlisz ;-) Jeśli nie widziałaś ptaków, skąd wiesz, że to wrony? Kilkakrotnie wracałam do Twoich "wronich smug". Zestawienie tych dwóch wyrazów mi zgrzytnęło. Zazwyczaj mówimy o smugach dymu, cienia, smużkach łez, o chmurach ułożonych w smugi, itp., czyli w paski, które odcinają się od tła. Dlatego wycofuję wcześniejsze uwagi, bo wydaje mi się, że w tym wypadku mogą być smugi wron. Za zamieszanie przepraszam, ale taki był mój pierwszy odbiór. jasna :-)) Przed wschodem popadało. Deszcz dzwonił o dachy, wyszłam na balkon - w domu tego ni ma, (jestem w gościach i co chwila wpisuję koment z nie swojego konta :-) Potem chmury gwałtownie wyparowały, wschód zaróżowił i od zachodu nadlaciały chmary wron. To najwyższe piętro, leciały tuż nad moją głową. Krakały. To było mieszane stado: wrony, kawki, gawrony. Nic dziwnego - te ptaki tak latają. Wokół wież katedry utworzyły spiralne smugi, gęste i ciemne. Przed chwilą spojrzałam na wieże. Są oświetlone, a między nimi błyszczy duża gwiazda. Również haikowy widok. :-)

Legwany również miłe. Podobno żywią się antylopami i nieostrożnymi przyrodnikami :-)

różowy ranek wokół wież katedry kołują wrony tak by proponował, choć oryginał też ciekawy. pozdrawiam Waldemar Dzięki za podpowiedź, ale widok był tak odległy, a ptaki tak liczne, że widziałam smugi, nie pojedyncze ptaki. :-)

Pani Dzie wuszko :-)) uważam, że nasuną się. I nie tylko smugi. No bo z czego są zrobione wrony? Z sadzy ;-)) No Wusz, Pani Biolog! No z czego one som? No??!!

Boruc to rzeczywiście kawał chłopa. Krzynówek może nie aż tak wyrośnięty, za to porządny chłop z niego. Pozdrawiam :-) Ha ha ha, właśnie dowiedziałam się że Boruc i Krzynówek to nazwiska piłkarzy. Przepraszam świetnego bramkarza i napastnika pierwszej wody. hahhahah A trzeba było oglądać mecz z Ruskimi!! :-DDD

haibun - zajrzałam w google. Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam tekst prozą. Czytam go jak fragment autobiografii, ale ja bywam ciemna jak but. Piękne haiku. :-)

Jakie to zdanie?

Przeczytałam. To modlitwa? Tylko dwa pierwsze wersy są prośbą. Począwszy od 17 - to pompowanie własnego poczucia wręcz boskiej doskonałości. Jakby bluźniercze trochę - jak na moje wyczucie. Na temat wiersza się nie wypowiem, za cienki bolek ze mnie. to cytat ze Starego Testamentu - Księga Mądrości rozdział 7 aż dziw, że p. slawomir_zeromski tego nie podał Szkoda, bo bym się nie wygłupiła. Przepraszam. Wiesz, ja nie znam Biblii. Przyszło mi na myśl, że te cytaty, wyrwane z kontekstu, są może nadużywane.

Przeczytałam. To modlitwa? Tylko dwa pierwsze wersy są prośbą. Począwszy od 17 - to pompowanie własnego poczucia wręcz boskiej doskonałości. Jakby bluźniercze trochę - jak na moje wyczucie. Na temat wiersza się nie wypowiem, za cienki bolek ze mnie.