Marek Ciućka

Cóż, wiele tu mówić nie wypada - wiersz piękny i oby takich więcej... Czytając go pomyślałem o wielu ludziach, których już nie ma. Dziękuję za ten wiersz - Marek...

Ooo... to mi się bardzo podoba, wiersz godny wyróżnienia...

Do Piaskownicy ;o(

Twoja myśl bardzo mi się podoba - widzisz, czujesz - super, jednak nie potrafisz wyrazić swoich odczuć. Popracuj nad tym "czymś" i zrób z "tego" wiersz... Wierzę, że możesz - więc tu wrócę - pozdrawiam...

Zbyt wiele tu słów, robi się z tego proza, to nie jest dobra droga Panie D.W. "może pani zakończyć zabawę" - jest bardziej obrazowy, ciekawy i wciągający. Zerknę jeszcze i ciekaw jestem kierunku w którym Pan pójdzie - M.C.

Wyjątkowo ciekawy wiersz - przyznaję, że wyczuwam erotyczne zabarwienie ukryte "pomiędzy"... Najciekawsza jest pointa - uniesienie, orgazm, ekstaza - przedstawione jako Hades, czyżby sugestia grzechu? Albo też zabawa z "panią" prowadzi do totalnego wyczerpania? Gratuluję dobrego smaku ;o)

Początkowo zastanawiałem się nad tym tytułem - niepotrzebnie. Po którymś kolejnym przeczytaniu stwierdziłem, że on jest właściwy: "przepraszanie za życie - wilczeje, dziczejąc skromnie. zdobyte rany rozdając tym, którzy obserwują..." i tutaj znalazłem meritum sprawy. Dziękuję za te słowa ;o)

Podoba mi się ekologiczna pointa ujęta z punktu widzenia rzeczy martwej. Jestem na „tak”.

Mam wrażenie, że znam lepera-poetę, w zasadzie jest on moim cichym wielbicielem, przejawiającym swoją miłość poprzez pasywną agresję ;)

Pisałem o babce z piasku Pat ;op

Dziękuję za wyrazy sympatii, a moją babkę znajdzie Pan w piaskownicy - pozwalam się Panu nią pobawić ;o)

Biorę moje grabki, łopatkę i wiaderko i idę do innego konta w piaskownicy - bo tu dzieci mnie nie lubią :o( [sub]Tekst był edytowany przez Marek Ciućka dnia 22-07-2004 20:47.[/sub]

ja tu czuję dialog: 1.strofa - ona, 2.strofa - on, 3.strofa - ona.

Moi drodzy Państwo - tak przy wszystkich?

Tero o 11.00 godzinie - ja tu widzę zachód słońca, co najwyżej wschód - bo na pewno słońce w tym utworze jest nisko... [sub]Tekst był edytowany przez Marek Ciućka dnia 22-07-2004 12:49.[/sub]

Beznadziejny jest ów komentarz. Wojowniku - jeśli można zaproponuję byś usunął: To jakieś futurystyczne i burzy klimat wiersza. [sub]Wojownik horyzont tak nisko dłonią przesącza ciszę wpatrzonym ustom nadając kołysanie drzew przygaszony przeszłością na ostatnim podeście jestem człowiekiem[/sub] Teraz czuję przebudzenie Wojonika, ale to zmienia sens Twojej poezji. To Ty jesteś tkaczem swoich myśli, więc tkaj sztandar z godłem swojej duszy.

Fenomen - ten wiersz jest sam w sobie pointą. Jest obrazem nas wszystkich - boga, poezji i poetów - motto na dzień dobry. Nie lubię nawiasów we wierszach, ale Pani mnie do nich przekonała.

Tu zgadzam się z Agnes. Graj grajku, graj pozbywając się cierpienia i bólu a one niech płaczą słysząc co grasz za grzechy swoje i twoje łezka po łezce - kap, kap Tero - tylko tak to mogłem ująć.

Mam podobne skojarzenie jak P.Roman & company. Twoja bohaterka jest jednak zbyt czuła – nie może patrzeć w oczy, by nie zdradzić, że przeżyła rozkosz z klientem. ”[...] miejsce styku [...] przyspawane [...] oddechem [...]” – piękne słowa - warte cytowania ... [sub]Tekst był edytowany przez Marek Ciućka dnia 21-07-2004 17:34.[/sub]

Tak jakoś mi się skojarzyło - fasola rozrywająca się bezgłośnie [...] pod stołem ... - ale cóż, bogactwo poezji polega na tym, że każdy może coś miłego w niej znaleźć.

Pierwsza strofa podoba mi się - ma sens. Potem piękno mija i zaczynają się suche słowa. Proponuję zostawić tylko pierwszą. Ale w piaskownicy można wszystko - więc proszę zdecydować co dalej... Pozdrawiam ;o)

Grzesiu - jeśli mogę się tak zwrócić. Pomysł dobry, ale po co taaaaki tekścior, jeśli mógłbyś to ująć w kilku słowach. Pisanie dla samego pisania pozbawione jest sensu i psuje efekt. Pozdr...

Ja bym dał tytuł: Wielbiciele z GG, bo chyba to masz na myśli? Wybrałaś ciekawy temat - i udało Ci się.

Zamiast pogadać o fajnym wierszyku, prowadzicie wojnę - pfe Panowie. buuuuuu - jest oryginalne. Zupełnie niedawno umieściłem tu G jak Gówno [o gównie], a tu ni stąd ni zowąd pojawia się piękny, krótki i miły dla ucha wierszyk o pierdnięciu - i to w dodatku fasolowym. Przyznam, wolę czytać, niż czuć. Panie Mirosławie – od dziś jestem Pańskim fanem. Ale tak na poważnie, wiersz mnie ubawił i jest świetny – pozdr...

Cat jesteś sadystką... Takie fajne Gilusie, a Ty im nóżki z D... powyrywać chcesz, a pfe...