Marek Ciućka

Osobiste przeżycia w moim rozumieniu są najpiękniejszym kamieniem węgielnym, jaki można sobie wyobrazić. Treść jest zgodna z tym, co napisałeś Bartoszu w swoim opisie - to życie Twojej duszy. Pisz tak dalej i słuchaj, co ona Ci podpowiada. Pozdr...

Bardzo tęsknisz za Polską, ale nie tylko. Zawarłaś tu wiele innych uczuć On przeplata się z Ojczyzną - smutne, ale piękne.

Ciekawa zabawa słowem - odważnie - zobaczę co będzie się tu działo później - pozdrawiam ;o>

Interpretacji jest wiele, więc ja zaskoczę - oto student w uniwersyteckiej czytelni wygrzebuje w śród starych ksiąg wiedzę. Niedziela - wolny dzień od nauki - stanowi oderwanie od gwałcenia swojej tożsamości. Na jego miejscu też bym się cieszył ;o)

Ciekawy temat - jednak ja bym dał tytuł "przy telewizorze". Zjawisko o którym piszesz przy telewizorze jest bardziej prawdopodobne. Twoja decyzja - jesteś kowalem swojej poezji, mnie się podoba.

Absolutnie zgadzam się z Patrycją. Panie Albercie Pfaffenhausen - odczuwam, że ów tekst winien się znaleźć w Tekstach Prozatorskich, a nie w Poezji Współczesnej. Serdecznie Pozdrawiam MC ;o>

I taka właśnie twórczość mi się podoba, w piaskownicy wesoło musi być. Dodaję do ulubionych i pozdrawiam ;o>

Dzięki takim ludzią zaczyna mi się podobać w tej piaskownicy. Ale zamiast wódki i papierosa chętnie oddam wiaderko i łopatkę. [sub]Tekst był edytowany przez Marek Ciućka dnia 24-06-2004 11:52.[/sub]

No ładne cacko ! Działa na wyobraźnie, oj działa. Pozdrawiam ;o>

Bardzo ciekawy temat i wizja - gratuluję - zaczynam być Twoim fanem ;o)

Też się dziwię, że brak tu komentarzy. Szczególnie przypadła mi do gustu druga strofa. Nie do końca zgodziłbym się co do tytułu - ale to Ty zdecydowałaś. Pozdrawiam...

Ostatnia strofa zaprzecza pierwszej - ??? Świadczy to najwyraźniej o zagubieniu, lub niezdecydowaniu. Poza tym pierwsza strofa nie pasuje do reszty - wydaje mi się, że w trakcie pisania emocje wzieły górę i zmieniły Twój pierwotny plan. Dryfujesz Agato - więcej zdecydowania, bo jest w Tobie potencjał. Ogólnie ładnie piszesz - podoba mi się !

W całej tej złości jest wiele uczucia i tęsknoty - tytuł przeczy treści, ale ów krzyk rozpaczy jest wart przeczytania Panie Marcinie. MC ;o)

I jak tu nie gratulować - Pani wiersze należą do moich ulubionych, ale ten bije wszelkie rekordy. Pięknie przedstawiłaś Agato istotę kobiety i mężczyzny. Podoba mi się pomysł martwej natury jako świadka całej sprawy - sam zastosowałem to w wierszu "Księżyc" - polecam. Marek ;o) [sub]Tekst był edytowany przez Marek Ciućka dnia 30-06-2004 06:14.[/sub]

Pani Doroto - wiersz jest wzruszający i jak na Pani pierwszą poezję w serwisie - przyznam że nieźle Pani wystartowała... Nie zamykajmy jednak bezdomnych do jednego kufra. Chciałbym, by każdy umiał sobie tak docenić takie wartości jak ciepło rodzinne, czy własny kąt - bezdomni są czuli i mają proste i piękne marzenia, o tym należało by napisać. Owszem niektórzy - zwątpieni topią soje myśli w denaturacie, ale to dlatego, by nie myśleć i nie marzyć - ci ludzie chcą zapomnieć swoje wspomnienia, lecz nie potrafią. Z szczerym szacunkiem dla Pani i dla bezdomnych - MC.

W swojej twórczości wykazuje Pan bunt wobec Boga... Czy to jednak nie przykrywka i szukanie tematu, który mógłby zainteresować czytelnika ? Jako człowiek wierzący nie nazwałby Pan Anioła psem gończym Najwyższego ... Z całym szacunkiem do Pańskiej twórczości MC.

Czy Pan Panie Gabrielu ma jakieś zastrzeżenia co do Wielkości Boga względem człowieka ? Czy człowiek może równać się z istotą, która stworzyła świat ? Jesteśmy tylko ludźmi i równać się z Bogiem nie śmiemy - bez względu czy zwiemy Go Bogiem, Allahem, czy jak kto woli...

Trochę się zagubiłem w tej opowieści. Początkowo jest mowa o zamku - rozumiem że jest on tylko symbolem, jednak w drugiej połowie temat kieruje się w stronę mgły. Czy przypadkiem ta mgła nie jest tą ciemnością, która towarzyszy Pańskiemu życiu ? Różnie można to rozumieć - podoba mi się i dodaję do ulubionych...

No komentuję - słabe to jakieś. Poezja to coś więcej, tu została przedstawiona myśl - myśl piękna, ale nie wiem czy chociażby do haiku można by ją zaliczyć ...

Fajny, zabawny i przypomina stare dobre czasy. Taki luzik czasami dobrze robi. Sam w tym celu umieściłem w Piaskownicy wiersz "Serduszka". Czytając Pański wiersz kilka razy wypadałem z rytmu - proponuję trochę nad tym popracować, cenię płynność. Moja uwaga nie zmienia jednak faktu, że się nieźle uśmiałem ... Pozdrawiam :)

Zawód, Samobójstwo, Potępienie - Dlaczego zatytułowałaś go w obcym języku - czy to wpływ Tilla Lindemanna ? Myślę, że on nie pisałby w języku polskim - on szanuje swój ojczysty język, uszanuj go i Ty. Jeśli chodzi o Twój wiersz, jest piękny i stał się moim [ulubionym] -dotyczy to jednak myśli, którą w nim zawarłaś. Popracuj trochę nad jego budową - jest nieregularny i zrób coś z tym 'dogorewa' - czekam na kolejne, bardziej dojrzałe poezje...

Wielu jest tu takich co oceniać Cię będą za za układ, sylaby, etc. i oni to chyba zrobią najlepiej. Ja może raczej wypowiem się na temat treści - bardzo mnie Twój wiersz poruszył - jest piękny Seniorito. Czytając go widzę to o czym piszesz, też bym chętnie takie pióro znalazł... Dodaję do ulubionych ;)

Forma tej poezji jest bardzo agresywna, jest Pan moderatorem - czy nie było by dobrze zastosować chociażby zabiezpieczenia typu "od lat 18-tu". Chciałbym zauważyć, że serwis jest ogólnie dostępny i dzieci też go przeglądają. Z całym szacunkiem do Pańskiej twórczości - MC.

I ja muszę się dołączyć do tych wszystkich pochwał - rewelacja ! Bardzo krótki, prosty, wymowny i uniwersalny - droga Pani to strzał w dziesiątkę ! Swoją drogą parę takich rosiczek by się przydało na tym świecie, jednak mogły by się wykończyć z przejedzenia ;) [sub]Tekst był edytowany przez Marek Ciućka dnia 12-06-2004 08:24.[/sub]

Niech mi Pani wierzy, że zarówno wymieniony Anioł jak i Bóg widzą i czują smutek o którym jest tu napisane. Cierpienie jest nagrodą, która nas uczy życia i dobroci. Cierpienie - jest nasieniem poezji, które piszemy - bo przecież w takich chwilach wychodzą z pod naszych piór najpiękniejsze utwory... A my - twórcy wielcy i mali - piszący takie wiersze jak "mój Anioł i mój Bóg" kiedyś wzlecimy [...]do Niego na skrzydłach miłości... To piękny utwór pisany językiem duszy.