Katarzyna Bielińska

Cóż...jestem początkująca w haiku...Zanim zaczęłam pisać, nieco przeczytałam na ten temat i wyczytałam, że podstawową cechą haiku jest następująca budowa: trzy wersy, kolejno: pięcio-, siedmio- i pięciosylabowy, czyli 5-7-5. A tu chyba tego brak...Może Ty tworzysz nietypowe haiku, kompletnie niezwiązane długością wersów, które oddaje jednak ducha sztuki. Jeśli tak, to by mi to nawet pasowało:) Pozdrawiam:) Kasia

zatańczyć z wiosną walc z tulipanem na trzy stać w strugach deszczu

wzburzone morze słodyczą napełnione słony posmak znikł

Witaj Marguś:) No ktoś tu musi się czepiać:)

Aniu nie możesz tak się przejmować opinią innych. Gdybym ja miała sie przejmować tym, co ostatnio napisano na temat mojego wiersza we współczesnej, to musiałabym przestać pisać:) A Margaret to czepialskie dziewuszysko:) Chociaż muszę przyznać, że jej opinie, nawet te negatywne, nie ranią, gdyż są wygłaszane na odpowiednim poziomie. Każdy z nas ma prawo do indywidualnego odbioru i własnej wrażliwości. Każdy gustuje w czymś innym. Piszemy tu, nie po to, żeby nam nieszczerze słodzono, ale po to, żeby się dowiedzieć jak postrzegają naszą twórczość osoby obiektywne, nie znane nam. Bardzo podoba mi się ten fragment: Góry- moja ojczyzno gdzie giniesz w tłoku zdarzeń, myśli i obowiązków. Tatry- Giewoncie uśpiony nie pozwól mi zasnąć. Pozdrawiam:) Kasia.

W obrazowy sposób przedstawiłeś wszystko to, co głęboko zakotwiczone jest w wielu z nas, trudna droga życiowa, wszystko to, co trapi wielu z nas, smutek, ból, strach, pragnienie szczęścia i radości. Podoba mi się fragment: Księżyc, jasny jako słońce oświetlał mi życie Wydawałoby się, że skoro oświecał życie równie mocno, jak potrafi rozjaśnić je słońce, to życie podmiotu lirycznego powinno być raczej radosne...Nie należy jednak zaaominać, że księżyc świeci przecież nocą i nigdy nas nie ogrzeje....Choćby świecił najjaśniej, nie sprawi, że będziemy szczęśliwi.... Piękny wiersz...

Piękny wiersz...Pełen smutku i tęsknoty...Czy nie lepiej by wyglądał jednak podzielony na strofy? Moja skromna i nieśmiała propozycja: Powiedz kim jesteś ja Ciebie wciąż wołam Odnajdę tą drogę i wieczność pokonam Nie umiem już dłużej me serce się kruszy Bez Ciebie to życie jest raną w mej duszy Tak wiele sprawiłeś tym jednym spojrzeniem Na zawsze zostaniesz już moim pragnieniem Malując Cię w myślach i błądząc nocami Pisałam ten wiersz moimi łzami.

Prosto, krótko, treściwie. Podoba mi się. Piekne wyznanie miłości...Chcemy chronić tych, których kochamy, dawać im radość, być blisko nich, uczyć się od nich życia....I otrzymywać motywację do życia.... Denerwują mnie tylko duże przerwy między wersami.....Pozdrawiam:)

Nie taka znowu mała pisarka z Ciebie:) Bardzo udany wiersz. Każdy z nas ma marzenia, które nie zawsze ulegają realizacji....Poszukujemy schronienia od zmartwień, zła. Poszukujemy sprawiedliwości wokół, odrobiny radości, świata, gdzie wszystko byłoby lepsze, a życie łatwiejsze... Niestety szybko budzimy się ze snu, w którym brak trosk i smutku.... Podziel wiersz na strofy i na nieco więcej wersów, gdyż te są zbyt długie. Pozdrawiam:)

Wielu z nas przybiera różne postawy (owe garnitury), w których niekoniecznie czujemy się dobrze... Słuchając i ulegając innym, często stajemy się tacy jak oni...Zatracamy samych siebie i nie wiemy już, kim jesteśmy tak naprawdę...Mówimy jak inni, nie rozumiejąc tych słów i w końcu stajemy się obojętni... Ciekawy wiersz. Pozdrawiam:)

Wiersz piękny w swej treści.Naprawdę podoba mi się. Momentami traci rytm, ale nie traci przy tym uroku. Podziel go tylko na strofy. Znacznie lepiej będzie sie go czytać. Pozdrawiam. Kasia:)

Coś jest w tym wierszu...Coś, co mi się bardzo podoba...Przeczytałam go jeszcze raz i uważam, że jest naprawdę dobry. Niby taki prosty, nieskomplikowany, a ma to coś...

Prosty, przyjemny wiersz. Podoba mi się. Pozdrawiam:)

Nie rozumiem chyba tego wiersza....nie trafia do mnie i nie potrafię odczytać, co chciałaś przekazać w jego treści... Podoba mi się jedynie strofa: ale nie dziś - dziś nic już nie mów i tylko wiersze pisz mi na plecach palcami To tyle....Pozdrawiam:)

Śliczne! Takie proste, ale wymowne.... Pozdrawiam:)

Witam:) Jak zawsze przyjemnie czyta się Twoje komentarze:) Z taką łatwością Ci to przychodzi... Pozdrawiam Kasia

Witam moją ulubioną krytykantkę i recenzentkę:))) Oj Marguś Marguś...Polubiłam to Twoje czepialstwo....:)Czytaj, czytaj...bo czekam na dalsze wnioski:) Pozdrawiam:)

rękawicę świata pragnie zdobyć dotknąć nią w głąb ludzkich dusz w łowcę myśli bawi się nie rozumie krainy życie które rapsodią staje się... przez dziki zmierzch osaczona w kręgu ciemności podróżuje do wnętrza brzasku pragnie się dostać spojrzeć w oczy słońca czule nie woła o pomoc nie szuka przyjaciela w pogoni za jasnością zatracona najwspanialsza wyprawa po szczęście... w świat daleki...bliżej nieba... jedynie złotą gwiazdą została zwieńczona...

Kajuś...temat ciekawy, aktualny we współczesnym świecie, tylko forma mi się nie bardzo podoba...Wolałam zdecydowanie Twoje poprzednie wiersze... Podoba mi się początek: "Zaczęło się tak niewinnie.. Spotkanie na kawie, Miła rozmowa.. Nasze oczy już wiedziały; Że chcesz bym była Twoja A Ty mój. Uścisk dłoni,czuły pocałunek I DOWIDZENIA. Zajęte nasze serca.." Dalej też byłoby w sumie wszystko w porządku, gdyby nie pewien wers...,a mianowicie:"Ugięły mi się nogi-byłam w szoku". Nie wiem, ale zbyt kojarzy mi się z potocznym językiem. Gdzie się nie pójdzie to słychać: Jestem w szoku i tak ciągle:))) Jestem za prostotą w poezji, ale zbyt potoczny i często słyszany język jednak mi przeszkadza. Poza tym powtarzasz motyw fascynacji i pocałunku. Kolejny fragment, który mnie urzekł to: "Byliśmy w odchłani.. Pragnienia są pragnieniami.. Zdrada niewybaczlna, Którą ukrywamy. Uzyskaliśmy czysty umysł, Przyjaciółmi zostaliśmy I nadal się spotykamy.." W gruncie rzeczy jak by nie spojrzeć to jednak coś jest w tym wierszu:))) Pozdrawiam:)))

każdy powiew wiatru otula mą skroń jak ciepły oddech twój każdy zapach drażni zatapiam się w nim jak w woni twej każdy szelest trawy cieszy mnie jak odgłos stóp twych cichy trel ptasi brzmi znajomo szeptem mówisz kocham cię każdy liść zielony opada na mój brzuch lekko jak palce dłoni twych każda kropla deszczu muska szyję mą jak różowe usta twe gdy cię nie ma poddaję się temu bezbronnie bo wiem... że uległa naturze sprawiam że jesteś blisko mnie

Dopóki się znów nie spotkamy... śnij o mnie niech każdy powiew wiatru przypomina ci mój oddech niech każdy odgłos burzy stanie się mym wyznaniem miłości... a motyl kolorowy przypomni... że odeszłam... bo pragnęłam wolności

Dzięki Wilkołaku:) Być może...ale raczej nie będę nic zmieniać:) Pozdrowionka:)

W kraju wschodzącego słońca narodziliśmy się oboje, promienie miłości kradliśmy wieczorem. Nocą biegaliśmy po jasnym niebie, trzymaliśmy się za ręce, byliśmy blisko siebie. W kraju wschodzącego słońca wszystko się zaczęło, uczucie rozkwitało, serce miłością płonęło. Blask złotej gwiazdy wskazywał nam drogę, uśmiechałeś się do mnie... przestać myśleć o tym nie mogę...

Dziękuję Ci bardzo. Również pozdrawiam:)

Dziękuję Aniu...To piękne co napisałaś:) Dzięki Tomku:)