Sylwester_Lasota

A groza łzy - zła z orga.

I Potwór ma sam rów, topi.

Ma typ? A Kuda Judasz? Z sadu jadu, Ka pytam. Zabili Judasza z sadu Jil i Baz.

Jad, o podła! Judaszowe, Ewo, z sadu jadło podaj.

Mam brata dwa lata młodszego ode mnie, wiem o czym piszesz :))))). Chociaż wydaje mi się, że pamiętam pojedyncze wydarzenia z bardzo wczesnego okresu mojego życia, to nie pamiętam momentu pojawienia się w nim mojego brata, był ze mną "od zawsze". Z opowieści tylko wiem, że gdy go przywieziono do domu, to domagałem się od rodziców... żeby oddali to dziecko do szpitala :))). Poza tym było dokładnie tak, jak w Twojej historii, "jesteś starszy, powinieneś ustąpić" słyszałem dosyć często :))). Pozdrawiam

Mówiąc szerze, już nie pamiętam, bo było to bardzo dawno temu. Pamiętam tylko tyle, że sen był na tyle intrygujący, że postanowiłem go zapisać. Nie wszystko dało się opisać tak, jak odczuwałem to we śnie. Z tego, co pamiętam, to połączyłem też w miarę logiczny ciąg kilka rwących się fragmentów, które, jak to we snach bywa, nie trzymały się przysłowiowej kupy. W tej chwili wydaje mi się, że mogło to być kilka snów, które przyśniły mi się jednej nocy, a opowiadanie nie jest dokładnym ich opisem, chociaż były oczywistą inspiracją do jego powstania. Prawdopodobnie jak większość ludzi, często pamiętam jakieś majaki senne zaraz po przebudzeniu, ale już po kilku godzinach szczegóły się zacierają, nie mniej jest kilka takich, które pamiętam i nie mogę o nich zapomnieć. Ten sen jednak do nich nie należy. Gdybym go wtedy nie zapisał, to z pewnością w tej chwili byśmy o nim nie rozmawiali. Dziękuję za czytanie. Serdeczności :)

Ja też nie wiem. To był tylko sen, a w snach wszystko jest możliwe... nawet niemożliwe. Dziękuję za wspomnienie o tym paraliżu. Po polsku, to się nazywa porażenie przysenne. Poczytałem sobie trochę o tym, a wdzięczność moja stąd, że zdaje się ono wyjaśniać pewną historię, która wydarzyła się w mojej rodzinie i była dosyć często przywoływana przy okazji różnych towarzyskich spotkań. Pozdrawiam serdecznie. To znaczy, że jednak doczytałaś do końca :) Dziękuję :)

Też tak bywa. Pozdrawiam.

A to fragment mojego "Jeżowiska": Jeż i żmija Raz do jeża w odwiedziny, przyszła smukła panna żmija. - Tak cię kocham, jeżu miły... - Pani zbytnio mnie owija. Radzę trochę się odsunąć, bo nikt pani nie zaręczy, że przez wielką do mnie miłość, pani dziś się nie skaleczy. :) Pozdrawiam :) P.S.: A tu jeszcze link do całości: :)

Za wyro ma ten walec cel, a wnet Amory waz. Arka Maroka tu, ta kora Makra. Marka z Arki ikra za kram. Tama ma kram, a Marka ma Mat. Kasa. Tamara ma kram, a Marka mara ma tasak.

Tak, te oryginalne ilustracje autora są na swój sposób genialne... tak jak książka zresztą. Dziękuję. Również pozdrawiam. Bardzo dziękuję :) Również serdecznie pozdrawiam :)

Pozostaje mi się tylko z tego cieszyć. Również pozdrawiam. Kiedyś uwielbiałem tę piosenkę :). Dzięki za przypomnienie. Pozdrawiam. Powiedziałbym, że nawet dosyć często tak bywa... bo wielu najtrudniej jest wymagać od samych siebie, od innych już łatwiej. Również pozdrawiam.

:)

Dobre :) Dzięki za czytanie. Pozdrawiam.

Tyle imion, tyle twarzy, a mi wciąż się jedna marzy, co niezmienna jest jak skała i w uczuciach zawsze stała. Co nie zdradzi, nie oszuka... Tylko gdzie jej dzisiaj szukać, kiedy święte i nieświęte, wszystkie dawno są zajęte. Książę już nie taki mały, jeśli szuka swojej skały, to się może rozczarować, łatwiej różę wyhodować. A gdy trafi się już skała, taka, co by księcia chciała, to mu zwykle rzednie mina, bo jak skała... bywa zimna. i dobrego nic nie wróży spoglądanie w stronę róży, już z planety nie odleci, jeśli skała go przygniecie. Tutaj morał sam zapukał do księciunia pustej głowy, skały lepiej niech nie szuka, gdy sam nie jest brylantowy.

Mrówki rudnice w sytuacji zagrożenia strzykają z odwłoka kwasem mrówkowym, która to czynność, gdy byłem dzieckiem, jako żywo przypominała mi sikanie, aczkolwiek sikaniem w dosłownym sensie oczywiście nie jest. Mrówki oczywiście też gryzą, w związku z tym doszedłem do wniosku, że ta zwrotka nie jest koniecznie konieczna i ją poprostu usunąłem. Wyleciała mi przy tym walaca się ściana, ale wydaje mi się, że to też wyszło tekstowi na dobre. Dzięki za tę uwagę. Pozdrawiam.

Dziękuję za czytanie I komentarz. Również pozdrawiam. Wydaje mi się, że możesz mieć rację :). Dziękuję za obecność. Pozdrawiam.

Oczywiście, że miało! Naprawdę nie wiem jak ono tam się znalazło. Właśnie przejrzałem historię edycji i go tam od początku nie było, pojawiło się dopiero w ostatniej wersjj, chociaż mógłbym przysiąc, że go tam nie wstawiałem. Da Dziękuję :) Pozdrawiam ją również.

Chociaż znów dla Ciebie piszę, to do końca po co, nie wiem... Lepiej było w leśną ciszę, lub poleżeć gdzieś pod drzewem. Chociaż znów dla Ciebie piszę, to naprawdę nie wiem po co... lepiej w morze, co kołysze, lub pohasać ciemną nocą. Po co szarpać się z myślami, które przecież nie są wieczne, lepiej oprzeć się o ścianę, często bywa też bezpieczniej. Po co mierzyć, po co ważyć słowny ciężar i rezonans, jeśli to, co tu się rodzi już za chwilę może skonać. Czemu czytasz takie bzdury, gdy się dzieje rzeczywistość? Czy ciekawość ta z natury, czy przypadkiem czytać przyszło? Ta zagadka wciąż mnie męczy, chociaż nie jest tajemnicą: W leśnej ciszy komar brzęczy, a pod drzewem mrówki gryzą No, a morze morzyć może, no, a noc nie zawsze ciemna, raz jest lepiej, raz jest gorzej, rzeczywistość też daremna.

Marku, tu kram Na nim mina N Tu ta - atut Ja tu tyły, te tyły tutaj Mam

Jaka pandemia, takie wiersze. Pozdrawiam. :)

Super! Pozdrawiam :)

Wiśnie dojrzałe zrywać w sadach chyba już pora jest najwyższa, więc zamiast o nich tu rozprawiać, lepiej kosztować wiśnie pyszne. Pozdrawiam :) Tak, to prawda, jest wiele groteskowych wierszy, pozornie bez sensu, lecz ciągle uroczych, napisanych dla dzieci. Dziękuję za życzliwe słowo. Pozdrawiam. Kiedyś myślałem, że dinozaury, to gady, ale, nomen omen, w jakiejś książce dla dzieci o nich, przeczytałem, że to była zupełnie odrębna grupa zwierząt, a najbliżej spokrewnione z nimi są... ptaki. Tak, że może żyją bliżej nas niż nam się wydaje ;). Również pozdrawiam. Podobno. Serdecznie dziękuję. Również pozdrawiam.

Zwędził Jacek dinozaura koledze po fachu, a widziała wszystko Laura, nie ma sprawy, brachu. Znowu wierszyk się nie klei, chociaż płynie gładko. Bedą pewnie wszyscy mieli znów ubaw z nakładką. To by było chyba tyle, co tu dodać więcej (?), wirtualnie głowę chylę i pozdrawiam jeszcze. Słowa są przyczyną nieporozumień. Mały Książę, Antoine de Saint-Exupéry. Czasami rzeczywiście lepiej ugryźć się w język, niż coś powiedzieć. Niestety, zdarza mi się mieć z tym problem i też już nieraz ta "szczerość" obracała się przeciwko mnie :))) Pozdrawiam. Dziękuję :) Również pozdrawiam.

Prawda. Prawda istnieje.