Jacek_Suchowicz

ma urok swój wiersz napisany przez Ciebie oddech pod wiatr i to że udajesz że nie wiesz pierwszy uśmiech co ślad w źrenicach zostawia rzeczywistość co podobno jest wspólna - za to wiersz przemawia:)) pozdrawiam Jacek

miło czytać Cię Michale zwłaszcza, że serduszko kruszysz więc dziękuję za pochwałę no i cieplej mi na duszy Pozdrawiam Jacek

człek stłamszony musi chodzić wedle burzy ino patrzy gdzie zabłyśnie lub gdzie grzmotnie to napięcie i ten stres już nie służy więc przycupnie na odludziu gdzieś samotnie czasem wenę molestuje gdzieś na kompie klecąc jakąś rymowankę - klawiaturą buja w chmurach, w końcu weżmie zimną kąpiel by na ziemi nagle wrzasnąć jak ponuro

miłe panie tak po cichu wam napiszę i was proszę, by nie mówić nic nikomu że nie ważne dla poety jest współżycie a wiersz walnie kiedy wena gości w domu wiersz piękniejszy, kiedy wena muśnie serce lub przegląda się w nim cała w pełnej krasie wtedy wiersze najcieplejsze i najszczersze bo w nich miłość co króluje ponad czasem

Bardzo dobry wiersz – z podtekstem. Papier , kartka – symbole: człowiek, społeczeństwo, pieniądze a może coś jeszcze. Wiersz wielowarstwowy. Ale idziesz tylko w jednym kierunku – papier czerpany a o toaletowym nie wspomnisz. Może nie warto – pomimo że tak użyteczny:)) Język wiersza, jak zwykle – bezbłędny. Ja dostrzegam pewien urok w stosowaniu archaizmów. Pozdrawiam Jacek

Napisałaś "żadnej zdrady byś nie ważył się - o zgrozo!" Oj, przewrotnaś Ty kobieta Życie z Tobą pachnie prozą. Jeszcze każesz liczyć w wierszach Te sylaby i akcenty I o puencie mam pamiętać. Żyjąc z weną - mam być święty. Lecz nie święci garnki lepią, Ja wiem dobrze moja pani: Jeśli pisać ma poeta - Musi chodzić zakochanym. Wiem, że liczysz na poetę, Co nie kocha tylko w wierszach. Lecz gdy miłość niespełniona To poezja - najpiękniejsza. zainspirowany wierszem Ali

pomyślałem sobie o pechu lecz ja życzę radości Tobie wierszy - niech Ci piszą ręce obie i mnóstwo ciepłego uśmiechu :))))))))

Bardzo dobry wiersz liść-człowiek spada i.....(ale czy ktoś klęka przed zimą?) Wiersz wielowarstwowy refleksyjny urzekający - takie lubię pozdrawiam serdecznie Jacek

HAYQ dziękuję za zajrzenie - wypowiedź świadczy o piszącym zak stanisława dziękuję - masz pomysły Lefski Witaj -może jestem zarozumiały ale to całkiem dobry kawałek Serdecznie pozdrawiam w/w Jacek

Przyszedł niechętnie grudzień A z nim miała przyjść zima. Lecz jakiś melanż w naturze Sprawia, że zimy nie ma. Nie ma białej kołderki, Mrozu, co na niej skrzy się, W trawie ćwierkają wróbelki i jeszcze nie śpią misie. Słońce nam żółci pejzaż, Wisząc nisko nad ziemią. Czasami deszcz spadnie z nieba, Mgły wraz z wiatrem się kłębią. Ludzi ogarnia: niemoc, Senność, zobojętnienie. Nie cieszy żadna przyjemność, Znika wszelkie pragnienie. Dzień jest chmurny i szary. Człek ma chętkę na spanie. Żoneczka figlarnie patrzy: „Dałabyś spokój – kochanie”

śmiało wal - ja Ci mówię co mi się nie podoba, - jak uważam, że coś przekombinujesz. Zauważyłaś wyciągam wnioski na zaś, ewentualnie z marszu poprawiam. Ja się nie uważam za poetę jeno za grafomana amatora. Jak czytam wklejki w dziale Z - to rozumiem co oznacza Z zaawansowany grafoman (uwaga nie dotyczy wszystkich a Ci którzy dobrze piszą to zazwyczaj mają poczucie humoru) a ja jestem tylko amator. :)))) ps. dodam jeszcze, że w pierwotnym zamyśle były to trzy oddzielne całości pysio;)))

Nata Kruk To miłe, że tak lubisz, ja też tak lubię Veronique Sijka ja sobie doskonale zdaję sprawę, że jak czytelniczka zobaczy długość to wieje, ale jeśli zaryzykuje a wiersz delikatny to się sam obroni pozdrawiam Jacek

i dźwięki zamknięte wiszące w przestrzeni pełzające po ścianie mojej skromnej chaty gdy pragnę zapomnieć i pragnę coś zmienić rozlega się nagle - siorbanie herbaty

uważaj możesz utyć - herbatę piję gorzką ale wiersze - 5 kostek:))) pozdrawiam Jacek

oby nie tylko na melodię "góralu czy ci nie żal..." :))) pozdrawiam Jacek

gdzieś to czytałem - super i czy na wierszach się skończy.... w tej pięknej złotej jesieni czuję, masz serce gorące, nic między nami nie zmienisz? :)) pozdrawiam Jacek

Nie przejmuj się. Walnęłaś pięścią w stół i wykrzyczałaś - "czasami człowiek musi....." Z rozrzewnieniem wspominam "jesienną górę" i czekam na zimową pozdrawiam Jacek

Witku - toż to cały urok Twoich "przegadanych" wierszy Pozdrawiam Jacek

Witku - serdecznie dziękuję i z nicierpliwością czekam. Tą formą zainspirowała mnie Ala Wysocka. Zajrzałbyś do jej wiersza "Kiedy tęsknisz" (strona 3 dla początkujących) - tam to jest muzyczna frajda A wokal czyli śpiew masz dobry serdecznie pozdrawiam i czekam Jacek

Beeni pisząc to zastanawiałem się że są pewne formy płynne np 4/4/4 lub 9/7 Gorzej jest z dłuższymi formami ale tam musimy się uczyć od klasyków pozdrawiam serdecznie Jacek

Migdale Dziękuję. Długi tekst zazwyczaj męczy a Ty nie tylko zmogłeś ale jeszcze zwróciłeś mi uwagę na bardzo istotną sprawę. Słowo "Twój -a -e .... Jak widać peelem tych właściwie trzech tekstów są "Jej słowa" albo "Twoje słowa" rozrzucane. Starałem się ograniczać ten zaimek do minimum ale on cały czas coś podkreśla. Wyszło jak wyszło Stosowanie zaimków w wierszach - to temat przewodu doktorskiego, no ale to inna sprawa. Serdecznie pozdrawiam Jacek

Podwójnie miło Ciebie gościć, i nie ukrywam zdziwienia - masz zupełnie inny styl. A jeszcze zmogłaś do końca :)) Pozdrawiam Lucy

zmogłaś :) Z uwagi na studia, często muszę brnąć przez teksty ustaw, dlatego sam Pan rozumie, że moja cierpliwość jest stalowa ;P. Poza tym Pana tekst czytał się niemal sam. Również pozdrawiam ;) PRZEPRASZAM primo: po niku trudno domyśleć się płci secondo: wszyscy tutaj piszący jesteśmy per TY - chyba że masz - ma Pani inne zdanie pozdrawiam Jacek ps. zazdroszczę cierpliwości ja dość często nie jestem w stanie dobrnąć do końca tekstu

Jestem pełen podziwu ,że zmogłeś do końca gratuluję i dziękuję. pozdrawiam Jacek

(tryptyk) Piszesz wiersze piękne, czułe I rytmiczne. Od niechcenia, tak przypadkiem Rzucasz słowa. I przeplatasz swe tęsknoty Spontaniczne, Z takim wdziękiem, że je można Zacałować. Chociaż wersy jednym ciągiem Są pisane, To przestrzenie między nimi, Pustką krzyczą. A te zwrotki niby razem Układane, Nigdy siebie nie zobaczą, Nie usłyszą. Wybacz proszę mą brutalną Ingerencję I przepraszam, że się wtrącam, Tu akurat. Lecz pozbieram Twoje słowa Bardzo skrzętnie, By je potem wszystkie razem Poprzytulać. Bardzo chłodno, ze złą miną, Patrzysz bokiem, Że zostawię twoje strofy Gdzieś na drodze. Jeszcze tylko się zatrzymam Rzucę okiem, Może zgarnie zabłąkany Ten przechodzień. Już pochyla się niechętnie I je czyta. Zebrał szybko wszystkie wersy W jedną całość I uśmiecha się serdecznie, Bo jak widać W słowach szczęście, na tej drodze Go spotkało. Za pazuchę skrzętnie schował Twoje wiersze I do serca je przytulił Tak ochoczo. Bo zrozumiał że miłości Są cenniejsze, Niż pieniądze, splendor, sława Oraz złoto. Idę dalej, a nade mną, Świeci księżyc. Mleczna droga gdzieś mnie wiedzie Wokół cisza. W dali wodnik wraz z pannami Wozem pędzi, Lecz hałasu ani rozmów Tu nie słychać. A przy drodze wartkim prądem Strumień płynie; Próśb, uczynków oraz marzeń Niespełnionych. Czy pragnienia ktoś wysłucha I je przyjmie, By nasycić i napoić Tych spragnionych? W dali ziemia swym błękitem Jeszcze mami. Tam się kończy i zaczyna Coś od nowa. Ktoś pamięta i wspomina Żeś kochany, Póki żyją - rozrzucane Twoje słowa.