Jacek_Suchowicz

choć się turbina uparcie kręci - drogę wybieram w każdej chwili. Nade nmą przecież czuwają święci a mimo to - drogę mogę pomylić egzystencjalne ptanie: czy ja sam mogę swoim losem kierować? wiersz podoba mi się

tak sam siebie, nie raz, pytam bardzo skycie: czy życie jest poezją? czy muzyką jest życie?

Ja tam nie muszę nigdzie wsiadać, aby po świecie szukać wrażeń. Tyle się wokół rzeczy składa, tyle się spełnia pięknych marzeń. Wiem, że i na mnie przyjdzie pora. Radość w mym sercu też zabłyśnie. i kropla szczęścia spadnie spora sprawi że wianek zmartwień pryśnie. Niech jedzie pociąg byle jaki, na koniec świata - jak najdalej. niech zaczerwienią pola maki, niech słońce w sercu żar rozpali. Ja będę śpiewał, jak co roku, kiedy wakacji czas nastanie: "Mazury polskie - pełne uroku, w was jest to moje zakochanie." Może się uda tak po cichu, nad jednym z jezior być kilka dni. Tak, ani widu, ani słychu, nie będzie wiedział o tym nikt. Znaleźć nad wodą jakiś barak lub w pensjonacie - niekoniecznie. Wziąć sobie łódkę albo kajak, popływać w słońcu - bezszelestnie. Nareszcie pobyć sam ze sobą, serca swojego głos usłyszeć. poleżeć w słońcu gdzieś nad wodą i kontemplować wokół ciszę. js