Jacek_Suchowicz

trudna sprawa nie dogadasz ale trzeba dalej żyć więc się starasz w życiu skladasz z drobnych sprawek piękne dni już jak w wierszu jest rym pierwszy za nim drugi trzeci w mig życie płynie smutek ginie i na twarzy uśmiech tkwi :)

Dzięki Pozdrawiam

a czasem babcia się zapomni przejedzie się po tafli lodu na sankach z górki sobie pomknie tak jak bywało to za młodu to cóż że wnuczek inni patrzą że może nie tak zgrabnie teraz ale wiadomo było warto bo jeszcze w żyłach primavera :))

Waldku weź pióro i do roboty opisz ubierając strofy w rymy:)) Dzięki pozdrawiam Jacek

znów Ci się 2X odbiło - można napisać inaczej możesz pisać , że to zabieg celowy - nie broni się "tekst się rozłazi' w drugiej strofie; wrzeszczy "odbicie swoje" - swoje jako wypełniacz sylabowy a po za tm tak pięknie piszesz: Ten moment – to spięcie, to było zadrżenie, spojrzałam, przejrzałam się w oczach głębokich, spojrzałam, ujrzałam swą duszę, istnienie, nabierasz tempa kreując nastrój i nagle wpadka wyhamowanie "odbicie swoje" by kontynuować wymieniając kolejne rzeczowniki Pozdrawiam

czy można Mazur nie kochać tych jezior wśród lasów zieleni zostały nasypy wiadukty wąwozy pełne wspomnień i cieni

skorzystałem ale Twój ostatni tekst ni jak mi nie leży - pewno się czepiam - trudno Pozdrawiam

dzięki ale sam mam wątpliwości:)) Pozdrawiam

Asiu 3X spojrzałam - Ty to się napatrzyłaś:)) od połowy tekst się rozłazi jeszcze się powrtancam (skoro posłowie tak mówią to ja też):) nieśmiała propozycja: Zobaczyłam Cię w miejscu naszego dzieciństwa po latach – szmat czasu! Szmat drogi i losu! Popatrzyłeś mi w oczy – ten moment jak iskra zabłysnął, przeskoczył - opisać nie sposób. Ten moment – to spięcie, to było zadrżenie, spojrzałam, przejrzałam się w oczach głębokich, ujrzałam swą duszę całe swe istnienie odbicie, półrozpacz, półsmutek półspokój… Zajrzałam w Twoje oczy jak w ciemne jeziora, gdzie dusze się mienią jak światło w krysztale a czas się odbijał, nie tylko od wczoraj, strojąc świat dzieciństwa bukietami zalet :))

Ja tam nie muszę nigdzie wsiadać, aby po świecie szukać wrażeń. Tyle się wokół rzeczy składa, tyle się spełnia pięknych marzeń. Wiem, że i na mnie przyjdzie pora. Radość w mym sercu też zabłyśnie i kropla szczęścia spadnie spora. Sprawi, że wianek zmartwień pryśnie. Niech jedzie pociąg byle jaki, na koniec świata - jak najdalej. niech zaczerwienią pola maki, niech słońce w sercu żar rozpali. Ja będę śpiewał, jak co roku, kiedy wakacji czas nastanie: "Mazury polskie - pełne uroku, w was jest to moje zakochanie." Może się uda tak po cichu, dni kilka nad jeziorem spędzić Tak, ani widu, ani słychu, telefoniczne zerwać więzi. Znaleźć nad wodą jakiś barak lub w pensjonacie - niekoniecznie. Wziąć sobie łódkę albo kajak, popływać w słońcu - bezszelestnie. Nareszcie pobyć sam ze sobą, serca swojego głos usłyszeć. poleżeć w słońcu gdzieś nad wodą i kontemplować wokół ciszę kwiecień 2004

ty pójdziesz sobie ja pójdę sobie każde zupełnie gdzie indziej może znajdziemy co upragnione lub może coś samo przyjdzie coś się przyplącze niby przypadkiem zniewoli słowem lub gestem zaś jakieś słowa staną się faktem i krzyknę Miłość TY JESTEŚ!

ja też lubię takie pisanie: już odchodzę donikąd aby Ciebie porzucić i nie będzie mi przykro i nie będę się smucić chcę to wszystko co było jak najszybciej zapomnieć jest niezdrowa ta miłość już wychodzę już po mnie ale jeszcze na koniec kilka rzeczy wygarnę podejrzliwość podsłuchy i telefon w sypialni musisz co dzień mnie zdradzać gachów wokół na pęczki jestem tylko fasadą a ty kłamiesz kręcisz :)

dzisiaj furtę otwarto szumem ciągnie klauzura czas w rozmowie mknie wartko czasem zajrzy tu któraś dziś szczęśliwa panienka bo się wkrótce zaręczy a po czasie przybędzie już kolejny wśród świętych :)

kto napisał powiedział że poszedł do innej na was nie na już siły wszystkie same niewinne on ma dosyć na dzisiaj nie dociekał już przyczyn które można wyliczać i został zakonnikiem :)

Takaś pewna swojego "poukładasz od nowa" a żyć umiesz normalnie i nie tylko czarować chcesz się mienić w kolorach a w szarości też umiesz każdą chwilę docenić czasem skryć się w zadumie aby potem malować niebezduszne pejzaże i z palety brać słowa by ze smakiem je ważyć więc podaruj innemu co uważasz za piękne jeśli się nie odmienisz - jestem pewny - ucieknie

Jak to kiedyś powiedziałaś : "podchodzisz pod pióro" :))

ładne, ale posłuchajmy drugiej strony: Chyba nie wiem co mówię - dobrze wiem, doskonale! Wzbudzać litość, to umiesz. Kłamstwo jedną z Twych zalet. Masz kochanków na pęczki, przez drzwi przejść jest mi trudno Mówisz: „ wrażeń chcę więcej” - żyć w spokoju Ci nudno Właśnie zbieram manatki i na zawsze odchodzę Daruj gatki i szmatki. Dłużej zdzierżyć nie mogę. Właśnie strząsam uczucia które kiedyś do Ciebie… Twój telefon – wyrzucam. Płaczą chmury na niebie. A tak miało być pięknie, aż do późnej starości. Teraz serce mi pęka i się trzęsę ze złości, że się nabrać tak dałem słowom pustym szeptanym, na plik wdzięków i zalet, Teraz spadam na amen!

dobrze ujęte - bez zbędnego gadulstwa robi wrażenie Pozdrawiam

jakiś taki komentarz się nasuwa: spłyń ze mnie miodnie po mlecznej drodze a potem już nigdy nie wracaj bądź jak łyżeczka którą ja słodzę gdy gorzka jest bardzo herbata i chociaż miałam nie tylko palce zmoczone od soku z owoców ząbków na uchu ślad w krótkiej walce nie popsuj nic odejdź daj spokój

Twoja bardzo dobra znajoma

dlaczego dużo lepiej a nie dobrze? pozdrawiam ps przepraszam ale mi zniknęłaś - nie wiem jak się stało

powietrze schodzi i lata nie te ale musimy wciąż robić cosik aby się lepiej żyło poecie i czasem wpadał maleńki grosik :))

na skutek sugestii Joanny oraz Joanny S postanowiłem wprowadzić zmiany wraz z rytmiką tekstu Pozdrawiam Jacek

prawie wszystko zamyka się w jakiś cyklach kryształy w zegarkach odmierzają czas jest myśl prawie fizjologiczna chyba filozoficzna ok. Pozdrawaim