Jemall

Raczej z Rushdiego ;)

I o tym właśnie piszę, proste tłumaczenia często nie oddają złożonej wielowarstwowość klasycznych haiku, odczytujemy tylko pierwszą warstwę i staramy się naśladować. Nie mamy rozeznania w bogatej symbolice, które niosą ze sobą kigo. Nie wiemy, z czym kojarzy Japończyk tekst, który my czytamy jako prosty i nieskomplikowany.

Oki, widzę, że stacja pod Wisłą wypadła nieczytelnie.

W takim razie o czem jest ten wierszyk? O potoku? Wychodząc na dwór, stając przy drzwiach, nie ruszając głową na boki można napisać ze dwadzieścia podobnych opisów przyrody , jeżeli nie więcej. I co to ma wspólnego z wiersze, efektem zaskoczenia (aha!), wzbudzaniem naszych emocji przy pomocy obrazów rysowanych krótkim utworem?

Fajny, choć nie zgadzam się z przekazem pisania tylko dla kogoś. Pasuje mi powiedzenie - pisz tak, abyś czytając, czuł się ... na jak to było..

Pocięte wierszydło, to i trzeba użyć myśli, żeby posklejać. Ja bym więcej nie odcinał, zostaw jako się napisało.

Pierwszy z brzegu: potok wzburzony bo wśród omszałych głazów moknie opona (Achika) Bazuje na: dwuznaczności słowa wzburzony , używa personifikacji, nadania ludzkich, osobowych cech podmiotom nieożywionym. Haiku z typowymi środkami stylistycznymi niezwykle rzadko się udsje. Zwróć uwagę, że nawet ten słaby efekt natychmiast znika po przetłumaczeniu na dowolny język.

Gdyby wcześniej podawane przykłady wlasnych utworów mnie przekonały, to ostatni odebrałbym jako humorystyczny. A tak wyszło, jak wyszło.

W tam, w klasycznych taż nie ma nonsensu dla nonsensu: There was a young lady of Niger who smiled as she rode on a tiger; They returned from the ride with the lady inside, and the smile on the face of the tiger.

Mierzył mierniczy metro we Warszawie Robił to metrem, ku widzów zabawie Liczył zaś na liczydle Oszukał się przebrzydle Stacja pod Wisłą wypadła, ciekawie.

O takiej przeczytałem w linkowanym artykule, na samym końcu. I dlatego odpowiadam . Moim zdaniem, nie jestem w stanie obrazić żaby. A przynajmniej nie jestem w stanie tego dostrzec. W haiku raczej opisujemy to co widzimy, czujemy zmysłami, niż to, co na ten temat sobie wyobrażamy. Oczywiście haiku może wywoływać różne skojarzenia i uczucia w czytelniku, jest to jak najbardziej pożądane, ale nie są umieszczane wprost w utworze. Często do tego celu wykorzystywana jest techniką zderzania że sobą dwóch obrazów. Np: fundamenty starej fary patrzymy w niebo oparci o siebie ( Dorota Pyra )

Śnij, dziecko, póki kolorowe, póki miewasz sny, póki możesz spać, śnij.

Haiku, trudny temat. Obrażona żaba, jak wygląda?

Oni byli tu od zawsze

Ano tak bywa

niewidzialne miasto ulicą zamkniętych oczu grube godziny mijają rozdygotane minuty pchają wózki pełne pisków niedopompowanych opon bar za rogiem pełen bydła i powidła sekundy rozpuszczają się ochoczo w nienasyconym roztworze ochlapując wszystkich wokoło sympatycznym atramentem urząd podatkowy przez przezroczyste ściany ciemność wylewa się na chodniki lepi do nóg przechodniów i do skrzydeł nie należących do gatunku znanego wspolczesnej nauce miejski szpital brakuje tylko papieru drukują podskórnie na pergaminie starych przeczuć nowych skojarzeń alfabetem B park rozrywki co chwilę nowy ptak odlatuje z gałęzi w nieznane gubiąc pióro za piórem nikt się nie ogląda czasem przełączą kanał miejscowej społeczności niewidzialne miasto ulica zamkniętych oczu coraz dłuższy cień mojego domu

Dobrze, że piszesz, zadziorne to, początek fajnie rymnięty.

Nie no, zostań z nami :-)

Czy to lato, czy to jesień Góry zawsze są przepiękne. Kolor zmieni się co nieco, Górskiej zimy się nie lękaj. Argumenty zaś liryczne... Cóż, nie mają siły tura. Zrób się piękną, ubierz ślicznie. Nie pomoże? Wtedy bura!

Tak to jest z ideałami :-)

Pięknoty

pierwsza kałuża połyskuje przed wyjściem z....................

mchem porośnięty skrawek wokół cichy ? Ze względu na rytm A tak w ogóle i szczególe to suuupi

Piękna, powabna, mądra, życzliwa, Łapie w lot wszystko, gołębie serce. Wzdycham, chcę wiedzieć, czy jest prawdziwa! Mała kobietka, lecz wielka diva, Jest w stanie myśli swe przekuć w wiersze, Bezkonfliktowa, łebska, poczciwa. Potrafi lepiej od oczekiwań Oblać się nagle wstydu rumieńcem. To przecież widac, że jest prawdziwa. Zręczna, sumienna, gładka, uczciwa, Całkiem do rzeczy, urocza wielce, W pracy na piątkę, śmiała, troskliwa. Tak bardzo chciałem, żeby szczęśliwa Była na co dzień, w tej kawalerce. Wzdychając sprawdzić, czy jest prawdziwa. Wysoki sądzie, tak w życiu bywa, Musiałem odkryć, jakie ma wnętrze. Piękna, powabna, mądra, życzliwa, A chciałem wiedzieć, czy jest prawdziwa

Szył kiedyś krawiec z Ełku I igłą się zakłuł w pudełku. Mięsem rzucał potem Jak szewc i z powrotem Szył, lecz buty dla szejków ;-)