Mr.Suicide

w malinowym chruśniaku :D

w pierwszej strofie podmiot liryczny mówi o paradoksalnym kontraście, który wynika ze zwyczajnych upodobań, zachcianek ludzi, tudzież tych, którzy odeszli. wzmianka o duszach może świadczyć /mając w świadomości strofę ostatnią/, że podmiot liryczny nie wierzy w życie pozagrobowe, śmieje się z niego. albo wręcz przeciwnie - przyjmuje taką opcję do wiadomości, niekoniecznie jednak musi to być w oparciu o wiarę chrześcijańską. jednakże 'Bóg' w ostatniej strofie zostało napisane dużą literą. zatem podmiot liryczny jednak uznaje Boga chrześcijańskiego albo po prostu szanuje to wyznania i wszystkich ludzi, którzy weń wierzą. druga strofa dużo wyjaśnia. zdaje się, że istotna dla podmiotu lirycznego osoba już nie żyje. cały czas podmiot liryczny widzi obrazy owej osoby, zwraca się do niej, czuje jej obecność. a może jest zupełnie na odwrót ? do diabła, za dużo myślę ;p w kontekście strofy trzeciej bardziej pasowałaby mi opcja druga, czyli to podmiot liryczny nie należy już do świata żywych. mimo, iż mógłby trafić do nieba, czy coś w ten deseń, woli tułać się po ziemi. zapewne wynika to z jego wielkiej miłości, przywiązania do osoby, której dusza pozostała jeszcze w ciele. genialna klamra kompozycyjna. znowu mam wątpliwości /tym razem przez pointę/. aczkolwiek skąd podmiot liryczny mógłby się dowiedzieć kim tak naprawdę jest Bóg ? nie można go przecież ujrzeć za życia. zatem podmiot liryczny uświadamia sobie, ile popełnił głupstw wobec życia, hamując się ze względu na wiarę w Boga, który okazał się kimś innym, jak o Nim piszą. a może podmiot liryczny straciwszy bliską mu osobę /tj. jej śmierć/ obwinia Boga o to, nie może się pogodzić, etc. ? tak czy inaczej świetny tekst. ciężko mi go do końca rozszyfrować. to oczywiście tylko na plus. forma jak najbardziej, podobnie tematyka. wziąłem do ulubionych. ode mnie niesamowicie solidny plus. pozdrawiam.

podmiot liryczny jest subiektywny, mówi o przeżyciach dotyczących bezpośrednio jego osoby. podmiot liryczny jest bardzo zakochany, tęskni za bliską mu osobą, a minął zaledwie jeden dzień. 'myśli' ulegają personifikacji, posiłkowane są także przez epitety. podmiot liryczny po prostu nie może odpędzić obrazów bliskiej mu osoby. oczywiście nie można mu się dziwić. kto bowiem, który przeżywał zauroczenie, nie myślał o drugiej osobie przez dnie i noce, nie zajmując się praktycznie niczym innym. niby tekst o niewyszukanej tematyce, a mimo wszystko przemawia do mnie. rozumiem postawę podmiotu lirycznego, bo sam taką przybierałem i wciąż w niej trwam. ode mnie plus zarówno za przesłanie, jak i formę. pozdrawiam.

co do asfodeli - przytakuję ;) cieszę się, że do mnie zajrzałeś. tym bardziej, że udało Ci się coś wyciągnąć z tekstu :) pozdrawiam. witam, Ateno miło mi, że mnie odwiedziłaś, a także dlatego, że tekst przypadł Ci do gustu. co do słownictwa - rzeczywiście ostatnio staram się miarkować użytkowanie mniej popularnych, mniej zrozumiałych. pozdrawiam.

w pastelowym więzieniu quasi relaksacji karmię się deszczu zapachem -> trochę wyświechtany zwrot, inwersja. że jest to relaks prawdziwy -> zastanowiłbym się jeszcze nad konstrukcją tej frazy, nie przyzna chyba nikt racji inwersja. bo w pastelowym więzieniu quasi relaksacji ze strachem zaobserwujesz -> zmieniłem nieco szyk i słowa, bo wyglądało to tragicznie. można odnieść wrażanie, jakby kiedyś się to już czytało. ponad dziwami największe dziwy -> patos, patos, patos = ble, to już było. owoc eksperymentu potworny wynik bożych frustracji -> patos. generalnie najmocniejszym punktem tekstu jest tytuł. dość wymyślny. reszta natomiast pełna patosu, inwersji. nie zapominaj o używaniu polskich liter. nie robiąc tego okazujesz brak szacunku pozostałym czytelnikom, użytkownikom forum. pozdrawiam.

dzięki za wizytę i ślad. pozdrawiam.

dziękuję In, że zajrzałaś. faktycznie, trochę odleżało. cieszę się, że pamiętasz, że Ci się podoba i jeszcze mnie o tym powiadamiasz ! :) pozdrawiam.

temat chyba zbyt wyświechtany, żeby można było go traktować w ten sposób. unikaj dosłowności, baw się metaforami, zaczynaj od krótkich form, wyrzuć wielokropki, nie rymuj, jak nie potrafisz. nie rymuj, jak nie potrafisz. nie rymuj, jak nie potrafisz ! mam tu na myśli umiejętność akcentowania, metrum, średniówkę, etc. dużo poezji współczesnej i orgowy Warsztat. pozdrawiam.

dość specyficzne spojrzenie na wiosnę - trzeba to przyznać. podmiot liryczny jest kimś w rodzaju sprawozdawcy. otóż zdaje on nam relację z własnych obserwacji na temat zachowań ludzi wobec oblicza nadchodzącej, tudzież już okupującej życie społeczeństwa wiosny. tekst nie jest jednak czysto obiektywny. podmiot liryczny mówi nam także o sobie - swoich poczynaniach oraz postawie. jak zwykle - dystans i ironia. chociaż może nie na taką skalę, jak w znacznej większości poprzednich tekstów, które czytałem, jednakowoż jest. i wcale nie musi to oznaczać, że ten utwór jest gorszy, czy coś w ten deseń. tak, przekonuje mnie, bo lubię Twoje trzeźwe i /zazwyczaj/ prześmiewcze podejście. ponadto tekst poprawił mi humor. kilka fragmentów wywołało we mnie nieodpartą chęć wyrzucenia z siebie śmiechu. ode mnie plus. pozdrawiam.

druga wersja zdecydowanie lepsza. nie wiem czy taki był zamysł, ale ma ona zdaję się, że strukturę łańcuchową, co mnie niezmiernie dotyka. jeżeli jednak zamysłem Twoim /co wnioskuję po tytule/ było wyśmianie, tudzież podsumowanie wszelkich fraz, sformułowań czy także sposobu bycia, postrzegania świata i wszelkich uniwersalnych postaw wobec rzeczywistości, to można było zrobić to w bardziej niekonwencjonalny sposób wytknąć po kolei najbardziej wytarte określenia, etc. chociaż to może tylko moje widzimisię. poza tym struktura zdań nieco kuleje. tyle moich uwag. pozdrawiam.

dziękuję Pansy za odwiedziny. cieszę się, że Ci się coś podoba :) pozdrawiam.

podmiot liryczny mówi o tym, jak bliska osoba rzuca pracę; która może być na przykład jedynym miejscem spotkań dwóch osób. być może peelowi brakuje odwagi i zamiast wykonać jakiś krok, woli rozpaczać. nie wiem, to taka pobieżna interpretacja ;) zastanowiłbym się przede wszystkim nad interpunkcją Jimmy. szczególnie pod koniec brakuje konsekwencji. chociaż zdaję sobie sprawę, że może to być zwykłe niedopatrzenie. poza tym jest nawet ciekawie, szczególnie początek, a w zasadzie cały tekst poza wersami 7 - 10. nie można jednak wymagać, żeby całość od razu musiała być genialną. pozdrawiam.

deszcz pachnie jak twoje łzy i wdziera się lazurytowym smutkiem chciałbym choć raz osuszyć kałuże zmartwień westchnienia wiatru ktoś uznał za grzeszne a teraz kłuje bezradnością i rozrzuca sterty bezdomnych pytań tak bardzo pragnę cię ukołysać zabrać w rejs po oceanie gwiazd tulić aż prysną łzawe koszmary ofiarować życie ze snu *** tak to widzę. gwiazdy, łzy, dusze, oceany, smutki -> to już było. unikaj dosłowności i wytartych sformułowań. dużo poezji współczesnej. życzę powodzenia. pozdrawiam.

dziękuję, że do mnie zajrzeliście. jestem rad, że coś przemawia :) pozdrawiam. być może ;p

zastanawia mnie pierwsza strofa, która moim zdanie wydaje się być kluczową w kontekście odczytania całego tekstu. myślę, że podmiot liryczny zwraca się do osoby, którą darzy uczuciami. ta jednak nie odwzajemnia ich, a na pewno nie w takim stopniu, jak podmiot liryczny /czego dowodem może być pointa/. idąc tym tropem czyli - osoba ważna dla peela, zwraca się doń, kiedy ma problemy. kiedy jednak jest wszystko w porządku, woli nie utrzymywać z nim kontaktów na taką skalę, jak przy pogorszeniu samopoczucia /czy coś w ten deseń/. można powiedzieć, że w pewien sposób są przyjaciółmi, a do bliższego kontaktu dochodzi podczas sytuacji mniej więcej opisanych przeze mnie wyżej. wobec tego podmiot liryczny może czuć się zagubiony, niepewny. w każdym bądź razie trwa w uczuciu z nadziejami na zmianę. oczywiście nie mogę mieć pewności co do trafność /o ile w ogóle zachodzi ona w jakimkolwiek procencie/ co do mojej interpretacji, jednakowoż tak, jak czytam, wiersz do mnie przemawia. smutna tematyka. pozdrawiam.

dziękuję, Ago za wizytę. miło, że Ci się podoba :) pozdrawiam.

miło mi, że coś do Ciebie przemawia :) dziękuję Judyt za wizytę :) pozdrawiam. przemawia cieszę się, pozdrawiam :)

cieszę się niezmiernie adolfie, że coś do Ciebie trafia :) dzięki za wizytę. pozdrawiam.

dobry wiersz, pięke uczucia i przejmująca tęsknota, nie pokuszę się o obszerniejszy komentarz, przesłanie czytelne, osobiste, wzruszające, pozdrawiam Pana serdecznie_kasia :) wystarczy, że zajrzałaś i zostawiłaś ślad :) cieszę się, że Ci się podoba :) i proszę mi tu nie panować ;p pozdrawiam.

cieszę się Marusiu, że zajrzałaś oraz znalazłaś coś dla siebie :) pozdrawiam.

miło mi, że coś do Ciebie przemawia :) dziękuję Judyt za wizytę :) pozdrawiam.

łał :] jestem wniebowzięty, Stanisławo :) dziękuję, cieszę się, że aż tak tekst do Ciebie przemówił :) pozdrawiam.

Hmm myślę, że to nawiązanie do Persefony, ale nie jestem pewien... Mnie się podoba. Pozdrowionka cieszę się, że Ci się podoba. a'propos odnoszenia się do czegokolwiek - podpowiedź wyżej. dziękuję za wizytę :) pozdrawiam.

Beenie - po pierwsze - dziękuję za konstruktywny komentarz :) cieszę się, że dobrze czytasz symbolikę cyklamenu :) co do łąk asfodelowych - odsyłam do 'Idioty'. otóż Idiota o ile pamiętam powiedział pewną sentencyję odnośnie zbawiania świata. co zbawić ma świat - pewnie się domyślisz. cieszę się, że tekst Ci sie podoba. pozdrawiam.

cieszę się, że trafia w Twoje gusta Tereso. miło, że zajrzałaś. pozdrawiam.