Adam_Szadkowski

Mszczenie się na komentującym nie jest tutaj tolerowane i jest łamaniem reguł. Po za tym ja nikomu nie daję dobrych rad. Adam Stanisław Szadkowski

Przekombinowane. Są w tym wierszu dobre i ciekawe momenty, ale jako całość sprawia wrażenie udziwnionego co przeszkadza w odbiorze. Poezja jednak nie musi być prosta. Wrócę do niego (dla zrozumienia i dla tych miłych [niektórych] wersów). Mój komentarz też jakiś mało jasny wyszedł... :) Adam Stanisław Szadkowski

Ten wiersz jest na poziomie przedszkolaka! Nie ma Pan innych pomysłów, jak tylko "puste miejsce przy stole"? Dziecinada. Adam Stanisław Szadkowski

połamane patyczki goją zostało połamane środkowa kość mię zgnije i tak dalej i tak

Drogi Panie Sewerynie! "listy" i "wiersze"... nie "skomentowane" - o to mi chodziło Co zaistniało?? Po co mam patrzeć do jakiegoś profilu??????????? Ja wiersz czytam. Nie zaistniało, bo: " niewysłane listy i wiersze nieproszone, przez nikogo i nikogo o skomentowanie"... więc nieznane (znane tylko autorowi, w domyśle - nikt się z tym nie zapoznał)!! Adam Stanisław Szadkowski

Przeczytałem. Za dużo. Błędów jest kilka, np.: "niewysłane listy i wiersze nieproszone, przez nikogo i nikogo o skomentowanie jak skoczny i szalony sprzed lat taniec, czekają z nadzieją, że zostaną wspomniane." 1. jaki jest sens komentowania listów? 2. drugi wers jest zagmatwany i przeszkadza w czytaniu 3. porównanie listów i wierszy do tańca świadczy o błędnym użyciu porównania 4. jak można wspominać coś, co jeszcze nie zaistniało? itd. Adam Stanisław Szadkowski

Zlepek słów. Radzę pouczyć się zasad pisowni w języku polskim. Adam Stanisław Szadkowski

Wiersz jest bardzo słaby. Nie zawsze mała forma jest wskazana. Chciałbym by wiersze były niepowtarzalne, a takie wiersze można pisać bez liku i na kolanie. Czekam na kolejne, już bardziej przemyślane i mądre, teksty. Adam Stanisław Szadkowski

Coś z tego wiersza wypływa. Jednak podane jest to w tak banalny sposób (dobór słów, środków art.), że bardzo lakoniczny to jest przekaz. Po nic to i zapomnieć łatwo. Adam Stanisław Szadkowski

Trochę na łatwiznę Pan poszedł. Zupełnie nie odpowiada mi formuła przekazu. Lepiej pisać o tym co się dzieje w nas, niż o tym co dzieje się w mediach i na gadaninach weselno - urodzinowych. Adam Stanisław Szadkowski

mane tekel fares sam sobie pusto szę skrzyżowane

to nie nastrój* - obwódka do zdarcia zakurzona bardzo nie krewka myśl raczej chylę się bogowie filozofia biologia niż mylę bogolia. filofago. bibliogia. mój upadek jest niepoliczalny każdy włos błaga kata wiedząc (mimo znajomości substratu) lagę nabijaną przewiną. koniec w chwilach takich jak ta. chwilą nie powinno się pisać wierszy. nie tylko pióro trzeba zjeść jeszcze przed konkluzją. tylko spowietrzyć się *nastrój - trująca dawka religii lub filozofii [sub]Tekst był edytowany przez Adam Szadkowski dnia 10-04-2004 22:52.[/sub]

O niczym innym nie marzę! Adam [sub]Tekst był edytowany przez Adam Szadkowski dnia 08-04-2004 21:17.[/sub]

taka miłość to puszczalska myśl utkwiona w niby tajemnicy jawnego błogosławieństwa za miłość taką zabijcie mnie jak bohatera! mówię do gór marmurowych aniołków szczytujących z uśmiechem nie mam nic w zamian stwierdzanie faktu było przynależne geniuszom to piękne czasy BUMMM bomba piersi unosi w ziemi proroka istnieją tylko poczcizdechli i ortozdechli jeszcze umarli i już umarli

żeby cośnowego żaby muszą się wydymać (na za i prze dzie) wzajem otaczając się półkulami własnych żylastych polików unoszą opuchliznę pod bocianie gniazda zadowolone ptaki żują żółć wątroby to jest dopiero śmierć! nie prosta ale pod prostą dzioba! "wolę być najbrzydszym w żołądku wolnego zwierza niż łzą jaśnie-szklistą której nikt nie dowierza" morał jest z dymu

występuję w stanie ciekłym po prostu spłynąłem po dłonie wsiąkam w jakieś półki i szafki paruję na szmateczce

posągi kalekie bezduszne kamienie z opadłymi rękoma palcami słów głowami kruszeją w zupełnej ciszy w tej ostatniej wnętrzności wyzbytej ruchu obdartej z błon resentymentów flagi Ozyrysa poszarpane są wiatrem wciska się natura w nozdrza między ziarnkami piasku i głos ostatni brzmi spod krawędzi marmurów "wstanę minę groby wyniosę siebie i strącę słońce by wypełnić oczodół po pięknych"

od dziś jestem antypoetą wolno mi wsjo mam kropki w dupie i krok w kropki ospa? )jestem też chory na aids lubię małe dziewczynki a z powołania wyrosłem na geja wyznanie was bulwersuje mierzi moja bezpośredniość i dobrze wam wers o jady (w internecie na półkach gniją tysiące głupich wierszy) jak to odróżnić poukłada autorytet? znajdzie czas? lubię mój aids chodzimy razem spać budzimy się gówno wam do tego czy się myję mylę i Bóg raczy wiedzieć (raczej nie...) aids mówi że murzyni są okropni i żydzi ale najgorszy rząd w kinie siadam daleko przede mną parzy się woda h i dwa o bańki są zazwyczaj duże niespotykanie erotyka jest dla mojego aidsa n i e b e z p i e c z n a to maniak gwałci sarenki na polanie molestuje anioły( szykujcie szubienicę na takiej gumce od włoszczyzny chcę wisieć zabawmy się w wiejskie bandżi mniejsza o zboczenia większa o świat świat jest z gruszki i z pietruszki pyra wart antypoeta właśnie frytkę za nogi łapie pożera

Pomyślałem sobie, że mój tysięczny komentarz na tej stronie, musi być złośliwy; padło na Panią Dorotę. Więc:... -Jest to najgłupszy wiersz jaki ostatnio czytałem, ale... nie wiem dlaczego.- Dedykuję ten komentarz komentatorom wszelakim. Adam

Zwrócił bym uwagę na taka sprawę: "klęczę", "leżałam", "wołałam", "podnieść się" - te pozycje i czynności nie są poparte emocjami. Żebym został dobrze zrozumiany... wolałbym, by p.l. był w bezruchu i to się działo przed nim (jak w filmie), może to by sprzyjało lepszemu odbiorowi tego wiersza. Adam

W konwencji "opis przyrody z przesłaniem dla tkliwych" to mi się nawet podoba. Wiem, nie każdy wiersz musi ruszać sumienia i wieszczyć. Adam

Wiersz jest godny uwagi. Mała forma, nieco uwikłania w znaczenia w pierwszej strofie skutkuje ładnym z tego wyjściem, rozwinięciem dalej. Jedyne co przeszkadza to zadane pytanie - wolałbym żeby to wynikało z wiersza w pośredni sposób, bez tego wołania na puszczy na zakończenie. Adam

łupię ziemię za ileś tysięcy kroków dziadkiem będę mieć pewność że każde wgłębienie po moich butach jest grobem z takim oto epitafium: "odmiana nagości w strukturze ludzkiej stąpała po kości na ziemi łódzkiej" twardo

Jest taka prawidłowość u tych co piszą taką formą, że poetyckie klimaty są włożone w prozatorskie ramy. Jest kłopot przy czytaniu. Dlatego, wyjmując wiersz z tego natłoku niepotrzebnych wyrazów, nawet mi się popdoba. Adam

szumi nocne ubranie chowam kolana pod nosem okiem mrużę zasłonę kartka realna pod latarnię wkładam dłonie ogrzewam jestem oświetlony oświecony robaczek świecowy na obrazku ja spalony