magda

chwieczkę. Hanno, czy przypadkiem nie wzięłaś za bardzo do siebie komentarzy...? przecież publikujemy się właśnie dla nich, dla opinii, krytyki, po to zeby czyimiś oczami spojrzeć na nasz skrawek swiata ujętego w słowa...? jestem przekonana, ze nikt nie chciał zrobić ci przykrości. twoja odpowiedź, to niestety nie polemika, tylko naburmuszone tupnięcie. złość szkodzi nie tylko urodzie... serdecznie pozdrawiam ps. mnie wiersz poruszył, ale aż boję się napisać dlaczego

Agnieszko, próbowałaś słuchać Jeffa Buckley'a? bardzo głośno?... hmm?

Dormo! do ulubionych jak nic nauczę się go chyba na pamięć i będę dzięciołom serwować przy każdej okazji, moze się kiedyś nauczą ...

o tak.... i bardzo koci.

MM, dyskutujemy o wierszu, kawałku literatury, materiale do ewentualnej obróbki. moja uwaga miała usprawiedliwić mój wybór, nie wprawić cię w zakłopotanie wybacz, jeśli odniosłeś takie wrazenie. i nie przestawaj, broń Boże, mieć pomysłów, propozycji, sugestii i pretensji o niedopracowanie formy/treści! komentarzy wciąż mi mało, mało, mało....

thx, wezmę pod uwagę. tylko to pięno... wiele o smierci łamiącej serca mozna powiedzieć, ale nie to, to mi nie przejdzie "przez palce". pozdr

Pelmanku, cieszę się, choć jestem krzynkę rozczarowana - żadnych uwag?! Agnieszko, pisz szybciutko dlaczego, rozwiń myśl jeśli możesz. Pani Seweryno, mnie toże trochę zgrzyta, w tym miejscu właśnie. zastanawiam się... możliwe, że będę szlifować. chociaż, z drugiej strony, akurat w ostatnich wersach to "jest jednak" jest mocno usprawiedliwione. i nie bardzo wiem, jaki ekwiwalent wstawić w zamian. eh. pozdrawiam wszystkich i duże merci - komentarz z rana wchodzi jak śmietana

spójrz znowu cedzę twoje słowa przez pryzmat liter choć czas zapętliłeś w obręcz sekwoi a echo jest blade i schrypnięte dłonie pianisty niegdyś objawione wtopiły się w krój czcionki i teraz oddychasz papierem spójrz przecieram miazgę pytań przez sito braku odpowiedzi co rok odwracam stronę ostrożnie by szkic węglem en face nie smużył się popiołem pochopnego poznania spójrz musiałam upłynąć poprzez tyle zwyciestw by przyznać rację zaprawdę smutek umiera pierwszy choć śpiewa o sobie wieczność więc może jednak przez szparę w podłodze patrzysz może tym razem choćby ze zbyt daleka poczujesz dumę nauczyłam się nowego znaczenia wymiar odchodzenia jest jednak zdumiewajacy

alez skąd spieszyłam sie, kiedy pisalam komentarz, moze dlatego tak wyszło. I jeszcze Mary, nie Mery lol absolutnie literówki mi w tańcu nie haczą. wiersz niezły - to było serce komentarza. pozdrawiam

"Próbując poznać tą sztukę" - tę sztukę, no i nie ma osobno. poza tym nie jest źle

Pelmanku, co to jest b.k.?

a ja jestem pod wrazeniem. nie chowaj, Agnieszko, zostaw na słońcu, niech się rumieni od spojrzeń ))

Le Guin. Brawo. I Poswiatowska. Najlepsza kompania. Wiersz do kajeciku wędruje z pewnoscią...

no to cały gar nagotuję! uwarzę w wieszczym kotle, co by nam się lepiej poezjowało... to gdzie i kiedy?

a ja? moge zupą pomidorową za wstęp zapłacić... jak Włóczykij miską fasoli... może nie pasuje do ciasteczek i piwa, ale obiecuję, ze bedzie bomba

a jak już czytacie, to przynajmniej krytykujcie bezlitośnie na coś się fani moze przydadzą

:PPPP o, widzę że znów sie o wszystkim dowiaduję ostatnia nie przyzwyczajajcie się, moi drodzy fani, czy fani aniolów, za jedno, za bardzo do "anioła w popiele" - 80% idzie pod hebel zostaną tylko pióra

zgadzam się całkowiecie z Małgosią... "... czy nie widzicie? ta zgasła świeca jest czartem." Dzięki, Panie, za takie złe wpływy Agnieszko, nawet kot w pustym mieszkaniu nie? nawet rozmowa z kamieniem? tarsjusz? szkoda, ale oczywiście o gustach się nie dyskutuje a oryginalność to zaleta, nie przywara pozdrawiam magda

po ponad pięciu latach to chyba nie szybko? ok, chyba ze licząc od prezentacji. m.

pisze wiersze od bardzo dawna, zaczełam, kiedy byłam zdecydowanie za młoda teraz, kiedy wszystko polezało trochę w szufladzie i okrzepło, chciałabym spróbować przerobić wierszowany pamiętnik na, choćby szufladowy, tomik poezji. część przeszła próbę czasu nienaruszona, część idzie pod młotek. cenię sobie wszelkie uwagi, dlatego zamieściłam dwie wersje beta. łaknę cudzego dystansu. co nie znaczy, że wszystko biorę do siebie, nie jestem chorągiewką na wietrze słów i opinii ale jeśli to faktycznie nużące - dajcie znak. jak nie, to będę wykorzystywać wyrozumiałość naszego forum do bólu pozdrawiam magda

oj, czasem boli, a jakże. szczególnie gdy wiersze powstają pod wpływem chwili, która, jak to chwila - mija. poprawianie później, to jak odgrzewanie jajecznicy... magda

cholera z tymi przecinkami, istne upiorzyska.... wersja alfa ich nie miała, tu postanowiłam postawić je tam, gdzie wydawały mi się niezbędne. miało się czytac lepiej, nie gorzej, zaraza, eh.... pomyślę, może coś wymyślę. dzięki magda

Adamie, czy to twoja jedyna uwaga? to chyba dobrze... u mnie anioły były w modzie lata temu, i faktycznie eksploatowałam je bezlitośnie, ale chyba to jakoś zniosły bez oburzenia wtedy nie myślałam poważnie o pisaniu, wybacz więc monotematyczny motyw katowany przez zagubionego podlotka i oceń, proszę resztę warsztatu... obiecuje, że więcej aniołów nie będzie pozdrawiam

Agnieszko, dlaczego nie przeniesiesz sie na forum "o oczko w zwyż"? dziwnie czytac Twoje wiersze na forum dla nieśmiałych, są zbyt pewne siebie ) i nie bez powodu. pozdrawiam magda

tak jak my, Pelmanku, tak jak my, nawet kiedy jesteśmy sobie wilkiem. mam przynajmniej nadzieję, że współ-czucie trawy, nie uschło i nie uschnie do końca nidgy. pozdrawiam magda