Roman Bezet

Witam Pani Agnes, pomimo, że lubię takie smęcenia - podzielam w części zastrzeżenia komentarzy. Ostatni wers jako wtórna pointa chyba zbędny (świt nadejdzie!). Gdyby dać odstęp przed "pogubiły krawędzie by" - widomo by było, że o zachody idzie. (nb. to "by" na końcu eksponuje się w jakim celu?). Ja widzę logikę opartą na emocji - odczytuję tę konstrukcję. Jasne, że moża coś pousuwać (np. "a" w głowie), ale po co? Jest refleksja, jest zapis liryczny chwili - że wprost (wizualnie)? To nie musi być wada. Brak mi jednak w tym wszystkim jakiegoś błysku - niespodzianki. Tyle. pzdr. bezet

Witaj Michale, Tak. Mógłbym TU zakończyć. :) Poruszający, oszczędny, z refleksją - to, co lubię. Nic - z punktu formalnego (trochę mi brzmi źle "ścieśniał"). O wymowie - nie dyskutuję (chociaż aż mnie porywa :) pzdr. bogdan

:))) masz szukać kaftanika? :)) pzdr. bezet

Panie Sebastianie, czy Pan umieścił tu dwa teksty? (to by było niezgodne z regulaminem). Tytuł drugiego powinien być chyba "Kowal" (dawniej zastępował stomatologa właśnie) - chyba, że chodzi o ząb mądrości? - ale tych się nie wyrywa! Przykro mi - nie zrozumiałem. pzdr. bezet

Witam Panie Sebastianie, przykro mi, nie zrozumiałem tego "porządnego wiersza" - chyba nie ma w nim zresztą nic do zrozumienia - bo czy to jest wiersz? Zastanawiam się. Szkoda tej Mary - jeszcze bardziej "długogrającej butelki". A tu to się chyba już ręce trzęsły: "a by było dobrze" - aby? pzdr. bezet

Witaj Kornelio, masz już ten kask?! :) Nie będzie. :) Pięknie. Mnie rozczuliłaś. Najbardziej chyba tym poplątaniem wiatru w sobie i przestworzach. I pointą. I wieloma. Może przenieść to zgubione "się" blisko do "uchyliło" (po co tak udziwniać?). pzdr. bogdan

Chodzi o to, że to jest zapisane w wersach (nie wiem czy wierszach, usłyszałem, że nie w poezji). :) Posiedzę, podumam, popracuję. pzdr. bezet

Witaj Jano, widzę, że rośniesz na portalową rozweselaczkę! Podoba mi się. Masz ten pazurek, który "głaszcze" i bawi. Nie rozumiem - nie najlepiej to chyba ujęłaś: "Cicho jak Bóg poszukaj dróg abym serce Twoje złamała" ale jestem facetem - i może dlatego :) pzdr. bezet

Witaj Witku, wiesz, pomyślałem sobie po raz pierwszy w życiu: jak dobrze, że nie nauczyłem się grać na gitarze :) Nie dam się nabrać! /?/ pzdr. bogdan ps. zabawne! poradź: warto się uczyć i czy trudno? (na gitarze! :)

Witam - Panie Marku, z góry mówię, że wiersz podoba mi się od dawna. Nawet sobie wydrukowałem i chodzę zerkając w wolnych chwilach - wie Pan jak jest w tygodniu :) Ale sprawa jest inna. Chętnie bym Pana wiersz trochę porozbierał swoimi nieprofesjonalnymi narzędziami byłego polonisty. Jeśli Pan się zgodzi - oczywiście. Proszę o wiadomość na PW. pozdrawiam - bogdan

Witam Pani Seweryno, zgrabniutki ten żart z lekkością "włochacza"? :) (właśnie: coż to? - jeśli łaska). Ładnie się dogadują rymy, w ogóle - ładny wiersz. Myślę, że w tytule cudzysłów zbędny. pzdr. bezet

Ha! Mario, byłaś dzielna! Gratulacje :)) pzdr. bezet

Witaj Wiaros :) Witku, to kolejne Twoje drążenie zapomnianych materii. Wiesz - przypomina to trochę początki Filarecko - Filomackie: też zbierali rozproszone ustne podania, gadki, pieśni. Tak i Ty - na progu nowego wieku, w epoce elektronicznego śmietnika - zbierasz, by - utrwalić? ocalić? pokazać? zachęcić? Wiem, że to zadań wiele (i trud olbrzymi), wierzę, że wierzysz - komuś to na coś będzie dane. pzdr. Bogdan ps. Taki mały problem - mój. Spisałem kawałek rodzinnej historii, posłałem dużo starszemu bratu (bo i o nim to było) i rzekł: zanotowałeś historycznie, zrób z tego poezję. To dla mnie były abstrakcje (Sybieria itp.), starałem się o wierność usłyszanym faktom - wzbogaciłem tylko swoją lirycznością - i wyszło jak wyszło. Siedzę i dumam.

A jak wytrzymie? :) Człowiek to brzmi dumnie. Właśnie tego mi zabrakło tu. pzdr. bezet

Myślę, że za dużo Pan chciał naraz. Pomińmy przypadkowość konstrukcji (lekka nonszalancja - choć jest jakaś równoległość). Właśnie niekonsekwencja powoduje ten końcowy upadek: pointa jest mocna, ale nie na temat (moim zdaniem). Skoro uprzedmiotawia Pan kobietę, to logiczne byłoby np. personifikowanie pokoju (okna). Myślę, że można używać wszystkich wyrazów, ale w wierszu powinny znaczyć (te zwłaszcza) jeszcze coś "poza sobą". pzdr. bezet

Ha! Mario, witaj! widzę, że zaczynasz wiązać słówka ściślej i udanie. Gdybym chciał polemizować (a ten tytuł wprost mnie prowokuje :) - to pewnie bym się kłócił o słówko "lecz" i słówko "a", może też słówko "że". Ale jest ładnie. :)) pzdr. bezet

Witaj Jano, trzymaj formę - jest ok. Pomyśl nad tym: "jej własny świat coraz większy trudniejszy..." Może bez /.../ i trochę skręcić w bok (odzwyczajnić :)? Gratulacje. pzdr. bezet

Gdzie to słodkie słówko padło, bo nie wyczytałem? (chodzi o furiata? :) To na marginesie. Dla mnie panika to roz-wolnienie (też choroba - woli!). Wszystko jest ok - Jano. Nie rozumiem tylko zakończenia - znika (odchodzi - przybiega) w otchłani (w nas - w kosmosie)? Jakoś tak. pzdr. bezet

Witaj Kornelio, nie wiem z czego to cytat, nie wiem, czmy tak nagmatwałaś na początku, nie wiem czmu powtarzasz "nie poznałabym". Wiem, że koniec jest lepszy od początku, wiem, że coś w tym wiwerszu jest, co chciałbym ocalić - zapamiętać sobie. Jeżeli mi zamieszałąś w głupiej łepetynie - to może warto nad nim trochę... (wiesz: popr.) :) pzdr. bezet ps. uprzejmie uprasza się o zastąpienie stagnacji jakimś konkretem, bo jak stagnacja=zastygnie, to koniec świata i co wtedy? :)

Witaj Kornelio, (będą packi! :) Pacnę Cię za pierwszą zwrotkę (natretne inwersje w zakończeniach). Pochwalę za trzecią - za lekkość (mimo ciężaru unoszenia) i subtelny dowcip. Środek + - Bilans? Nie - pozdrowienia bezet ;)

Wiem, że się narażam, ale dla mnie jest to poronienie (we wszystkich zaistniałych tu kontekstach i interpretacjach). Czekam z czułością na następny wiersz. :) pzdr. bezet

Witaj Arahjo /?/ nie obrażaj się na uwagi - tylko spokojnie rozważ. Ma rację Natalka - mają i inni - Ty decydujesz. Jestem po stronie tych, którzy mówią - popracuj nad nim. Konsekwentnie prowadzisz myśl, mimo "mielizn" w środku tego strumyczka - koniec rozlał się ładnie. Podpowiadam Ci pod uwagę takie coś: "Uwolnić Twoje stopy z topornych butów przyziemności I przypiąć lekkie skrzydła szalonej wyobraźni" Gdyby zamienić "przyziemności" na "przyziemne", wiesz takie coś b. ogólne, że aż niewyobrażalne, na konkretne, tu! W innych miejscach może byc podobnie. Dalej: czy jak "szalona wyobraźnia" to muszą być "lekkie skrzydła"? To wytarte skojarzenie, a poza tym szalona wyobraźnia, to ho! ho! :)) Może też lepiej byłoby skromnie podejśc do zamiarów i nie apelować do całej ludzkości ("Człowieku"!), tylko do jednego ("Ty" np.) - ale to już margines moich uwag. Warto trochę się potrudzić, może wynik zadowoli obie komentatorskie loże? pzdr. bezet

Witam, widzę w wierszu pomysł i konsekwencję w przeprowadzeniu. Trochę za dużo słów, które nie wnoszą nowych znaczeń, a raczej wypełniają formę strofek. Kilka niefortunnych sformułowań, np. "jak się uczucia tli". Ale warto nad nim posiedzieć, przemyśleć, pozmieniać. Warto, bo jest ciekawy. pzdr. bezet

Najbardziej podoba mi się rym: pistolety - kobiety. Pointa - kompletnie! :) pzdr. bezet

Witaj Jano, śmiech to zdrowie - tego mi chyba dziś było trzeba :) Nie wiem dlaczego, ale najbardziej spodobał mi się koniec. Zupełnie! pzdr. bezet