wierszyki

Wierszyk? Coś pewnie znów źle napisałam. Dziękuję:)) Oj nie. Prawie codziennie się słyszymy. Ja mam tu cały psi wybieg w okolicy. Ale melodyjny Odi-odi zasługiwał na wyróżnienie. Dziękuję:) Dziękuję @Leszczym pozdrowienia dla pieska :)@Rafael Marius :) Dziękuję:)

Pan ma pieska Odi-Odi, jak domyślasz się, tak woła. Pies myśliwski na spacerku? Na spacerku jest sam chłopak. Odi-Odi… Mały piesek, węch tak czuły, drogę zna. Odi-Odi… choć to słyszy, czasem i gdzieś pana ma. Nad naturę nie masz siły, ścieżką lisów, kun i sklepów niebesztany, skąd? Bo miły ton unosi basy dźwięku. Od godziny do godziny — nie poradzi pan nad plany. Zatem żywot każdej psiny jest w to coś wkalkulowany. Odi-Odi! Mały piesek, węch tak czuły, drogę zna. Odi-Odi! Od… i słyszy, że chwilowo pana ma.

Pół żartem, pół serio. Może dla nas bardziej żartem, dla innych bardziej serio. Pzdr, :-)

Jako gatunek, oczywiście. Ale dość dramatycznie to wygląda, gdy opuszczają gniazdo znajdujące się na skałach, po prostu nurkują w przepaść, odbijają się od skał i wiele z nich w taki sposób ginie. To nie jest wiersz o berniklach. Ludzie, cóż, ludzie, o tych pytasz pustynnych czy poborowych, którzy migrują? Pzdr. Dziękuuę.

:-)

To zawsze duże zderzenie. Prawdziwych specjalistów jest garstka. W szpitalu człowiek nieumierający w tym właśnie momencie, to stan zwykle średni. PZdr.

To asertywność. Pzdr :-)

Tak właśnie. Bardzo ładne nawiązanie. Dziękuję:) Dziękuję @Wiesław J.K. Dziękuję też @violetta i @Nata_Kruk, bo już dałyście serduszka na ten wiersz, tylko musiałam go jednak dopracować i skasowałam poprzednią wersję. Pzdr serdecznie 🌼

Dziękuję. Zostawmy to w sferze baśni, a baśnie wszystkie są bardzo okrutne, z czym mi osobiście zawsze trudno było się zgodzić. Przypuszczam, że do takich długich lotów, jakie odbywają gęsi i tak predysponowane są tylko najlepsze osobniki. Pzdr :-)

Wiosna się budzi czy w nas się budzi? No i fajne :)

Niemniej własnoręcznie, co może nie dziwiło przed kilkoma dekadami, a teraz należy docenić. Pozdrawiam serdecznie. Z tym Tienszan to trochę mnie poniosło, ale to o błękitnych niezapominajkach po prostu. Dziękuję.

Bernikle skaczą Jedna po drugiej Wprost w skalną przepaść. Pingwinie skrzydła Nie pozwalają wzbić się do góry. Gęsi nie mogą Pomóc swym dzieciom. Obyś nie musiał jak pisklę bernikli startować w przyszłość, bo lepsze już było. Przekazywana wraz z kodem fałszywość — przez pryzmat świata w dawnej retrospekcji. Wietrze, jeślibyś je wszystkie przenosił, w znacznym porywie na śnieżne niósł kotły w skrzydłach i by tak odrastać wciąż mogły, goiły fale pęknięte szwy kości — Wymalowano w rocznice wachlarze rodów Feniksów, w mandali wyzwania. Boski algorytm, zamiast ogon składać. Szczęściem, nie u nas leżą apanaże.

I też fajnie, na wpół, jak smycz - "haikowo" ;-) Przecież nie można.. o przeszłości... :-)

A tam, od razu nigdy. Abonamenty są oczywiście wadliwe, ładny wiersz.

Ciekawy rocznik. Całkiem zgrabnie wyszło :-) Pzdr :-)

W deszcz czasem łatwiej się odnaleźć. Tłum jest zawsze bezimienny. Pzdr.

Kroczy - taki drobny mezalians, że nie kracze ;-) Pod Twoją ikonką, jak najbardziej ;-) ale może wkracza powiewem natury byłoby bardziej lekko. O wiośnie można w nieskończoność. Tutaj te podkulone skrzydła może znaczące najbardziej, może i z różnych powodów, ale co by było, gdyby tak każdy się chciał na całą szerokość.. Pzdr :-)

Już marzec, niesamowite! ;-)

Człowiek jest zawsze zagadką. Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. - taka myśl może. Zapewne szybko można stać się zabójcą, dostając prawdziwą broń zamiast tej, służącej do zabawy - takiego jakby dziecięcego prawie urwisa, można by tu spróbować dostrzec,

Upamiętnienie rocznicy. Nie mieli już odwrotu. Zostali pogrzebani żywcem, bo nie było dla nich miejsca w nowej powojennej rzeczywistości. Nie tylko, że oni tej nowej rzeczywistości w nie wolnym kraju nie chcieli. Gdzie ta granica, za którą jest tylko zemsta i śmierć za śmierć? Dziś może dobrze jednak pomyśleć i wierzyć, że jest. Trochę może mi brak takiej refleksji, przy całym rozciągniętym doborze słów. Bo wojna to nie tylko śmierć zołnierzy. Pzdr. I jest..

pan Paszczak na pewno zachwycałby się krokusami. Super :)

No też. Zwykle nie idę za pierwszą myślą:) Pzdr 🌼

Biała śmierć to cukier. Och, fajnie jest się poruszać. Tylko u Ciebie jakoś jakby wszystko, co czytam - teoretyczne. Myśli to nie haiku. Pzdr.

To o dziele Iwonki, która jest prawdziwą artystką. @iwonaroma dziękuję:) @any woll dziękuję:)

Tak. To można przeczytać i o *przeszłości" LGTB. Chociaż zdaje się tam były, czy też są, dalej posunięte plany. Dziękuję:) To była właściwie jedna z pierwszych wersja. Obie są o czymś trochę innym, więc chyba zostawię obie Każdy przecinek i zmiana wersyfikacji też ma znaczenie, a widok na ekranie komórki zwykle dzieli po swojemu, więc taki kwadracik też jest jakimś rozwiązaniem. Dziękuję bardzo za kolejne przeczytanie :)