Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

viola arvensis

Użytkownicy
  • Postów

    1 068
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    16

Treść opublikowana przez viola arvensis

  1. @Dared to ja dziękuję ❣
  2. @Waldemar_Talar_Talar być sobą to bardzo dużo i bardzo ważne.
  3. @Waldemar_Talar_Talar dobrze zrobiłeś a odwaga na pewno się przydaje. Pozdrowienia @violetta jeśli jest co, jak najbardziej.
  4. na dnie szuflady stygną wiersze niedokończone, niedojedzone kotlety niestety nie wyjdą same nie trafią do nikogo prędzej je coś trafi nic nie mogą zżółkną papiery wyblakną litery czasem szmery poczynią i przeminą żałosne i zapomniane nawet przez wieczne pióro na dnie szuflady jak w grobie z aurą ponurą a przecież mogły być pokochane autorze - skuś się na zmianę sięgnij głęboko przymruż oko na niedoskonałości przepędź słabości i daj im szanse na życie ukrycie niech się schowa do góry głowa! Na dnie szuflady niech kurz pozostanie a każdy wiersz niech co dzień sycącym daniem się stanie.
  5. @Kwiatuszek 🙂 dzięki serdeczne 🌺 @[email protected] no ani trochę 🙃 Pozdrówki
  6. @zblakanadusza brawo ! Nie warto. Dobry wiersz. Pozdr.
  7. @Jacek_Suchowicz sprytnie! Z uznaniem
  8. @Andrzej146 pięknie! No ach te ogrody... 😉
  9. viola arvensis

    Wkręcony

    @Rolek super ! 🙂
  10. viola arvensis

    Przeszkoda

    @Rolek fraszkowate, fajne 😉
  11. @Andrzej146 właśnie, właśnie... Stara, dobra, mądra piosenka 🙂 @violetta dobrzy ludzie dobrze spędzają dany im czas. Pozdr. @Jacek_Suchowicz pieknie się odnalazleś w różanym ogrodzie. Z podziwem dla Twoich słów ❣
  12. Na łąki brzegu rozległym zakwitły pąsowe róże jak pocałunki miłosne w błękitu skryły się chmurze. Schowaly się ze swym pięknem bo szpetny swiat nie pojmuje jak można kwitnąć bezkarnie z ich pięknem świat źle się czuje. Błękity spływają z niebios tym dziełom Bóg błogosławi i dobrym oczy się śmieją lecz złych gorzka zawiść dławi. Bo jakże to można kwitnąć i chwalić się swą urodą co piękne powinno zniknąć co dobre - wielką przeszkodą. A róże kwitną w błękitach dumne, niezmiennie pachnące czerwienią, różem i bielą koloru dodaje słońce. Człowieku co szpecisz świat w koło goryczą, złym słowem, czynami nie szukaj ogrodów pachnących i nie depcz ich swymi winami. Lecz jeśli chcesz zacząć od nowa powrócić na łąki różane to zacznij siać kwiaty w około a będzie ci zło zapomniane. W błękitach wciąż modlą się kwiaty pokornie z naturą splecione a kiedy czas przyjdzie je zerwać ozdobią wieczności koronę.
  13. @poezja.tanczy jakie to szczęście, że marzyć i pisać wierszy nikt nam nie zabrania 🙂 Widzę w tym wierszu i słodką naiwność i doświadczenie życiowe. Pozdr 💞
  14. @g.907 żeby tak pisać/ postrzegać, trzeba mieć bogate i piękne wnętrze. Z uznaniem.
  15. @iwonaroma wiersz na medal. Mówią, że niezależnie jak, kiedy i gdzie, każdy umiera "nad niedojedzonym talerzem"
  16. @poezja.tanczy ciekawie, inaczej, zastanawiająco. Sam tytuł - zaczepnie zatrzymuje, przez to przeinaczenie sprawia, że ma się wrażenie dziecięcego zwrotu. I to chyba dobrze. Pozdrówki
  17. @poezja.tanczy Marcin! Dziękuję z serca za te słowa i za inspirowanie ❣
  18. @Jacek_Suchowicz pieknie Jacku, pięknie dziękuję ❣
  19. @Dawid Rzeszutek pięknie, budująco❣ * "Twoj Duch"
  20. @iwonaroma a te dwa światy mocno się przeplatają, choć niewielu to widzi jeszcze. Warto(ściowy) wiersz 🙂
  21. @art.aleksandra bardzo lubię wiersze w takim stylu. Tytuł też zachęcający. Pozdr.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...