Ewelina

nie nie jestem całkiem gotowa przemokłam bez deszczu ze snów w ojczyźnie granic nie przekroczyłam jeszcze twojego spojrzenia i głosu nie nie jestem całkiem gotowa na ciebie mój panie w pejzażu szarych zarysowań zostanę

@Waldemar_Talar_Talar bardzo mi miło. Pozdrawiam ciepło.

@Rafael Marius uroczo, zwiewnie, soczyście w tym wierszu :) Płodna nadzieja bardzo mi do gustu przypadła :) Fotografie pierwsza klasa :)

@Elephant faktycznie, zupełnie inny przekaz wtedy się wyłania :) Bez przeciwników każdy może zrozumieć po swojemu :) Pozdrawiam serdecznie @Mibo wiersze lepiej umieszczać na forum w danym dziale a nie w komentarzu. Wtedy znaczenie więcej Czytelników przeczyta. Chyba, że nie na tym Ci zależało 🤔 Pozdrawiam:)

@Rafael Marius dziękuję 😊 to będzie morze oczywiście :)

@Rafael Marius To prawda :) Są takie okoliczności, które potrafią świat do góry nogami przewrócić :) Ach i wzmogła się moja tęsknota za morzem i wakacjami :) A tu jeszcze dwa miesiące muszę czekać 🙄 No cóż :) ważne że już chociaż coraz cieplej :)

@Rafael Marius coś w tym jest :) Pisząc też na myśl przychodziła mi plaża właśnie. Lubię plaże

@zetjot dziękuję. Lubię wyjaśniać od razu, a nie się zastanawiać. Również życzę dobrego dnia :)

@Jacek_Suchowicz odbieram pewne złośliwe nuty pomiędzy wersami. Pozdrawiam!

@zetjot jest wiele powodów powstawania wierszy. Nie wszystkie są dla mnie wystarczająco zajmujące. Ja staram się pisać w samotności, bo wtedy mogę lepiej się skoncentrować 🤔 Nie do końca rozumiem, co miałeś na myśli. Na sarkazm jest mocno wyczuwalna. @Marek.zak1 Dla każdego co innego jest dobre. Zresztą nieważne "co", ważne, że działa. Tak, masz rację. Samotność jest problemem powszechnym i wydaje mi się, że lepiej nie będzie. Pozdrawiam.

w pobliskie krainy zmierzamy przy różanym zachodzie słońca gdy my i powietrze zupełnie nadzy i garstka oddechu z nozdrzy jest taka kojąco spokojna zacieśniamy przestrzeń między sobą miażdżymy ją chciwymi dotykami i niby ćmy fruniemy do siebie dźwiękiem żadnym niezbrukani a potem senny powieki zamykasz odpływasz w krainy ode mnie dalekie a ja znów sama ze swoimi wierszami i zamyślona życia swojego czekam

@iwonaroma dziękuję 😊

@Rafael Marius pięknie napisałeś. A Twoja interpretacja jest bardzo ciekawa, rozszerzona, ale to dobrze, bo zaimki to był i temat główny i pretekst w wierszu do rozwinięcia wątku. Poszedłeś w interesującym kierunku.

@tetu Udało się uchwycić punkt wspólny :) Pozdrawiam także.

@violetta wróblica sfotografowana przez @Rafael Marius jest cudna. Taką wróblicą być to jest coś!

@Rafael Marius oj jaka słodka :) Sama słodycz :) Rozpływam się 😊

@Leszczym ach to o to chodzi! :)

@Leszczym Mówią, że diabeł tkwi w szczegółach 🤔 tylko czy piwo to szczegół?;))

@Leszczym życie...

@A-typowa-b dziękuję 😊 Cała ja. Pozdrawiam serdecznie

@jan_komułzykant tam gdzie pięciu Polaków, tam pięć opinii ;) Tacy już jesteśmy. W różnorodności jest bogactwo nie do przecenienia. Pozdrawiam

@Tectosmith dziękuję :) Jakoś potrzebowałam pewne rzeczy zwerbalizować :)

@kwintesencja Dziekuję 😊 Zlikwidowałam dwa zaimki i już sobie spokój dałam. Reszta musiała zostać :) Cóż, życie to ciągła nauka. Pozdrawiam ciepło 🤗

@zetjot w sumie wyznaję zasadę: "co za dużo to niezdrowo" :) Tyle, że ja tak całkiem zdrowa to jednak nie jestem. Jestem tylko (i aż) człowiekiem. Pozdrawiam serdecznie :)

nie "ja" na ścianie malowana dla "ciebie" nie "ja" od nadmiaru zaimków nieustannego "ci" "ciebie" nie "ja" posąg doskonały żaden monolit w jedwab ubrany "ja" zwykły wróbel na dachu bez "twoich" oklasków i pokłonów do ziemi poradzę sobie w przestrzeni za oknem "twoim" ach poradzę sobie "ja" nie dla "ciebie" tak przecież bywa - nie każdy dla każdego i niczyja to zasługa ni wina a może... to nie w zaimkach przyczyna?