Ewelina

@Rafael Marius tak czy inaczej zagadnienie niezwykle ciekawe. Zastanawiam się czy osoby, które doświadczają brak odczuć są z tym nieszczęśliwe, to znaczy z samym doznaniem, pomijam konsekwencje, bo te prawdopodobnie są nieprzyjemne.

@Rafael Marius ach piękny i zapewne pięknie pachnie :) A co do tematu, uczucie bycia wyobcowanym, chyba może być całkiem naturalne, choć zapewne niezbyt przyjemne i niekoniecznie pożądane jako stan docelowy.

@Tectosmith Tak, niestety to temat obcy niejednej osobie. Można by rzec, że to klasyka... choć zdecydowanie tak być nie powinno. Ludzie są skazywani na taką samotność ale i sami niejednokrotnie na nią skazują innych. Wyłażą tu jak grzyby po deszczu problemy na poziomie komunikacji. To one często są przyczyną tejże samotności, choć pewnie nie jedyną. Pozdrawiam nieustannie :) @Rafael Marius a ja chętnie bym czegoś więcej się o tym wątku dowiedziała. To dla mnie bardzo ciekawe, tj. ta teza, że to zależy od typu osobowości.

@Tectosmith Dziękuję bardzo 😊 Pozdrawiam słonecznie :)

@Leszczym dziękuję!! 😊

@any woll z tymi sylabami to ja na bakier 😊 Oczywiście zerknę i policzę. Dziękuję serdecznie i pozdrawiam :)

wschód okazał się milcząco słodki od południa nadciągały chmury wzdłuż północy szedł ocean ludzi zachód rdzawą tajemnicą kusił

@sowa dziękuję za konstruktywne uwagi. Zawsze są cenne i nie pozostaję na nie obojętna. Pozdrawiam serdecznie :)

@Waldemar_Talar_Talar Uśmiechnęłam się mimowolnie :) Dziękuję za ten uroczy wiersz. Pozdrawiam mojówkowo.

@staszeko @staszeko Staszku...we wszystkim należy zachować umiar 🧐 😆 Zepsujesz mnie do szpiku kości 😉 @any woll dziękuję 😊 Jak będzie to czas pokaże. Wszystko w życiu się zmienia, jednak wszystko płynie.

@staszeko a i to może być słuszne :) Coś w tym jest 🤔

@staszeko ach Staszku, ja mam problem z przyjmowaniem komplementów 😊

@staszeko Z czysto pragmatycznego punktu widzenia, jak najbardziej masz rację 😊 Z jakiegoś powodu jednak ludzie wybierają często zupełnie inną drogę 🤔Nie potrafią odciąć pępowiny - jakaś siła, może więź, może zwykle przyzwyczajenie, a może jeszcze co innego, sprawia, że tkwią w zupełnie beznadziejnej sytuacji.

z tobą jestem taka samotna wychodzę zawsze naprzeciw twym myślom i pocałunkom co świat w sobie nie mieści podchodzę na palcach blisko i drżeniem dotyk rozcinam ciężki jak okruch niedoszłej nocy bez ciebie o tobie bez wieści powyginałam dłonie w gałęzie paznokcie to maleńkie pąki - nierozwinięte choć powietrze już letnie i oddech z piersi jak puch wątły to moja prawda i wyrok śmierci do końca będę myśleć o dawnych bliskościach z różą w ręce z wbitymi kolcami a w sercu niepewnym zwiotczały mętlik

@staszeko Zaskakujace :) Ciekawe rzeczy wyczytaleś 🤔 Masz niesamowitą wyobraźnię :)

@corival interesująca perspektywa :)

@corival bardzo się cieszę, że mimo smutku Ci się spodobał. Ja mam smutną duszę to i wiersze takie czasem. Pozdrawiam ciepło :)

@corival dziękuję bardzo 😊 Ponoć wszystkie drogi prowadzą do Rzymu ;) Pozdrawiam serdecznie :)

@Leszczym Nie wiem co masz na myśli, nie mniej jednak dziękuję 😊

@Leszczym dziękuję 😊

@any woll czuję szczerość w tym tekście. Bardzo mi się podoba. Pozdrawiam serdecznie :)

@zetjot dziękuję serdecznie 😊 Pięknie słowa. Pozdrawiam.

@corival dziękuję :) Pozdrawiam serdecznie 😊

@Rafael Marius Piękna metafora. Coś w tym jest. Jedyny sposób to mimo wszystko nie rezygnować...i pisać, pisać i pisać...

@Wędrowiec.1984 Dziękuję serdecznie 😊 Dla mnie pisanie to ucieczka od codzienności, jeszcze nie męczy :) Piszę z potrzeby serca i potrzeby rozwoju. Jednocześnie często po napisaniu wiersza zastanawiam się czy to nie jest ostatni...