Ewelina

czereśnio wilgocią nabrzmiała trącasz moje drżące usta a ja źdźbła trawy dłonią macam i sprawdzam sprawdzam czy na samych końcach zbyt ostre nie są

@error_erros zmysłowo i czarująco :) Pozdrawiam

@Rafael Marius czyli jednak zupełnie inne czasy były. Ludzie inaczej nawiązywali relacje, inaczej je budowali i podtrzymywali. To wiele tłumaczy. Obawiam się, że dziewczyna z sąsiedztwa należy do zagrożonego wyginięciem gatunku lub w ogóle jest już wymarłym gatunkiem.

@Rafael Marius tak, coś w tym jest, że w dobie internetu trochę tak to wygląda. Choć za moich czasów Internet nie był powszechny, ale telefony komórkowe już tak :)

@Rafael Marius sentymentalna podróż zazwyczaj bywa rozczulająca. W Twojej odsłonie jest taka z całą pewnością. Pięknie to ująłeś w swoim wierszu. Ja nie mam takich doświadczeń, bo nie miałam z sąsiadami koleżeńskich relacji. Moje życie towarzyskie ograniczyło się do koleżanek i kolegów ze szkoły.

@Rafael Marius otóż to :)

@Asia Rukmini bardzo mi miło :) Dziękuję serdecznie i pozdrawiam :)

@Dared ach mężczyźni! ;) @Nata_Kruk dziękuję 😊 Jak jest krótkie to mniej błędów zrobię ;) Tak to sobie chytrze wymyśliłam :)

@Rafael Marius To racja. Może i drzwi i okna. W każdym razie życie jest pełne możliwości.

@Tectosmith tak, wina boli, doskwiera, kłuje... Ale to domena tych, którzy mają wrażliwość i po prostu sumienie. Pozdrawiam bardzo :)

@Tectosmith Dziękuję bardzo :) A ja tym razem pozdrawiam słonecznie a nawet upalnie:)

@iwonaroma oczywiście, masz rację. Ileż można czekać :) Pozdrawiam :)

@sam wzajemnie :)

@sam i co tu komentować :) Pozdrawiam radośnie :)

@sam Żadne gierki tylko autentyczny przebieg reakcji na brak zdecydowania i męskiej decyzji. Ileż to można czekać?:) Czyżby cała wieczność? Nie! :)

@violetta otóż to :)

@poezja.tanczy Całkowicie się z Tobą zgadzam. Siedzenie w ciszy jest jedną z najcudowniejszych czynności, na jaką sobie pozwalałam w ramach robienia czegoś dla samej siebie. Pozdrawiam serdecznie :)

wszystko drętwieje od wewnątrz cisza poza mną - sercu doskwiera odezwiesz się kiedyś na pewno lecz nie wiem czy będę czekać

@Nata_Kruk dziękuję serdecznie za wnikliwą analizę. Przeanalizuję z pewnością Twoje cenne uwagi. Tak, masz rację: chodziło o znużenie oczywiście :) Przekombinowałam prawdopodobnie :) Pozdrawiam ciepło 🤗

@poezja.tanczy i tak i nie. W zasadzie każdy mój wiersz od dłuższego czasu powstaje, bo ćwiczę warsztat i postanowiłam bardzo dużo ćwiczyć czyli pisać regularnie, bez wymówek, że nie mam czasu czy siły (choć to od dłuższego czasu jest niestety normą z uwagi na intensywność w życiu zawodowym). Niemniej jednak pełna u mnie mobilizacja i trwam w swoim postanowieniu pisania. Natomiast wszystko, co piszę jest autentyczne i na wskroś przesiąknie mną, moimi myślami, emocjami i wrażeniami życia codziennego.

@poezja.tanczy nie wiem czy bardzo ale na pewno moje więc w tym sensie osobiste, jak najbardziej. Zastanawiam się, co spowodowało, że tak odbierasz ten wiersz. Jestem tego bardzo ciekawa, dla mnie to intrygujące. @Rafael Marius taką masz więc osobowość po prostu. Tak czy owak działasz rutynowo lecz nie w służbie rutyny ale jednak w zgodzie z jej mechanizmem.

@poezja.tanczy werbalizowanie natłoku myśli, próba opisania wrażeń a czasem emocji zarówno własnych jak i cudzych chyba zawsze będzie aktem oczyszczania umysłu, zwłaszcza dla kogoś kto na zewnątrz jest raczej oszczędny w rozmowach na tego rodzaju tematy i wszystko albo większość zatrzymuje dla siebie. Taka jest moja refleksja :) ale każdy może mieć do tego swoje podejście, niekoniecznie spójne z moim. Pozdrawiam :)

@Leszczym a kto mówi, że na być łatwo? ;) I niby czemu miałoby być łatwo?

@Rafael Marius to kwestia motywacji, jak sądzę. Wysiłek to wysiłek, bez względu na to jakiego rodzaju i trzeba mieć mocne powody, by go podjąć.

@Rafael Marius mądrze prawisz. Relacje międzyludzkie zawsze mnie zajmowały, fascynowały i zastanawiały, bo nigdy nie były, nie są i nie będą oczywiste, przewidywalne i tak jak piszesz nie ma sensu do nich podchodzić rutynowo.