Ewelina

@poezja.tanczy ciekawa perspektywa :) Pozdrawiam :)

@Somalija mamy początek i koniec. Jeśli coś się zaczyna to po prostu kiedyś musi się skończyć.

@violetta to znaczy, że tak całkiem najgorzej nie będzie :)

co się stało? nie zaglądasz już do mnie jak kiedyś... mała różo bez kolców - w oczach mi więdniesz ożywić cię nie umiem z jedwabiu różo - nie z uczuć lecz z gorąca czerwona zaczekaj deszczu - ma przyjść później choć nie wiem kiedy... a ty i tak zerwana nie więdnij! jeszcze nie... nie teraz

@iwonaroma dziękuję bardzo:) @Rafael Marius tak, ja też uważam, że życie to nie film. Natomiast czasem pewne analogie, skojarzenia same się nasuwają.

@sam piękna piosenka, lubię takie klimaty. Dziękuję :) Pozdrawiam serdecznie. @violetta to też ciekawie :) Ja nie wiem czy lubię operę, bo w życiu byłam może na dwóch 🤔

@Klip właśnie o takie zatracenie chodzi. Balansowanie między tym co rzeczywiste a tym co nieprawdziwe. Czasem książki albo właśnie filmy bardzo mocno na nas wpływają. Przesiąkamy nimi. A czasem jest tak, że życie traktujemy jak film o nas - oglądamy go, ale nie bierzemy w nim udziału w sensie mentalnym jesteśmy oderwani. W każdym razie nie napisałeś niczego głupiego, nie rozumiem skąd Twoja obawa. Będąc dzieckiem też udawałam, że jestem kimś innym, np. bohaterką z jakiegoś filmu :) Pozdrawiam serdecznie :) @violetta ja bym chodziła chętnie, ale jakoś czasu brak. A zawsze jak mam wybrać książka czy ekran, wybieram książkę i jest to wybór tak naturalny jak oddychanie. Gdybym jednak dysponowała większą ilością czasu to chętnie bym się do kina wybrała. Kino ma swój klimat :) @Stary_Kredens tak się dzieje, gdy film zrobił wrażenie i przeniósł nas do swojej alternatywnej rzeczywistości i nie możemy a wręcz nie chcemy jeszcze wracać do własnej, wciąż przetwarzając w głowie obrazy z filmu. Pozdrawiam :) @Marek.zak1 to elegancko :) Jest, co wspominać. Ja takie kina kojarzę tylko z filmów niestety. Pozdrawiam :) @Jacek_Suchowicz trafnie ująłeś temat. Ostatni wers mnie rozbawił :) Pozdrawiam :)

rząd pustych krzeseł echo niedawnych szeptów - gęstnieje w powietrzu stygnie czas wylany wartkim strumieniem... zastygam z ulgą słucham - milknie niedawny zgiełk w kinie wciąż siedzę oglądałam siebie jakby z góry z korony drzew rząd pustych krzeseł zdławiony szept jestem tu patrzę na siebie nadal... jak w filmie jest

@Rafael Marius skoro tak piszesz :)

@Rafael Marius Ciekawe rzeczy piszesz. Potrzebuję więcej czasu, żeby sobie to przeanalizować, bo tego rodzaju tematy zawsze mnie interesowały. Ludzka psychika jest bardzo delikatna i bardzo skomplikowana a przez to fascynująca. @violetta ach, a ja zawsze życie tak bardzo na serio traktuję. Choć z wiekiem uczę się też odpuszczać i żyć chwilą :)

@Coretanima tak. Jak najbardziej, każdy ma swoją ścieżkę i dla każdego co innego będzie dobre. Próżno szukać uniwersalnych recept.

@Klip ależ cała przyjemność po mojej stronie! Pozdrawiam :)

@Rafael Marius dziękuję bardzo :) Tak, myślę, że będę wpadać od czasu do czasu :)

@Rafael Marius prostota jest ujmująca i przemawia do wielu. Mam w lipcu urlop i faktycznie jadę z rodziną nad morze. Mam zamiar leniuchować i aż grzeszyć tym lenistwem :)

@Rafael Marius to już faktycznie zadanie dla psychologa. Mnie zadziwia to zjawisko i mechanizm. A historia mnie poruszyła stąd wiersz się pojawił, zupełnie naturalnie.

@Rafael Marius masz dar pisania, które niemalże przenosi człowieka w czasie!

@Rafael Marius no tak, takie psychologiczne podejście, żeby podgrzebać w przeszłości ;) Pewnie i czasem to niezbędne, żeby człowiek mógł zrozumieć samego siebie.

@Rafael Marius tak, dokładnie. Dziwna historia a jednocześnie przerażająca. Zawsze mnie zastanawia jak to możliwe, że ludzie lecą jak ćmy do ognia, nawet jeśli wiedzą, że oznacza to dla nich zgubę... To dla mnie niepojęte a jednocześnie... ciekawe zjawisko... pokazujące jak działa psychika i że potrafi być siłą jednego i słabością drugiego człowieka.

@Rafael Marius w wierszu nawiązuję do historii kobiety zmanipulowanej przez człowieka, pragnącego ją "przywłaszczyć" i zniewolić. Jej dramat polegał na tym, że mimo iż czuła, że to zły krok, nie potrafiła się oprzeć wpływowi jaki na nią ów człowiek wywierał.

@Rafael Marius faktycznie i ja przenosiłam się do czasów beztroskiego dzieciństwa. Nostalgiczna to podróż i przyjemna.

@marekg jest w Twoim wierszu coś kojącego. Bardzo przyjemnie się go czytało. Pozdrawiam serdecznie.

@Czarek Płatak dziękuję! Ja mam ten problem, że często i tak wracając do moich wierszy, dochodzę do wniosku, że coś trzeba poprawić... Rzadko kiedy jest inaczej. Nie potrafię ocenić czy mój wiersz jest gotowy czy nie. Zawsze jestem otwarta na ocenę z strony Czytelników i sugestie. Pozdrawiam serdecznie :)

@Coretanima serdecznie dziękuję za interesujący komentarz, skłaniający do dalszych refleksji nad ludzką naturą! Faktycznie, bycie w ciągłym ruchu jest czymś naturalnym, właściwym dla nas i nie warto z tego rezygnować, bo to byłaby trochę taka rezygnacja z życia... Pozdrawiam serdecznie 😊

kiedyś wejdę w mroczny świat bez strachu i będę w nim cała jak teraz w twoich myślach choć za mgłą... gdy światło z daleka jeszcze majaczy rozpływam się w spojrzeniu tamtym głębokim z przodu - bez tarczy z bladym uśmiechem - który niewinnie na ustach nadal mi tańczy przez chwilę... jak kamień w ciemności - w mroku zamykam się bezwolnie ginę nic już... nic... nie odnajdziesz mnie

@Leszczym co racja to racja :) Pozdrawiam serdecznie :)