Ewelina

moja droga do twoich rzęs była krótka - na długość kociego spojrzenia... jak opłatkiem przełamywałam się tobą i czynami soczyście grzeszyłam nie będziesz mnie za rok pamiętać za dwa lata będzie już inna... a ja smutna i wciąż sobą zajęta zacznę co rano niechętnie się budzić ta droga do ciebie wyraźnie kręta... scenariusz bez happy endu nie ma co za kołnierz wylewać - gdy łzy się leją jak strumień... a w sercu wciąż echa lęku

@Leszczym Walcz :) Myślę, że warto!

@Nata_Kruk przyjemnie się czytało. Zimowe ale i przytulne :) Nie żebym się znała, natomiast jak dla mnie, ciekawa kompozycja. Pozdrawiam :)

@Leszczym dziękuję za dobre słowo i pewien właściwy dla Ciebie rodzaj entuzjazmu 😊 Nie wiem czy kiedykolwiek będę mieć pewność, że wiersze które umieszczam we wspomnianym dziele, są faktycznie wierszami gotowymi. Raczej wątpię, że ta pewność kiedyś mnie dopadnie :)

@FaLCorneL bardzo dziękuję i wzajemnie :) Ładna wariacja. Pozdrawiam

@Nata_Kruk Dziękuję Ci za komentarz :) Lubię pomarańcze jak widać. Pozdrawiam serdecznie :)

@FaLCorneL zgadzam się z Tobą. Pozdrawiam.

@FaLCorneL przejmujące i bezkompromisowe wyznanie. Podoba mi się. Pozdrawiam

@Marcin Sztelak malowniczy obraz, czytałam z przyjemnością. Pozdrawiam

@Kasia Koziorowska cóż, w samym środku tłumu bywa że dosięgnie nas poczucie osamotnienia. Piękny wiersz. Pozdrawiam :)

@iwonaroma mądry i ładny wiersz. Miało być "nie chciej" ? Pozdrawiam :)

@any woll bardzo Ci dziękuję 😊 Bardzo się cieszę, że wiersz Ci się podoba i wiele to dla mnie znaczy. Pozdrawiam :)

@Tectosmith dziękuję Ci bardzo 😊 Również pozdrawiam choć raczej jeszcze zimowo :)

@kwintesencja zawsze z wielką przyjemnością czytam Twoje wiersze. Pozdrawiam Cię serdecznie 🤗

@Kasia Koziorowska bardzo mi miło 😊 Dziękuję za tak przychylny komentarz. Pozdrawiam ciepło :)

@Kasia Koziorowska bardzo ładnie napisane o wewnętrznych rozterkach. Pozdrawiam :)

@Tectosmith dziękuję 😊 Zapraszam. Tymczasem dobrej nocy :)

wieczorem tryskają sokiem - widnokrąg zalewając ciepłem z poszarpanych skórek okręgi a dalej palta ciemne... starszych kobiet pochmurne szeregi dojrzewają uparcie - młodości nie pierwszej zamykam w porysowanym szkle zachwyt i niepewność jutra ściskam serce pamięcią lat dziecięcych z dziwnym wyrazem zasypiam... twarz zastyga, tężeje uśmiech a dalej pierwsza zmarszczka i siwe włosy na horyzoncie rozwidlenie nie całkiem łagodne zagarniam spojrzeniem wszechświat bezczelnie, niemodnie egoistycznie i łapczywie... bez końca do siebie do siebie

@Marcin Sztelak czas, przemijanie, uporczywy skutek życia... Bardzo mi się podoba Twój wiersz. Pozdrawiam

@Sylwester_Lasota bardzo życiowe. Rzecz opisana w wierszu niektórym zdarza się wyjątkowo często. Pozdrawiam :)

@Klip dziękuję że zajrzałeś :) Pozdrawiam

@Klip cała radość po mojej stronie :) Bardzo lubię Twój dystans i poczucie humoru. Pozdrawiam :)

@Tectosmith dziękuję 😊 Ja też rano lubię ciszę, zwłaszcza, że w ciągu dnia zgiełk nie do okiełznania. Pozdrawiam ciepło :) @Mitylene dziękuję za komentarz :) Tak, właśnie... może cisza też ma jakieś potrzeby, wyłączające poza nią samą. Pozdrawiam :)

cisza - zmięta i niepewna... dźwiękiem chce być wypełniana dotykana i pieszczona cisza - pragnie być... szeptem, głębokim oddechem, westchnieniem - szarpana... cicho najciszej i wciąż bez śmiałości cisza jak igła kłuje wyszywa głębię - nićmi złotymi cisza... nie głucha a niema spętana bezdźwiękiem

@Tectosmith pięknie. Po prostu pięknie. Pozdrawiam serdecznie :)